یادگیری

[ساناز فرهیدوش]

یادگیری
یادگیری به فرایند ایجاد تغییر نسبتا پایدار در رفتار یا توان رفتاری که حاصل تجربه است، گفته می شود و نمی توان آن را به حالتهای موقتی بدن نسبت داد.
هر نوع یادگیری به تغییر می انجامد اما هر نوع تغییری یادگیری به حساب نمی آید.
آموزش و تدرسی کاملا مترادف نیستند. آموزشی به فعالیتهای پیش از رفتن کلاس یعنی طراحی آموزشی و فعالیتهای مربوط به طراحی و اجرای ارزشیابی و فعالیتهای کلاس معلم که در حضور دانش آموزان صورت می گیرد، گفته می شود.تدریس بخشی از آموزش است.
تدرسی وابسته به معلم است ولی آموزش بدون معلم نیز می تواند صورت بپذیرد.

[ساناز فرهیدوش]

راهبرد یادگیری
یک برنامه یا نقشه کلی است که از مجموعه ای عملیات تشکیل می یابد و برای رسیدن به یک هدف معین طراحی و اجرا می شوند.
راهبردهای یادگیری و مطالعه را با دو اصطلاح راهبردهای شناختی و راهبردهای فراشناختی معرفی می کنند.
فرایندها یا جریانهایی که به کمک آنها یادگیری و یادآوری و تفکر صورت می پذیرد و به آن شناخت می گویند.
دانش فرد درباره چگونگی یادگیری خودش و یا به عبارتی دانستن درباره دانستن را فراشناخت می گویند.

[ساناز فرهیدوش]

رویکرد رفتاری – شناختی
یادگیری به معنای تغییرات ایجاد شدهدر دانش ثبت شده در حافظه بلند مدت بر اثر تعامل مکانیزم های شناختی با تکالیف محیطی است .
زمان شروع رویکرد: از سال 1960 به بعد
مبانی نظری رویکرد:
1- نظریه گشتالت
2- رویکرد رفتاری شناختی باندورا
3- پردازش اطلاعات
4- نظریه آزوبل
5- نظریه رمزگداری دوگانه

[ساناز فرهیدوش]

رویکرد شناختی ( سازنده گرایی)
یادگیری فرایندی است که در آن ارگانیزم بر اساس دانش و تجربه ی قبلی و نیز تفسیرهای شخصی از موقعیت و مفاهیم و ایده های جدید را دنبال می کند.
زمان شروع رویکرد: از 1980 به بعد
مبانی نظری رویکرد:
1- دیوی
2- سازنده گرایی شناختی پیاژه
3- سازنده گرایی اجتماعی ویگوتسکی

[ساناز فرهیدوش]

نظریات رشد شناختی برونر تاثیر به سزایی در رویکرد سازنده گرایی است . برونر در طراحی برنامه های درسی نیز صاحب نظرات وی در این راستا تاکید می کند که به عوض مجموعه ای از واقعیتها باید به دانش آموزان ساختار بنیادی دانش، آموزش داده شود. او همچنین بر یادگرفتن یادگیری به عوض یادگرفتن اطلاعات تاکید می کند.
پیشنهاد دیگر برونر در طراحی برنامه ی درسی ، برنامه درسی مارپیچی است.
منظور از برنامه مارپیچی این است که در هر مرحله تازه که یک موضوع درسی در برنامه تکرار می شود در سطح بالاتری از پیچیدگی مطرح شود.
با توجه به تنوع شیوه های یاددهی – یادگیری ، امکانات و تجهیزات هر مدرسه و کلاس و توانایی های معلمان ، تجویز شیوه ی خاصی برای تدریس و یا روش عمومی برای ارزش یابی مناسب نیست. به همین علت در برنامه درسی به جای تجویز روش های خاص یاددهی – یادگیری پیشنهاد ها و توصیه های مناسب ارائه می شود.
معلمان با توجه به اقتضائات محیط یادگیری که در آن فعالیت دارند، می توانند یکی از روشهای توصیه شده را برای کار خود برگزینند و یا از روش و شیوه ی مناسب دیگری استفاده کنند. به این ترتیب در برنامه درسی ، بیشتر بر اصول انتخاب شیوه های یاددهی – یادگیری تاکید می شود.
روش های تدریس برای دروس گوناگون یکسان نیست و هر درسی بنا به ماهیت خود به روش تدریس خاص خود نیاز دارد.