در تورم زیمبابوه را هم پشت سر گذاشتیم+آمار

[SaSaMc2]

شاید زمانی به تمسخر گفته می‌شد که ایران به زودی تبدیل به زیمبابوه می‌شود و در نرخ تورم رتبه زیمبابوه را خواهد گرفت. اگر آن زمان همه این‌ها گونه‌ای از اغراق برای نشان دادن وخامت اوضاع بود، امروز دیگر نمی‌توان به این لطیفه قدیمی خندید، بلکه شاید باید برای به واقعیت پیوستن آن گریست!به گزارش «تابناک»، مدت‌هاست موضوع ‌آمار و ارقام و اعلام و انتشار آن‌ها در کشور به ‌بحث جدلی تبدیل شده است، به گونه‌ای که بسیاری از منتقدان را بر آن داشته بی‌محابا به آمار دولتی و انتشار آن‌ها ایراد گرفته و در بسیاری از موارد آن‌ها را زیر سؤال ببرند.

این در حالی است که هنوز مراجع مشخص برای انتشار آمار و اطلاعات به خصوص در حوزه اقتصادی دقیقا مشخص نیست و ‌گاه دو یا چند مرجع، اقدام به انتشار آمار پیرامون یک مورد خاص و با اعداد و ارقام متفاوت می‌کنند.

همین امر منجر به آن شده ‌که رویه بدبینی و انکار و تردید در ‌آمار و اطلاعات منتشره از سوی ارگان‌های داخلی، به یک رویه معمول تبدیل شده و در ‌‌نهایت هر آنچه از سوی نهادهای دولتی منتشر شود، در خوش‌بینانه‌ترین حالت به مانند یک گزارش برای بایگانی ـ و نه گزارشی قابل تأمل برای بررسی و کار‌شناسی ـ نگاه شود.

اما حال که بر سر اطلاعات و آمار داخل، چنین بلایی آمده است، باید درباره ‌‌گزارش‌های نهادهای بین‌المللی چه ‌گفت؟ آیا‌‌ همان قدر که گزارش‌های داخلی مورد بی‌اعتنایی قرار می‌گیرند، این گزارش‌ها نیز مورد انکار و بی‌توجهی واقع می‌شوند یا کسی هست که در پایان درباره آمار و اطلاعاتی که هر ساله و بعضا هر چند ماه از سقوط رتبه‌های اقتصادی ایران در میان کشورهای جهان منتشر می‌شود، کوچک‌ترین توجهی داشته باشد؟

یکی از همین گزارش‌ها که بیشتر مانند بسیاری دیگر از بررسی‌ها و آمار و اطلاعات نهادهای بین‌المللی حتی به دید کاغذ پاره هم به آن نگاه نمی‌شود، گزارش شاخص رقابت‌پذیری اقتصادی در جهان است که هر ساله از سوی مجمع جهانی اقتصاد منتشر شده و رتبه کشور‌ها را در بسیاری از زمینه‌های اقتصادی از درآمد سرانه و شاخص‌های کلان گرفته تا بهره‌وری نیروی کار و خرد‌ترین مسائل اقتصادی ‌بررسی ‌می‌‌کند.

متأسفانه در چند سال گذشته، رتبه کشور ما در مجموع شاخص‌های مورد اشاره و بررسی این گزارش نزولی بوده ‌و امسال نیز تداوم روند نزولی کشور در بسیاری از شاخص‌ها دیده می‌شود.

ایران در سال جاری با یک پله دیگر سقوط در مجموع شاخص‌های رقابت‌پذیری در رتبه ۸۲ جهانی در بین ۱۴۸ کشور قرار گرفته، ‌در حالی که بسیاری از کشورهای جهان، تقریبا در رتبه‌های سال گذشته خود ‌مانده‌اند. همچنین ایران در هر سه شاخص کارآمدی، خلاقیت و نیازهای اولیه تنزل رتبه داشته است.

از سوی دیگر، نگاهی به وضعیت و روند حرکتی کشور، نشان می‌دهد که در هر دو مقیاس ثبات (ثبات اجتماعی و محیطی، سیاسی و اقتصادی) ایران روندی نزولی را در یک سال اخیر پیموده است.

همچنین نگاهی به وضعیت کلی ایران در بررسی امسال، نشان از آن دارد که کشور در یک سال گذشته، نه تنها در بسیاری از شاخص‌ها نزول داشته، ‌بلکه در برخی موارد تنزل رتبه‌ای ایران به شدت بد‌تر از سال گذشته بوده است، به گونه‌ای که میانگین رده بندی و مقایسه آن با یک سال گذشته، نشان می‌دهد که ایران از رتبه ۶۶ به رتبه ۸۲ سقوط کرده است.

در میان شاخص‌های مورد مطالعه، ایران در شاخص بهره‌وری نیروی کار با رتبه ۱۴۵ ‌‌ چهارمین کشور با بهره‌وری بسیار پایین در نیروی کار رده‌بندی شده است!

شاید جالب‌ترین نکته در بررسی وضعیت کلی ایران، مواردی است که گزارش مجمع جهانی اقتصاد از مهم‌ترین موانع کسب و کار در کشور از آن یاد کرده است. در رأس این موانع، بی‌ثباتی در سیاست‌ها، مقررات تنظیمی نرخ ارز، دسترسی به سرمایه و سرمایه‌گذاری، تورم و بروکراسی ناکارآمد دولتی قرار دارد.

این گزارش سرشار از آمار و اطلاعاتی است که با جزئیات و در بسیاری از شاخص‌ها، رتبه ایران را در مقایسه با همسایگان، کشورهای منطقه و کشورهای کل جهان قرار داده است؛ رتبه‌بندی‌هایی که نشان‌دهنده وضعیت تحول و پیشرفت در جامعه‌ای است که اساسا نگاه به آمار و اطلاعات و تأکید و توجه به آن‌ها مدت‌هاست دیگر برای کسی معنا ندارد.

به راستی، آیا برای کسی مهم است که ایران در‌ گزارش، رتبه ۱۴۸ یعنی آخرین رتبه را در میان کشورهای مورد مطالعه در نرخ تورم به دست آورده ‌و پایین‌تر از کشورهایی چون مالاوی، گینه و زیمبابوه ایستاده است؟! آیا کسی این گزارش‌ها را نگاه می‌کند؟!