عشق، شوری در نھاد ما نھاد

عشق، شوری در نھاد ما نھاد / جان ما در بوت هی سودا نھاد

گفتگویی در زبان ما فکند / جستجویی در درون ما نھاد

داستان دلبران آغاز کرد / آرزویی در دل شيدا نھاد

رمزی از اسرار باده کشف کرد / راز مستان جمله بر صحرا نھاد

قصه ی خوبان به نوعی باز گفت / کاتشی در پير و در برنا نھاد

از خمستان جرعه ای بر خاک ریخت / جنبشی در آدم و حوا نھاد

عقل مجنون در کف ليلی سپرد / جان وامق در لب عذرا نھاد

دم به دم در ھر لباسی رخ نمود / لحظه لحظه جای دیگر پا نھاد

چون نبود او را معين خانه ای / ھر کجا جا دید، رخت آنجا نھاد

بر مثال خویشتن حرفی نوشت / نام آن حرف آدم و حوا نھاد

حسن را بر دیده ی خود جلوه داد / منتی بر عاشق شيدا نھاد

ھم به چشم خود جمال خود بدید / تھمتی بر چشم نابينا نھاد

یک کرشمه کرد با خود، آنچنانک : / فتنه ای در پير و در برنا نھاد

کام فرھاد و مراد ما ھمه / در لب شيرین شکرخا نھاد

بھر آشوب دل سودایيان / خال فتنه بر رخ زیبا نھاد

وز پی برک و نوای بلبلان / رنگ و بویی در گل رعنا نھاد

تا تماشای وصال خود کند / نور خود در دیده ی بينا نھاد

تا کمال علم او ظاھر شود / این ھمه اسرار بر صحرا نھاد

شور و غوغایی برآمد از جھان / حسن او چون دست در یغما نھاد

چون در آن غوغا عراقی را بدید / نام او سر دفتر غوغا نھاد