سلام...
منو توی مدرسه یا تو دانشگاه فقط از یه چیز میشناسن و اونم تعداد دوستام...مثلا یکی نشناستم و بخوان بهش آدرس بدن،میگن همونی که با همه دوسته....تشخیص خوب یا بد این خصوصیت دیگه به عهدۀ خودمهولی بین اون همه جمعیت با دوسه نفر صمیمی ام...ولی باز از من چیز آنچنانی ای نمیدونن...که بگم از اون دوستایی هستیم که از همه چیزمن خبر دارن...نه...این نظر من بود از "دوست"
اما برنامه ریزیم اینه که.....:اون دو سه نفر دوست صمیمی رو هم تا حد امکان از دستشون نمیدم...اینکه اگه یه کاری کرد و یه حرفی زد زودی ازش دلخور شم و دوستیمونو تموم کنم...اما با بقیه چرا...
خیلی موقعا شده که من از دوستام خبر میگیرم و اونا حواسشون نیست...اولش بهم برمیخوره و چون عادت دارم ناراحتیمو به طرف بگم،وقتی بهم توضیح داده بهش حق دادم....
در مقابل خیلی وقتا هم شده که یه مدت من خبر نگرفتم و اونا حواسشون به من بوده...
اگه دوستی ،یادی ازتون نمیکنه برید و ناراحتیتونو بهش بگین...چون در 90درصد مواقع ،مشکلی داشته...
من بین این همه دوست فقط یه نفر بود که جز اون 10 درصد بود که اونم بی خیالش شدم...دیگه اون واقعا بی معرفت بود...
در ضمن در جواب یکی از دوستان هم که گفته بودن مرام برا خانوما نیست...چون وارد معامله مضر نمیشن ،بگم که من به عنوان یک دختر،توی دوستیامونو به چشم خودم مرام گذاشتنو دیدم...پس اینطور نیست
ممنون از دعوتت
علاقه مندی ها (Bookmarks)