وقت سحر است و...

[touraj atef]

وقت سحر است آفتاب به آخر ین نبر دهای خو د با تار یکی شب می پر داز د و ماهی گیران می دانند بز و دی فاتح مطلق ر و شنی ر و ز خو اهد بو د قایقر انان باید حر کت کنند تو شه های خو د را به قایق آو ر ند می دانند در سفر به دل در یا باید آماده بو د باید دانست که چگو نه تو شه سفر بندند و در کنار این تو شه ها باید دانند که چگو نه دل به سفر داشته باشند سفر ی به دل در یای ز یبا که می تو اند ماو ائی بر ای یافتن ر و ز ی باشد و شاید هم آرامگاهی بر ای دفن شد ن و یک خاطره جاو یدان ماند ن و ماهیگیر ان ره به سو ی در یا زنن آری پری در یائی در انتظار است و عر وس در یا آنان را می خو اند و .................................................. ............................................
چه خو ب است هر کدام از ما نیز ماهیگیر ی باشیم قایقی بهر سفر به در یای زند گی بر دار یم قایقی که از جنس جسم و ر و حمان است این قایق همان و سیله ای است که می تو اند ما را به بهر ه ز ندگی رساند و یا این که بر ای همیشه دفن شو د حال باید تو شه ای بر دار یم تو شه ای که بتو اند در مقابل سختی ر و ز گار پشتیبانمان باشد چه تو شه ای باید بر داشت ؟نخست تو شه ما باید ایمان باشد ایمانی به و سعت افق بنفش به هنگام گر گ و میش سحر گاهی ایمانی که به ما گو ید چگو نه باید به خو د و اعتقاد مان محکم بنگر یم به خو بی ها چنگ ز نیم و ز بدی ها دو ری گز ینیم تا ایمان به انسانیت بر ایمان حقیقی شو د تو شه بعدی چیست ؟ اندیشه آر ی اندیشه لاجو ر دی ی به انداز ه افق بی کران بر چینیم اند یشه ای بی هیچ تعصب و دو ر و ئی و در و غ و سالم و از همه مهمتر بی قضاو ت بی تو جه به تعار یف غلطی که به ما ز سنن پو سیده و افکار مسمو م کو ته اند یشان داده اند سو مین چیست ؟ آر ی باید دلسو ز ی را هم به همراه بر یم دلسو ز ی که ز صبر مان آید چه ز یبا است دلسو ز ی که به انداز ه آبی در یا آبی و چو ن بحر صبو ر است چهار مین تو شه ما چه باید باشد ؟ قلبی سبز آن گو نه که هر جا که ر و یم سبز باشیم خالق مهر و بی تو جه به دو ر و ئی ها و انگار ه های تقلبی سبز و بعد به دنبال تو شه دیگر رو یم اراده آر ی باید اراد ه را هم همراه بر یم اراده ای آنقد ر مصمم که پو چ اندیشیها را ذو ب نماید آفتابی ز ر د اراده ای که همه جا را پر تو طلائی بخشد و بعد به دنبال تو شه ای دیگر رو یم عشق که امیدی دهد امید ی نار نجی چو ن طلو ع و غر و ب خو ر شید که خبر از تحو لی دهد نشان از آغاز واقعه جدیدی باشد و سر انجام آخر ین تو شه دلبستگی است دلبستگی به ز یستنمان به نفس کشد ن به لمس دستها و بو ئید ن مو ها و بو سید ن لبها و غر قه در عشقباز ی بی زمان و بی مکان شد ن با معشوق یارمان آر ی و ابسته باشیم به آنچه لایق و ابستگی است قایق ز ند گیمان پر ز تو شه های پر رو نق و کار بر دی است ناخدا شو یم و قت سحر است باید دل به در یای ز ندگی ز نیم و چو ن حافظ این نغمه را خو انیم
وقت سحر است قدحی پر شراب کن
دو ر فلک در نگ ندارد شتاب کن