بهترین سروده قرن : (( باز جُست روزگار وصل ))

[م.محسن]

داستان سازی، دگراندیش باش / وز دگرها پیش بودی بیش باش


رمزها از رازداری ها نهفت / بازگوی آن را که بتوانیش گفت


آرزو دارم که سرخوش بینمت / می نخواهم که خامُش بینمت


پُر حوادث داستان داری به یاد / از حماسه ی باستان داری به یاد


باز هم زان پهلوانی یاد کن / زان چه دانی، تا توانی یاد کن


خیز و درده باز هم داد سخن / از شگفتی های این قوم کهن


گام تو در تاختن فرسنگ بود / پهنه بی پهنا، فراخا تنگ بود


قصّه از تاریخ و از فرهنگ گوی / در دو گام این راه صد فرسنگ پوی


گفته ای بسیار از ناگفته ها / خیز و در بگشای بر بنهفته ها


خیز و آن گنجینه در را باز کن / باز هم گوهرگری آغاز کن


نقطه های دور را ای نیک بین / با دو چشم دوربین، نزدیک بین


کوه کندیع کانِ دانش یافتی / زر برون کردی و گوهر یافتی


باز در کاوش گری نستوه باش / سربلند و دیرپا چون کوه باش


باش چون فرهاد ای شیرین سخن / تیشه ها ز اندیشه ات بر کوه زن


کوه کاوی کن که زر بیرون کنی / زان چه جُستی بیشتر بیرون کنی


کام جان سرمست جام ناب کن / ز ابر باران ریز خود سیراب کن


ای تکاور، در تک آور گام را / بگسل این پیوندِ بام و شام را


چون عقاب آسمان پر باز کن / در فراسوی زمان پرواز کن


نیک می دانی که تا من بوده ام / ناسزا را ناسزا نستوده ام


گر ستودم علم و دانش را ستود / برتر از این عالم در این عالَم که بود


هرچه پنداری که آن والاتر است / علم را رتبت از آن بالاتر است


زان به بام آسمان ها بر شوند / سقف بشکافند و آن سو تر شوند


هر که جان روشن از این نور نیست / روزکورست او اگر شبکور نیست


این نه تنها من که بسیار از کسان / همچو من در وصف تو رَطب الّلسان


زان همه پیگیری و پر کاریت / شب، همه شب تا سحر بیداریت


(( روزها گر رفت گو رو باک نیست / تو بمان ای که چون تو پاک نیست ))

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------


منبع :کتاب مشاهیر نور - شرح و احوال و آثار مشاهیر شهرستان نور - نقی رضایی

پایان