دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید

مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.

توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
نمایش نتایج: از شماره 1 تا 5 , از مجموع 5

موضوع: آداب بندگی; برگرفته از مقدمه کتاب «آداب المریدین»

Threaded View

پست قبلی پست قبلی   پست بعدی پست بعدی
  1. #1
    یار همراه
    نوشته ها
    1,610
    ارسال تشکر
    4,020
    دریافت تشکر: 6,802
    قدرت امتیاز دهی
    8987
    Array
    312's: جدید84

    Lightbulb آداب بندگی; برگرفته از مقدمه کتاب «آداب المریدین»

    کتاب «آداب المریدین» یک دوره‏ ی فشرده از اعمال عبادی شبانه‏ روز از لحظه ‏ی بیداری برای نافله ی شب تا هنگام استراحت شبانه است، به گونه‏ ای که با مراجعه به آن بتوان امور عبادی خود را تحت برنامه‏ ی منظمی متناسب با توان و استعداد خود انتخاب کرد و انجام داد.
    این کتاب که با محوریت کتاب «مفتاح الفلاح» شیخ بهایی رحمه الله و توصیه‏ های علمای ربّانی متأخّر تدوین شده و اعمال عبادی مربوط به شبانه‏ روز را به محضر عزیزان عرضه می‏دارد. از خداوند نشاط در عبادت و حلاوت انس با او را مسألت داریم.



    ....
    آداب بندگی

    برگرفته از مقدمه کتاب «آداب المریدین»



    بندگی حق، هدف از آفرینش و جوهره‏ ی هستی انسان و معنا دهنده‏ ی انسانیت او است:

    «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ»[1]

    و جنّ و انس را نیافریدم جز برای آن‏که مرا بپرستند.
    و مفهوم «عبودیت» یعنی آراسته شدن به کمالات، اسما و صفات الهی و در یک کلمه تولّی به ولایت کلّی الهی؛ که توحید و ولایت دو روی یک سکّه‏ اند و بنده‏ ای که با تمام وجود به کمالات توحیدی آراسته گردد و هیچ فعل، صفت، اسم و ذاتی جز برای حق نبیند، تحت ولایت الهی وارد شده و خداوند سرپرستی او را در تمامی زمینه‏ ها عهده‏ دار خواهد شد و خداوند «ولیّ» او، و او «ولیّ الله» خواهد گردید.
    امام صادق علیه السلام در پاسخ به سؤال عنوان بصری پیرامون این معنا چنین فرمود:
    «قُلتُ: یا أَبا عَبْدِاللهِ؛ ما حَقِیقَةُ الْعُبُودِیَّةِ؟ قالَ: ثَلاَثَةُ أَشْیاءٍ: أَنْ لا یَرَی الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ فِیما خَوَّلَهُ اللهُ مِلْکاً، لأنَّ الْعَبِیدَ لا یَکُونُ لَهُمْ مِلْکٌ، یَرَوْنَ الْمالَ مالَ اللهِ، یَضَعُونَهُ حَیْثُ أَمَرَهُمُ اللهُ بِهِ؛ وَ لاَ یُدَبِّرُ الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ تَدْبِیراً؛ وَ جُمْلَةُ اشْتِغالِهِ فِیما أَمَرَهُ تَعالی بِهِ وَ نَهاهُ عَنْهُ...»[2]

    گفتم: ای اباعبدالله، حقیقت عبودیت و بندگی چیست؟ فرمود: سه چیز است: اوّل آن‏که بنده خویش را مالک آن‏چه خدا به وی عطا کرده نداند؛ زیرا بندگان مال و مِلکی برای خود قائل نیستند و همه را از آنِ حق می‏دانند و در راهی که دستورشان داده مصرف می‏کنند. دوم: آن‏که بنده برای خود تدبیر نکند. و سوم آن‏که تمام اشتغالش به کاری باشد که خداوند او را به آن امر و یا از آن نهی نموده است...
    و «عبادت»، بهترین نمودِ بندگی و معنادهنده به سایر تعامل‏ های انسان می‏باشد، به گونه‏ ای که اگر عبادت در زندگی بشر نباشد، انسان به مخلوقی خاکی در ردیف سایر ناسوتیان بدل می‏ شود که مدتی در زمین خاکی می‏ چرد تا ظرف عمرش به‏ سرآید و جرثومه‏ ی گندیده‏ اش برای نجات دیگران از تعفّن و آلودگی، به زیر خاک کشیده شود.
    بنابراین، اگرچه واژه‏ ی «عبادت» در فرهنگ قرآن و حدیث از دامنه‏ ی وسیعی برخوردار است و گستره‏ ی آن تمامی تعامل‏ های انسان را دربرمی‏ گیرد، لیکن در مفهوم خاصّ خود که نمودهای ارتباط انسان با خدا در قالب دعا، ذکر، قرآن و نماز است، بسیار مورد تأکید قرار گرفته، به حدّی که در حدیث منقول از امام صادق علیه السلام به نقل از رسول اکرم ـ صلّى الله علیه وآله وسلّم ـ آمده است:
    «أَفْضَلُ النّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبادَةَ، فَعانَقَها بِنَفْسِهِ، وَ باشَرَها بِجَسَدِهِ، وَ تَفَرَّغَ لَها، فَهُوَ لایُبالِی عَلی ما أَصْبَحَ مِنَ الدُّنْیا، عَلی عُسْرٍ أَمْ عَلی یُسْرٍ.»[3]

    بهترین مردم کسی است که به عبادت عشق ورزد و با تمام وجود با آن مأنوس شود و اوقات خود را به عبادت بگذراند و برای او فرقی نکند که دنیا بر او سخت یا آسان گذرد.
    از این رو، عبادت و مناجات اولیای الهی نه‏ تنها در حاشیه‏ ی زندگی و اوقات فراغت آن‏ها نیست، که در متن زندگی و جزیی از برنامه‏ ی کار شبانه‏ روزی آنان محسوب می‏ شود؛ و اصولاً تا روح مؤمن از دوام انس با حق بهره‏ ی کامل نبرد، نمی‏تواند در فعالیت روزانه به درستی عمل به بندگی نماید.
    خداوند در اولین روزهای بعثت رسول اکرم ـ صلّى الله علیه وآله وسلّم ـ در سال‏ های پرمشغله و سراسر درگیری آن حضرت، فرمانِ «قُمِ اللَّیْلَ إِلاَّ قَلیلاً»[4]؛ (شب مگر اندکی از آن‏را به‏ پا خیز) را صادر می‏ نماید و محتوای مناجات شبانه را نیز، در آیات بعد، تلاوت کلام الهی، نماز، دعا و ذکر پروردگار معین می‏کند:

    «وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتیلاً»[5]

    و قرآن را شمرده، شمرده بخوان.+↓
    خيانت فــقـر مي آورد



  2. کاربرانی که از پست مفید 312 سپاس کرده اند.


اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •