شعر: شيعه می‌نازد به نام عسگرى

[م.محسن]

هشتم ربیع الثانی در تقویم شیعیان بزرگداشت ولادت امامی است که نام گرامی او یادآور نام فرزند برومندش امام مهدی حضرت صاحب الزمان(عج) است؛ امامی که با تمهید و زمینه‏ سازی روحی و عقیدتی، شیعیان را برای رود به دوران غیبت آماده کرد. به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ امام یازدهم شیعیان «حسن بن علی» نام دارد و کنیه ایشان« ابومحمد» و لقبش زكّي و عسكری است. ایشان در 8 ربيع الثانی سال 232 هجری در مدينه به دنیا آمد و در جمعه هشتم ربيع الاول سال 260 در سن 28 سالگی به شهادت رسید و در سامرا به خاک سپرده شد.


خلفای عباسی برای اينكه امامان معصوم(ع) را تحت نظر بگیرند و بر فعاليت‌های فكری و سياسي آنان احاطه داشته باشند، آنان را از مدينه منوره(كه مركز علم و دين بود) به بغداد و سامراء و خراسان (كه پايتخت‌هاي دستگاه حاكمه بود) فرامی خواندند. به همین جهت امام حسن عسكری(ع) تقريباً تمام عمر را یا در زندان و یا در تبعيد به سر برد. حضرت 2 ساله بود كه به همراه پدرش به تبعيدگاه رفت و مدت 20 سال همراه با آن حضرت در تبعيد بود. به همین دلیل اصحاب نمي‌توانستند خدمت ايشان برسند اما امام حسن عسکری(ع) با ايجاد تشكيلات سری، پيروان خود را سازماندهي كرد.

عاشقا، مستانگى از سر بگير
ساقى از ره مى‏رسد ساغر بگير



مرغ دل را از قفس آزاد كن
با پرستوهاى عاشق پر بگير



پر بزن تا كوىِ يارِ مَه لقا
جا به بامِ خانه دلبر بگير



گرچو من بشكسته بالى غم مخور
با ولاى يار بال و پر بگير



جشن ميلاد امام عسگرى
آمده عيدى ز پيغمبر بگير



هر چه مى‏خواهد دلت از يُمن او
از يَدِ پر قدرت حيدر بگير



طالب عفوى اگر با يا حسن
دامن محبوبه داور بگير



شيعه می ‏نازد به نام عسگرى

يا اباالمهدى امام عسگرى



كيست او بر شيعيان مولاستى
كيست او نور دل طاهاستى



كيست او ابن الرضا، بابُ الهدى
پور حيدر زاده زهراستى



كيست او كز مقدمش هفت آسمان

غرق زينب باشد و غوغاستى



كيست او اندر رهش پيغمبران
دست بر سينه همه برپاستى



كيست او سرمايه هستى حق
ياسِ بى مثل جهان آراستى



كيست او عشق خداى سرمدى
عاشقى را بهترين معناستى



او امام عسگرى باشد كه بر
خستگان عشق مولاناستى



شيعه می ‏نازد به نام عسگرى

يا اباالمهدى امام عسگرى



اى تجلى خدا سيماى تو
جلوه حق چهره زيباى تو



پرچم شيعه به دوشت استوار
اعتدالش از قد رعناى تو



كى شود اى جرعه بخش عاشقان
ساغرى مِى نوشم از صهباى تو


اى دَهُم فرزند دلبند على
كى شود بوسه زنم بر پاى تو



جانثار مكتب پاك توايم
در شب ميلاد پر غوغاى تو



سامرا امشب ندارد زائرى
اى فدايت عاشق شيداى تو



ميهمان بزم ميلاد توايم
تا بياد مهدى تنهاى تو



شيعه می ‏نازد به نام عسگرى

يا اباالمهدى امام عسگرى



حمد و تسبيح تو را قرآن كند
فخر بر تو حضرت سبحان كند



نورِ پاكت ديده را روشن كند
ظرف دلها را پر از ايمان كند



دردهاى بى شمار شيعه را
عشق پاكت دلبرا درمان كند



ياد تو اى رهبر تحت نظر

مشكلات شيعه را آسان كند



اقتدارت همچنان پاينده است
گر عدو خانه به تو زندان كند



عشق تو خورشيد سازد ذره را
هر دل شوريده را سلمان كند



شد دعاى بزم ميلادت شها
مهديت ما را به خود مهمان كند



شيعه مى ‏نازد به نام عسگرى

يا اباالمهدى امام عسگرى



اى به دوشَت پرچم عِز و شَرَف
اى شده بر غربت دوران هدف



پورِ جود و سبط زهد و نجلِ حق
سائلان گِردِ حريمت صف به صف



مادرت بانوىِ يثرب فاطمه
بابِ تو شيرِ خدا شاهِ نجف



سلبِ آزادى شد اَز تو تا شود
سدِّ راهِ مهدى آن نورِ خَلَف



حرمتت را زيرِ پا بگذاشتند
قدر تو نشناختند اى وا اَسَف



حقْ مُقَدَّر كرد تا فرزند تو
باز هم احيا كند عدل و شرف



بى نياز از خلق عالم مى‏شود
هر كه آرد ذرّه‏اى عشقت به كف



شيعه مى ‏نازد به نام عسگرى

يا اباالمهدى امام عسگرى



عاشقان دارد صفايى سامرا
بارگاه جانفزايى سامرا



كعبه دلهاى عاشق سامرا
قبله جانهاى مايى سامرا



هم نجف هم مشهدى و هم بقيع
كاظمينى، كربلايى سامرا



زائر هر روز تو مهدى بُوَد
با نوايش آشنايى سامرا



سوى خود هر عاشقى را مى ‏كشى

با كمال دلربايى سامرا



كاش من در خون خود غلطان شَوَم
تا بگيرم در تو جايى سامرا



عاشقى آواره‏ام من آمدم
كُنج تو گيرم سرايى سامرا



شيعه مى ‏نازد به نام عسگرى

يا اباالمهدى امام عسگرى



شاعر: سيد محمد مير هاشمي