معرفی شبکه‌ی دیجیتالی سرویس‌های یکپارچه

مقالات اینترنت و شبکه
شبکه isdn (شبکه دیجیتالی سرویس‌های یکپارچه) با قرار گرفتن در بخش لبه شبکه به‌راحتی اطلاعات و تقاضاهای مربوط به شبکه‌های pstn (شبکه مخابراتی عمومی) و pdn (شبکه دیتای عمومی) وارد شده از طرف کاربران را جدا کرده و در حالی که مشترک از سرویس‌های صوت و تصویر و دیتا به‌صورت یکپارچه استفاده می‌کند، اثرات ترافیکی هر یک از شبکه‌های مذکور بر یکدیگر را از بین می‌برند.

به گزارش خبرنگار فن‌آوری اطلاعات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ایجاد شبکه دیتا جهت استفاده عموم مردم از دهه ۷۰ میلادی آغاز شد، با گسترش این شبکه در کنار شبکه تلفنی شبکه مخابراتی عمومی، نیاز به یکپارچه‌سازی آن در دهه ۸۰ احساس و منجر به ایجاد شبکه دیجیتالی سرویس‌های یکپارچه – isdn – شد. این شبکه به‌دلیل توانمندی‌های خود، علاوه بر ایجاد یکپارچگی صوت و تصویر و دیتا، سرویس‌های افزودنی متنوعی را نیز ارائه می‌دهد.

Isdn به دو شاخه اصلی تقسیم می‌شود: B-isdn که بر تکنولوژی atm استوار است و شبکه‌ای با پهنای باند بالا برای انتقال داده می‌باشد که اکثر بک‌بون‌های جهان از این نوع شبکه برای انتقال داده استفاده می‌کنند (از جمله شبکه دیتای ایران) و نوع دیگر n-isdn یا isdn با پهنای باند پایین است که برای استفاده‌های شخصی طراحی شده است.

از جمله امکانات ایجاد شده توسط این شبکه طبق اعلام سایتهای تخصصی مخابرات، اتصال هشت ترمینال از انواع تلفن دیجیتال و آنالوگ، رایانه شخصی، فاکس دیجیتال و آنالوگ، تلکس و تله تکس به یک خط است، بطوریکه هر یک از ترمینال‌ها اطلاعات مربوط به خود را دریافت و یا ارسال می‌کند که این امر ضمن چند برابر کردن بهره‌وری از خطوط دسترسی، مشکلات تعویض ترمینال توسط کاربر را منتفی می‌کند.