نوروزنامه عنوان کتابی است به زبان فارسی منسوب به عمر خیام.
این کتاب درباره ی پیدایش جشن نوروز و آداب آن نوشته شدهاست.
با توجه به اشاراتی که خیام به مبدأ تقویم جلالی و کبیسههای پیش از آن میکند،
نگاشتن کتاب باید در حدود سال ۴۹۵ هجری قمری (۴۸۰ خورشیدی) صورت گرفته باشد.
اگر چه گزارش جشن نوروز و مهرگان و تاریخ این دو روز در کتابهای ادبی و تاریخی عربی مکرر آمده و در ادبیات فارسی نیز پیش از خیام،
در کتابهای التفهیم و زینالاخبار از آن نام برده شده،
اما تنها کتاب فارسی که مستقلاً دربارهی نوروز سخن گفته باشد، همین کتاب است.
نوروزنامه به سبک قرن پنجم هجری تحریر یافته و بنیاد آن بر پایه ی بلعمی و بیهقی است،
یعنی از حیث ایجاز و عدم مترادفات و موازنه و کم داشتن لغات تازی و انشای جملههای کوتاه و زیبا از پیروان سبک قدیم است
و به طور کلی از سیاست نامه و قابوسنامه به سبک قدیم نزدیکتر است.
با این حال در متن نوروزنامه، برخی خصوصیات نثر جدیدتر مانند به کارگیری «در» به جای «اندر» و حذف افعال قرینه به چشم میخورد.
همراه می شویم با این اثرمنثور از خیام نیشابوری.
علاقه مندی ها (Bookmarks)