عصر ارتباطات یا عصر حجر؟؟!!

[ghalbeyakhi]

” عصر ارتباطات ” یا ”عصر حجر”

دل خوش کرده ایم که عصرمان، عصر ارتباطات است!
این عصر، عصر تنهایی و در خود فرو رفتن است!
در عصر ارتباطات در جیب همه، از کودک 7 ساله تا پیرمرد 90 ساله یک تلفن همراه پیدا می شود.
امّا این دارائی، هیچ ربطی به با هم بودن آدم ها با یکدیگر ندارد.
هیچ کس حتی تنهایی اش را با تو سهیم نمی شود.
وقتی زنگ می زنند با خودت می گوئی که حتماً کاری از تو می خواهد!
سهم ما از ارتباطات، گسترش دردسرها و گرفتاری هایمان است .
عصر ارتباطات، عصر فریب است .
وسایل ارتباطی را گسترش داده ایم که مادرها هر زمان دلشان خواست به فرزندان بخت برگشته شان، زنگ بزنند که «کدوم گوری هستی؟»
و زنان به شوهرانشان زنگ بزنند:«کجایی؟ چرا دیر کردی؟»
و فرزندها به پدرانشان بگویند:سر راه برای من سی دی جدید بازی با چیپس فلفلی و ماست موسیر بخر!
در عصر ارتباطات، هرچه تکنولوژی جدیدتر شد، ما از هم دورتر شدیم!
هر روز تنها تر شدیم .
هر روز منزوی تر!
هر روز مجازی تر!
ما در دنیای مجازی غرق شدیم!
دل خوش کرده ایم به کلیدهای کیبورد!
ما یادمان رفت به پدربزرگ و مادر بزرگ هایمان سر بزنیم!
یادمان رفت برادری هست؛
خواهری هست؛
عموئی داریم که فقط ایّام سال نو، به منزلش می رویم!
این گونه بود که وب کم ها، زیاد شد...
عصر ارتباطات، عصر عشق های مجازی ست .
زندگی های اینترنتی!
عشقهای اینترنتی!
آرامش اینترنتی!
اعتیاد اینترنتی!
زوج های جوانی که در اینترنت یکدیگر را پیدا می کنند و صد دل عاشق می شوند و...
تا دیروز اگر پسر جوانی خواستگار دختر جوانی بود باید به طرز عجیبی می رفت سر کوچه معشوقه اش!
آیا بیاید آیا نیاید!
و شاید بعد ساعت ها، ناکام، بر می گشت و آنقدر برای به دست آوردنش تلاش می کرد که بعد وصال تا پای جان به او متعهد بود.
امّا در عصر ارتباطات، دخترها، زیبائی های شان را با مدل موهای متفاوت و آرایش های عجیب در ویترین «فیس بووک» عرضه می کنند تا خواستگار عاشق، راحت تر بتواند اندام و ظرافت های زنانگی اش را بر انداز کند.
و این طور می شود که بعد مدتی ارتباط و دوستی به او می گوید: توی عکس ها خوشگلتری! و ما به درد هم نمی خوریم!!!
و همین می شود که در «عصر ارتباطات» در کشور ایران، در هر ساعت 16 طلاق صورت می گیرد!
در عصر ارتباطات به عدد «لایک ها» عشق وجود دارد!
چند مرد، عاشق یک زن!
چند زن، عاشق یک مرد!
و این گونه است که ما مجازاً، عاشق معشوقه های دیگران می شویم و آنها مجازاً، عاشق دیگرانی که خود، مجازاً عاشق دیگران اند، می شوند! و بعد به اصالت وجودی دو هزار و پانصد ساله مان در سنگ های تخت جمشید می بالیم که اصیل هستیم و متعهد و ...
اینگونه است که ما دلمان نمی خواهد کنترل ماهواره از دستمان رها شود و از پشت صفحه کامپیوتر بلند شویم، نکند که چیزی را از دست بدهیم!
اینگونه است که ما تنها تر و تنهاتر شدیم!
و اینگونه است که دیگر همسایه از همسایه خبر ندارد!
همه، دل خوش کرده اند به «بفرمایید شام» «حریم سلطان» «آکادمی گوگوش» و با دنیای پوشالی خود، حالی به حولی می شوند!
این گونه است که مردها در محل کارشان با زنان خانه دار بیکاری که از تنهایی می نالند، چت می کنند و آنها را دلداری می دهند و می گویند زندگی همین است دیگر! در حالی که زن هایشان در خانه با مردهای دیگری از تنهایی و بی توجهی همسران می نالند، دلداری داده می شوند!
عصر ارتباطات عصر جدا شدن از همسر بی توجه به مسایل خانه و ازدواج موقّت با مرد زن دار است؛ عصری که آرامش در تحمل نکردن مشکلات زندگی و هوو شدن مخفیانه است!
وقتی ایراد می گیری می گویند:
از پشت کدام کوه آمده ای؟!!!
ما با عصر ارتباطات، عصر حجری ساخته ایم که نمی دانیم که نمی دانیم!