برای افزایش ایمان چه راهی رو پیشنهاد میکنید ؟

[kamanabroo]

.صفات جزئى: در دسته‏اى ديگراز روايات، صفات از حالت كلى در آمده و به نحو جزيى تبيين شده است. چنان كه درروايتى از امام باقر (ع) يا امام صادق (ع) منقول است كه:

على (ع) به مجلسى از قريش برخورد مى‏كنند و بعد بهمجلسى ديگر از اوس و خزرج و مى‏بينند كه در مجلس اول سخنان بيهوده مى‏رانند اما درمحفل دوم كارهاى متين و صحيح انجام مى‏دهند. على (ع) از اين حال شگفت زده مى‏شوند وخدمت رسول الله مى‏رسند و حكايت هر دو مجلس را باز مى‏گويد. سپس از پيامبر (ص) بيانصفات مؤمن را طلب مى‏فرمايند. در اين هنگام رسول الله (ص) كه سرشان را به زيرانداخته، سرشان را بلند كرده، فرمودند:

عشرون خصلة فى المؤمن

بيست خصلت در مؤمن است.

*فان لم يكن فيه لم يكمل ايمانه: إن من أخلاقالمؤمنين، يا على: الحاضرون الصلاة

اگر اين خصال در او نباشد ايمانش به كمال نرسيدهاست، يا على مؤمنين در وقت نماز به نماز حاضر مى‏شوند.

*و المسارعون الى الزكوة

در پرداخت حقوق مالى شرعى تسريع مى‏كنند.

و* المطعمون المساكين

مساكين و فقرا را اطعام مى‏كنند.

الماسحون رأس اليتيم

دست محبت بر سر ايتام مى‏كشند.

المطهرون اطمارهم

لباسشان كهنه، اما تميز است.

كنايه از اين است كه آنچه شرع از نظر پوشش تعيينفرموده است، مى‏پوشد.

الذين ان حدثوا لم يكذبوا

آنچه به آنها مى‏گويند فورا تكذيب نمى‏كنند.

مقصود اين نيست كه مؤمن آنچه را مى‏شنود ساده‏لوحانهتصديق مى‏كند، چه بسا آنچه را كه به مؤمن مى‏گويند دروغ باشد، اما فورا تكذيبنمى‏كند. و اذا وعدوا لم يخلفوا

اگر وعده كنند تخلف نمى‏كنند.

و اذا ائتمنوا لم يخونوا

در امانت خيانت نمى‏كنند.

و اذا تكلموا صدقوا

به راستى و صداقت تكلم مى‏كنند.

رهبان بالليل و اسد بالنهار

پارسايان شبند و شيران روز.

صائمون النهار قائمون الليل

روزها روزه‏دار است و شبها در قيام‏اند براىعبادت‏اند.

لا يؤذون جارا و لا يتأذى بهم جار

همسايگان را نمى‏آزارند اذيت ارادى و به گونه‏اىنيست كه همسايگان از آنها در آزار باشند. غير ارادى.

شايد هم مقصود اين است كه نه تنها خود اذيت نمى‏كند،مراقب است كه عائله‏اش هم موجبات اذيت همسايگان را فراهم نكنند.

الذين مشيهم على الارض هون

(در زمين با نرمى و تواضع گام بر مى‏دارند). حالتتكبر ندارند.

و خطاهم الى بيوت الارامل گامهايشان به سوى خانه‏هاىبى سرپرستان است.

و على اثر الجنائز[3]

در تشييع جنازه مؤمنان شركت مى‏كنند.

در روايتى ديگر، ابو حمزه ثمالى از امام سجاد (ع) نقل مى‏كند:

المؤمن خلط علمه بالحلم

مؤمن علمش با حلمش در آميخته است.

علم در مؤمن تكبر و خود خواهى پديد نمى‏آورد.

«و يجلس ليعلم»

(مى‏نشيند تا بياموزد).

و مجلسى كه بهره علمى نداشته باشد شركت نمى‏كند.

«و يصمت ليسلم»

(سكوت مى‏كند تا سالم بماند).

از آفات سخن گفتن احتراز مى‏كند

«و ينطق ليفهم»

(اگر صحبت مى‏كند براى طلب فهم است).

«لا يحدث امانته الاصدقاء»

(آنچه از دوستانش به رسم امانت مى‏داند به دوستانشنيز باز گو نمى‏كند).

امانت به معنى مطلق آن منظور است. «و لا يكتم شهادتهاعداء»

(حق را كتمان نمى‏كند، اگر چه به نفع دشمنش باشد).

دو جمله فوق به نحو بسيار زيبايى كنار هم آمده است. چيزهايى كه از دوستان به امانت پيش او گذاشته شده است به دوستان نمى‏گويد، چه رسدبه دشمنان. در جمله بعد مى‏فرمايد، در موضع كتمان حقيقت حتى عليه دشمنان هم كتمانحق نمى‏كند چه رسد عليه دوستان، يعنى دوستان را با كتمان شهادت آنها، تضعيفنمى‏كند!

و لا يفعل شيئا من الحق ريائا و لا يتركه حياء

هرگز چيزى را كه در آن شائبه ريا هست، انجام نمى‏دهدو به دليل خجالت و حيا كار درست را ترك نمى‏گويد.

توضيح آنكه براى عمل نيك دو آفت است كه يكى پسينىاست يعنى پس از تحقق، در حال وقوع موجب تضييع آن مى‏شود و ديگر پيشينى است يعنىپيشينى كه مانع تحقق كار نيك مى‏شود. ريا آفت پسينى است و حيا آفت پيشينى و شيطاندر هر دو موضع فعال است.

ان زكى خاف ما يقولون

نسبت به آنچه درباره‏اش مى‏گويند بيم دارد.

و يستغفر الله مما لا يعلمون

نسبت به آنچه ديگران نمى‏دانند از بديها استغفارمى‏كند.

لا يغره قول من جهله

از تعريفهاى جاهلانه و متملقانه مغرور نمى‏شود.

ويخشى احصاء من قد علمه[4]

بيم دارد لغزشهايش از ناحيه كسى كه از آنها با خبراست بر ملا شود.

مؤمن گول تعريفهاى جاهل را نمى‏خورد، چون خودش راخوب مى‏شناسد و از اينكه عيوبش بر ملا شود، نيز مى‏هراسد. خدا و رسول و مؤمنان وفرشتگان الهى از اعمال آدميان با خبرند و مؤمن همواره از بر ملا شدن سيئاتشمى‏ترسد.

المؤمن من طاب مكسبه و حسنت خليقته و صحت سريرته

درآمدش پاكيزه است و خلقش نيكو و باطنش سالم است.

و انفق الفضل من ماله

بيش از مورد احتياجش را انفاق مى‏كند.

و امسك الفضل من كلامه

از گفتار اضافى در كلام خوددارى مى‏كند.

و كفى الناس من شره و انصف الناس من نفسه[5]

مردمان از شرش در امان هستند و درباره مردم، هر چندبه زيان خود، انصاف مى‏دهد.