باتریهای الکتریکی اشکانیان

[باستان شناس]

یونانیان و مصریان با الکتریسیته ساکن آشنایی داشتند. پارتیها (اشکانیان) در
بغداد در فاصله سالهای ۲۵۰ق.م تا ۲۲۴ پ.م. باتری الکتریکی ساختند. شرکت
جنرال الکتریک این باتریها را شبیه سازی کرده است." این ها جملاتی است که در
ابتدای فصل ۳ کتاب chemical and electrochemical energy systems نوشته شده.
با خود می اندیشم که پس آنچه مدتی پیش دیده بودم و باورش برام سخت می
نمود حقیقت دارد!

در صفحه ی 136 از کتاب Mirrors of the Unseen نوشته
ی Jason Elliot نوشته شده:


"۲۰۰۰ سال پیش از اینکه کنت ولتا الکترودهای مشهور خود را به پای قورباغه متصل
کند، باتری الکتریکی مورد استفاده ی پارتیان (اشکانیان) بوده. این باتریها به باتری
های بغداد مشهورند. با روش "تعیین عمر کربنی (Radiocarbon dating)"دریافتند که
قدمت این پیل ها به 200 پ.م. می رسد. این پیلها دارای بدنه ی بیرونی از جنس
ارتن ور بوده که حاوی میله ای آهنی است و به وسیله ی بخشی از بدنه ی مسی
(میله ی آهنی درون استوانه ی مسی) ایزوله شده است. زمانی که درون محفظه
با محلولی الکترولیت مانند آبلیمو پر شود، این وسیله جریان الکتریکی خفیفی
تولید می کند. آزمایش های بعدی نشان داد که این وسیله ممکن است برای آبکاری
جواهرات به کار می رفته."

[باستان شناس]

در سال 1938 باستان شناس آلمانی ویلهلم کونیگ که در آن زمان اداره ی موزه ی بغداد را به عهده داشت، در زیر زمین این موزه به جعبه ای برخورد که شیئ (اشیا)عجیبی در خود داشت. او پس از تحقیقاتی به این نتیجه رسید که این وسیله شبیه یک باتری مدرن است. او در مقاله ای این مطلب را منتشر کرد و از این وسیله با عنوان باتری باستانی یاد کرد که برای آبکاری و انتقال لایه ای از طلا یا نقره از سطحی به سطح دیگر به کار می رفته. وی همچنین این تئوری را مطرح کرد که احتمالا با اتصال چند باتری باستانی قادر بودند که (ولتاژ) خروجی بیشتری تولید کنند.

ویلارد گری (Willard Gray)، یک مهندس برق شرکت جنرال الکتریک در ایالت ماساچوست، پس از مطالعه ی مقاله ی کونیگ تصمیم گرفت این باتری را بازسازی کند. زمانی که او درون کوزه ی سفالین را با آب انگور، سرکه یا محلول سولفات مس پر کرد موفق به تولید ولتاژ حدود 1.5 تا 2 ولت شد. در 1978 دکتر اگبرشت مصر شناس مشهور نمونه ای از باتریهای بغداد را بازسازی کرد و آن را با آب انگور پر نمود و توانست ولتاژ 0.87 ولت تولید کند که از آن برای طلاکاری یک پیکره ی نقره ای استفاده کرد. او از این آزمایش نتیجه گرفت که بسیاری از اشیای باستانی که در موزه ها به عنوان طلا در نظر گرفته می شوند ممکن است نقره هایی باشند که آب طلا داده شده اند. نمونه های بیشتری از این باتری های باستانی در سال 1999 توسط دانشجویان دکتر Marjorie Senechal، استاد ریاضیات و تاریخ علم در Smith
College ماساچوست، ساخته شد. آنها با پر کردن کوزه ی آن با سرکه قادر به تولید ولتاژ 1.1 ولت بودند.

علاوه بر تئوری استفاده از این باتریها برای آبکاری فلزات، تئوری
های دیگری مبنی بر استفاده ی پزشکی یا موارد دیگر داده شده"