آویشن (Thyme )
از گیاهان دائمی و به آسانی در همه جا میروید و ارتفاع آن به 20-30 سانتیمتر میرسد و بعضی از انواع آن پاکوتاه و روی زمین پخش میشود . بهترین نوع آن آویشن نقره ای است که کناره برگ کرم رنگ است و آویشن لیمویی که اطراف برگ آن زرد لیمویی است و این نوع ، بسیار معطر است .
یک نوع آویشن به طور خودرو در بیابانهای اطراف فارس میروید که عطر آن از آویشن کوهی کمتر است . زنبورعسل از گلهای آویشن گرده فراوان میگیرد و از جمله گیاهان کوهی است که در کردستان مورد استفاده زنبور عسلداران قرار میگیرد .
طرز کاشت و پرورش :
بذر آویشن را در فصل بهار در زمین شنی که قبلاً در پاییز شخم زده شده میکارند . این گیاه اختیاج به نور فراوان و خاک سبک دارد و خاک شنی خشک برای آن مناسب است . پس از گل دادن در اواخر تیرماه سرشاخه های آن را هرس نموده تا شاخه های پربرگ تولید نماید . هر سه سال یک مرتبه باید بوته آن را از ریشه درآورده و در اردیبهشت سال بعد نسبت به کشت مجدد آن اقدام کرد .
طرز تکثیر :
سرشاخه های 5 سانتیمتری آویشن را در بهار قلمه میزنند و به آسانی ریشه میدهد . برای خشک کردن برگ گیاه بایستی شاخه های گیاه را به طور وارونه در محلی آویزان کرد تا خشک شود و به این ترتیب مواد معطر آن در داخل برگ باقی میماند .
علاقه مندی ها (Bookmarks)