تمامي حرفاي شما درسته و کاملا متين
فقط اينجاست که گفته ميشه که خانواده اي که خودش در انزوا و تنهايي زندگي ميکنه مطمنا بچه هايي که در اين محيط متولد و بزرگ ميشن همون رفتار انزوا رو مد نظر دارن ولي خب موارد استثا هم وجود داره و البته با روان کاوي و روانشناسي مي توان اين رفتارا رو تغيير داد و البته اينکه فرزندان اين خانواده ها اغلب در دوست يابي با مشکل بزرگ مواجه هستن حالا فرقي نميکنه مرد يا زن باشه چون هر دو به يک اندازه در تنهايي رشد کرده اند....
ولي اگر خانواده هم منزوي باشن ميشود در سن مهد کودک اونو با اين محيط اشنا کرد و قدمي هر چند کوتاه براي رشدش برداشت و در اين محيط کودکان مختلفي هستن با انديشه هاي مختلفي رشد کرده اند و کودک ها ميتونن با اين محيط خو بگيرن و در اخر ي الگوي مناسب پيدا کنن که خود اين هم محتاج موارد زياد هست و در پست هاي بعدي با کمک دوستان بيان ميشود









پاسخ با نقل قول



علاقه مندی ها (Bookmarks)