در حدود سال 1330 شمسی ( ویلیام کونیک ) باستان شناس آلمانی و تعدادی از همکارانش در ناحیه ای در نزد یک بغداد چیزی بد ست آورد ند که تاریخ آن بدوره ی اشکانیان باز می گشت پس از برسی روشن شد که این شیء پیل الکتریکی است که بدست ایرانیان در دوره ی اشکانیان ساخته شده و بکار برده شده . ظاهراً از این پیل الکتریکی جریان برق تولید می کرد ند و با بستن تعدادی از این پیلها جریان الکتریکی بدست آورده و از آن برای آبکاری ابزار آرایشی سود می برده اند . چنا نچه این مدارک و برداشتها پذ یرفته شود ، آنگاه می توان به این نتیجه رسید که ایرانیان برای نخستین بار در جهان در دوره ی اشکانیان پیل الکتریکی را پدید آورده و از آن بهره برداری نموده اند و بنابر این تاریخ اختراع پیل الکتریکی خیلی پیشتر از تاریخ ثبت شده ی سا ل 1786 میلا دی است که بموجب آن ( گا لوانی ) ایتالیایی موفق به اختراع پیل الکتریکی شده است.
انبوه ابزارها و سکه های زینتی آب داده شده که تاکنون در ایران بدست آمده است مؤید اختراع پیل الکتریکی در ایران است ، امروزه آب دادن فلزات به کمک جریان برق امکان پذیر است. مورد استفاده دیگری که برای این پیل عنوان می شود آبکاری قطعات فلزی کشتیها برای جلوگیری از خوردگی بوده.
این پیل الکتریکی که در موزه ی بغداد نگهداری می شود شبیه به یک گلدان سفالی است که 18 سانتی متر ارتفاع دارد درون آن یک سیلندر مسی و لوله های د یگری مانند دو ستون مسی قرار گرفته اند . سر لوله ها با سیم های نازک سربی ( به شیوه ی لحیم کاری امروزی ) به هم وصل شده و انتهای آنها با قیر پوشانده شده است . کونیک در نتیجه ی پژوهشهای عمیق خود به این نتیجه رسید که این گلدان ، بغییر از پیل الکتریکی مجموعاً یک لامپ باستانی بوده که پس از تولید و جریان یافتن الکتریسیته می توانسته در خود نور ساطع کند.
پذیرش اختراع پیل توسط ایرانیان، در حدود 1700 سال پیش از گالوانی چنان برای اروپائیان سنگین است که گاه آن را به موجودات فضائی نسبت میدهند، نمونه این ادعا در کتاب ارابه خدایان نوشته اریش فن دانیکن موجود است.
علاقه مندی ها (Bookmarks)