نقد بازی Borderlands

[Geek]

- Borderlands
سازنده: Gearbox Software
ناشر: 2K Games
سبک: اکشن سوم‌شخص - نقش‌آفرینی
پلت‌فرم: PC - Xbox360 - PS3
تاریخ انتشار: 2009 بازي هاي اكشن نقش آفريني كم كم دارند به يك سبك جديد و محبوب تبديل مي شوند. تعدادشان هم هر سال بيش تر مي شود. يكي از بازي هاي اكشن نقش آفريني امسال كه انتظارات زيادي از آن مي رفت بدون شك borderlands بود.
يكي از مهم ترين وي‍ژگي بازي هاي نقش آفريني، داستان است. سرزمين هاي مرزي هم شروع خوبي دارد: چهار مسافر آواره و در به در به اميد يافتن زندگي بهتر وارد سرزميني به نام پاندورا مي شوند. اما به محض اين كه قدم به اين سرزمين مي گذارند متوجه مي شوند كه مردم پاندورا از خودشان بدبخت ترند! ولي چاره اي جز ماندن و ادامه دادن نيست. علاوه بر اين در همان ابتداي بازي يك داستان حاشيه اي هم شروع مي شود. زني (يا دختري) جلوي چشمان شما حاضر مي شود و از شما مي خواهد دنبال پيدا كردن كليد غار باشيد.يعني در واقع دو داستان به طور همزمان روايت مي شود. اين جا نويسندگان بازي شگرد جالبي را به كار برده اند. تقريبا تا اواسط بازي داستان اول (يعني زنده ماندن و كشف قسمت هاي مختلف پاندورا) به طور محسوسي سنگيني مي كند و دومي در حاشيه قرار دارد. اما از اواسط بازي به بعد داستان دوم (پيدا كردن كليد) به تدريج جلو مي آيد و شفاف تر مي شود و حتي در قسمت هاي پاياني به يكي از انگيزه هاي اصلي براي ادامه بازي تبديل مي شود. البته متاسفانه روايت داستان در سرزمين هاي مرزي چندان قوي نيست. حتي در برهه اي چند ساعته داستان به طور كلي فراموش مي شود و بازي كاملا روي صحنه هاي اكشن تمركز مي كند. اين عدم توازن بين داستان و مبارزه هاي بي هدف به ضرر بازي تمام شده است. سرزمين هاي مرزي حال و هوايي آخر الزماني دارد. بيابان هاي بي آب و علف و سوت و كور، شهرك هاي ساخته شده از بقاياي آشغال ها و زباله ها و آدم هاي تو دار و به بن بست رسيده همه از المان هاي آشناي اين نوع داستان هاست. تمام اين مثال ها را مي توانيد در فال آوت 3 ببينيد. به فال آوت 3 اشاره كردم. سرزمين هاي مرزي شباهت زيادي به اين بازي دارد. البته گويا سازندگان بازي هم خودشان اين را مي دانسته اند. چون به نظر من يكي از اهداف بازي در متمايل شدن به سمت اكشن و هم چنين استفاده از گرافيك سل شيد، فاصله گرفتن از فال آوت 3 بوده است.
همان طور كه اشاره كردم بازي بيش تر اكشن است تا نقش آفريني. خبري از منوها و گزينه هاي پيچيده و متعدد بازي هاي نقش آفريني نيست. تنها كاري كه شما بايد بكنيد مبارزه و كسب تجربه براي رفتن به تراز هاي بالاتر است. بقيه كارها را بازي خودش انجام مي دهد. مثلا با رفتن به يك تراز بالاتر بدون اين كه خودتان نقشي داشته داشته باشيد سلاحتان قوي تر و نوار سلامتي تان طويل تر مي شود.البته اين پيشرفت ها كاملا محسوس است. تجربه و تراز در اين بازي بسيار حياتي اند و همه چيز به اين دو عامل بستگي دارد.تفنگ هاي بهتر، لباس هاي محافظ قوي تر، توانايي هاي تازه و ماموريت هاي جديد همگي با رفتن به ترازهاي بالاتر در اختيارتان قرار مي گيرند. سازندگان بازي در دادن تجربه واقعا پر لطفي كرده اند! بهترين راه به دست آوردن تجربه انجام دادن ماموريت هاست. طراحان بازي هم از همان ساعات ابتداي بازي تا مي توانند ماموريت هاي جديد در اختيار شما مي گذارند و اين روند تا پايان حفظ مي شود. ماموريت هاي بازي تعدادشان خيلي زياد است. باور كنيد اگر از همان ابتدا تك تكشان را انجام دهيد هنوز به اواسط بازي نرسيده ترازتان را به پنجاه خواهيد رساند! درجه سختي بازي هم بستگي زيادي به ترازتان دارد. در كنار هر ماموريت درجه سختي اش هم نوشته شده است. بديهي است كه اگر تراز شما پايين تر از اين سطح باشد، انجام آن ماموريت سخت و حتي غير ممكن است و برعكس. اگر توانايي انجام ماموريتي را نداريد مي توانيد با انجام ماموريت هاي بيشمار ديگر تراز خود را بالاتر برده و دوباره سراغ آن مرحله كذايي برويد. شك نكنيد اين بار به راحتي مي توانيد آن را انجام دهيد. اما بازي چندان هم بي ايراد نيست. اولين نقطه ضعف بزرگ سرزمين هاي مرزي هوش مصنوعي است كه عمدتا ضعيف و در بعضي جاها فاجعه است! دشمنان شما فقط يك هنر دارند: به سمت شما بدوند و تير اندازي كنند. اصلا هم فرقي نمي كند غولاخر باشند يا راهزن و يا هر موجود ديگري. حتي ذره اي ظرافت و تنوع وجود ندارد. تمامشان فقط همين يك كار را مي كنند. اين موضوع ضربه بزرگي به بازي زده است. به خاطر اين كه اساس اين بازي بر اكشن و مبارزه بنا شده و با اين هوش مصنوعي، صحنه هاي اكشن بعد از چند ساعت تكراري و يكنواخت مي شوند. تازه اسپان شدن مجدد دشمنان را هم بايد به آن اضافه كنيد. در يك لوكيشن خاص فرقي نمي كند پنچ نفر را بكشيد يا پنجاه نفر. اگر بعد از حدودا بيست دقيقه به همان منطقه برگرديد، تمام دشمناني كه كشته ايد دوباره ظاهر شده و سرجاي خود ايستاده اند. با توجه به اين كه براي رسيدن به غولاخرها عموما بايد دشمنان زيادي از سر راه برداريد، اين ايراد بزرگ در راه برگشت واقعا يك معضل مي شود. براي رفتن به بعضي مناطق هم (مثل پناهگاه (crazy earl بايد از وسط پايگاه راهزنان يا لانه ي عنكبوت ها و skag ها عبور كنيد كه براي هر بار رفت و برگشت بايد كلي بدبختي بكشيد.
سرزمين هاي مرزي بسياري از ايده هاي نابش را از دست مي دهد. اين بازي هنوز براي شاهكار شدن جاي كار زيادي دارد. در مجموع borderlands را در يك جمله مي شود خلاصه كرد: قانع كننده است.