چرا مادرمان را دوست داریم ؟

[*FATIMA*]

چون ما رو با درد به دنیا میارند و بلافاصله با لبخند میپذیرند

چون شیر شیشه را قبل از اینکه توی حلق ما بریزند ، پشت دستشان میریزند

چون وقتی توی اتاق پی پی میکنیم زیاد با ما بداخلاقی نمیکنند

وقتی بعدها توی تشکمان جی جی میکنیم آبروی ما رو نمیبرند

وقتی بعدها به زندگیشان ترکمون میزنیم فقط میگویند: خب جوونه دیگه ، پیش میاد !

چون وقتی تب میکنیم ، آنها هم عرق میریزند

وقتی پدرمان ما را به خاطر لگد زدن به مادر کتک کیزند ، با پدر دعوا میکنند

چون وقتی در قابلمه غذا را برمیدارند ، یک بخاری بلند میشود که آدم دلش میخواهد غذا را با قابلمه اش بخورد

چون وقتی تازه ساعت 11 شب یادمان می افتد که فلان کار را که باید فردا در مدرسه تحویل دهیم یادمان رفته، بعد از یک تشر خودش هم پابه پایمان زحمت میکشد که همان نصف شبی تمامش کنیم

چون بعد از گرفتن هدیه روز مادر ، تمام فکر و ذکرش این است که مبادا فروشندگان بی انصاف سر طفل معصومش را کلاه گذاشته باشند

چون شبهای امتحان و کنکور پابه پای ما کو میخوابد اما کسی نیست که برایش قهوه بیاورد و میوه پوست بکند

به خاطر اینکه موقع سربازی رفتن ما ، گریه میکند و نذر میکند و پوتینهایمان را در هر مرخصی واکس میزند

چون وقتی شب عروسی ما ، عروس و داماد ازش خداحافظی میکنند با چشمانی پر از اشک سفارشمان را به همسرمان میکنند

چون وقتی که موقع مریضیش یک لیوان آب به دستش میدهیم یک طوری تشکر میکنند که واقعاً باور میکنیم شاخ غول شکانده ایم

چون هیچ وقت یادشان نمیرود که از کدام غذا بدمان می آید و عاشق کدام غذاییم ، حتی وقتی که روی تحت بیمارستانند و قرار است ناهار را با هم بخوریم

چون هر وقت باهاش بد حرف میزنیم و دلش را برای هزارمین بار میشکنیم ، چند روز بعد همه رو از دلش میریزه بیرون و خودش رو گول میزنه که : بخشش از بزرگانه


چون مادرند