بلایی که برخی مقامات بر سر یک دانشجو آوردند!+ اسناد

[ماری مریم]

دعوت از رئیس‌‌جمهور برای حضور در نشست دادرسی؛

اینکه یک طرح دانشجویی در سال ۸۶ ارائه شده و پس از کش‌و‌قوس‌های فراوان، فاقد پشتوانه کار‌شناسی تشخیص داده شده، ولی با جزییات بسیاری در سال‌های بعد توسط برخی از مقامات اجرایی شود، به تنهایی عجیب به نظر می‌رسد؛ اما ماجرا هنگامی جالب‌تر می‌شود که بدانیم طرح‌های در دست اقدام نیز مشابهت‌هایی با ایده‌های گفته شده در‌‌ همان طرح غیر کار‌شناسی داشته، حال آن که به نام برخی مسئولان مطرح شده و جواز اجرا می‌گیرند!
کد خبر: ۲۸۵۰۲۸
تاریخ انتشار: ۲۴ آبان ۱۳۹۱ - ۰۷:۵۱


شاید ماجرای «اتاق امن» یادتان بیاید؛‌‌ همان طرحی که توسط یک شهروند در اختیار شهرداری قرار می‌گیرد، ولی پس از مدتی توسط یکی از مسئولان شهرداری به ثبت می‌رسد تا کار به شکایت برسد و باقی ماجرا. این در حالی است که ظاهرا آن ماجرا تا اندازه بسیاری تکرار شده؛ چند سالی است یک طرح دانشجویی که به ریاست جمهوری ارائه شده بود، با جزییات انکار ناشدنی اجرایی شده، در حالی که پیشتر مسئولان در نامه‌ای رسمی خطاب به طراح، مطالب ارائه شده از سوی وی را فاقد پشتوانه کار‌شناسی ارزیابی کرده و فاقد قابلیت بهره‌برداری دانسته بودند!

به گزارش «تابناک»، در شرایطی که اخبار مسرت بخش علوم فضایی در سال‌های اخیر امیدواری‌های بسیاری به پیشرفت در این حوزه پدید آورده و آینده روشنی را نوید می‌دهد، ماجرای سوءاستفاده از طرح جامع یک دانشجوی نخبه برای ارتقای سازمان فضایی، حکم شرنگی دارد که می‌تواند کام همه را تلخ کند.

ماجرا این گونه آغاز می‌شود که چند سال پیش، یکی از دانشجویان رشته مهندسی هوافضا، طرحی را با نام «ارتقای سازمان فضایی ایران» با موضوعیت ادغام ساختارهای فضایی با دو رویکرد سخت‌افزار و نرم‌افزار و همچنین تعریف یک روش نوین ایده تا محصول را در اختیار مسئولان قرار می‌دهد تا بررسی و شاید اجرایی شود.

محمدحسین ذوالفقار ماجرا را این گونه شرح می‌دهد: سال 86، هنگامی که رئیس جمهور حمایت از طرح‌های اجرایی دانشجویان را مطرح کردند، طرحی را با نام طرح تشکیل سازمان علوم و فن آوری هوافضا خدمت ایشان ارایه کردم. رئیس جمهور با خواندن طرح بنده، آن را برای بررسی و اعلام نظر ارجاع دادند.

طراح «ارتقای سازمان فضایی» می‌افزاید: از مهمترین قابلیت‌های این ایده، می‌توان به سرعت بخشیدن به پروژه‌های مهمی همچون ماهواره‌های فضایی و پروژه ملی اعزام انسان به فضا و نیز ارائه یک روش کاملا بومی در راستای فرهنگ‌سازی حوضه فضا با رویکرد جذب نخبگان علمی در پروژه‌های فضایی اشاره کرد که در این راستا، فرهنگ‌سازی به دو دسته عمومی و اختصاصی تقسیم می‌شود و از لحاظ ساختاری نیز چند فاز اجرایی را در بر می‌گیرد.

ذوالفقار می‌گوید: در فاز نخست طرح [به استناد مدارک و مستندات]، پژوهشگاه هوافضا از وزارت علوم جدا شده و زیر نظر سازمان فضایی قرار گرفته و در پایان این سازمان از وزارت ارتباطات جدا شده و زیر نظر نهاد ریاست جمهوری قرار می‌گیرد که البته مدتی است این کارها شده است؛ اما...!

در تأیید ادعای وی کافی است تا بخشی از سخنرانی رئیس سازمان فضای ایران در نخستین روز «اجلاس کمیته استفاده صلح آمیز از فضای ماورای جو سازمان ملل متحد» در خرداد ماه سال گذشته را بازخوانی کنیم؛ دکتر حمید فاضلی در آنجا خطاب به پروناریو و دیگر مقامات می‌گوید: «... امروز به اطلاع می‌رسانم که در فاصله جلسه قبل تا این جلسه، اولین قدم در خصوص ارتقای جایگاه سازمان فضایی ایران در مجموعه دولت و ساختار سازمانی برداشته شده است؛ انفکاک سازمان از وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و قرارگیری آن در زیر مجموعه ریاست جمهوری...».

ذوالفقار ادامه می‌دهد: در فاز دوم پژوهشکده محصول محور ماهواره‌های فضایی و سامانه‌های سنجشی، پژوهشکده فضانوردی، پژوهشکده زیستی با موضوع مطالعه شرایط زیست در فضا و پژوهشکده سوخت و انرژِی با موضوع کار بر روی پیشران‌های فضایی و مطالعه سامانه‌های انرژی تشکیل می‌شود و پس از اینکه فناوری‌های مرتبط با حوزه‌های مورد اشاره به بلوغ می‌رسد، در فاز سوم، فناوری‌ها به دو دسته زیستی و غیرزیستی (همان غیرسودده و سودده) بخش شده و در قالب دو پژوهشگاه با همین عناوین زیر نظر سازمان فضایی تشکیل می‌شود.

وی می‌گوید: پیرو ارائه طرح به رئیس ‌جمهور، در تابستان ۸۶ از بنده و همکارم در راستای دفاع از طرح دعوت شد و پس از نشست بنا شد، طرح به عنوان پروژه تشکیل سازمان علوم و فناوری هوافضا با رعایت ملاحظات خاصی پیگیری شود، چون این طرح قابلیت آن را دارد که افزون بر حوزه فضایی، در راستای علوم هوایی هم تعریف شود اما ترجیح داده شد که این دو بخش از هم جدا و مستقل کار‌شناسی شود. البته پس از جداسازی رسیدگی خاصی به حوزه هوایی نشد و تقریبا طرح مسکوت ماند که سرانجام توانستم بار دیگر درخواستی را به ریاست محترم جمهور رسانده و ایشان هم به وزیر محترم دفاع و معاون فناوری دستور بررسی دادند.

البته مدتی بعد وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، به علت «بدیع و غیرنظامی بودن طرح» پیشنهاد می‌کند که این طرح به سازمان فضایی کشور ارجاع شده و شرایط لازم برای بهره‌برداری از آن فراهم شود.

این پیشنهاد زمینه‌ساز صدور دستور دوم دفتر رئیس‌جمهور در رابطه با این طرح شده و این بار موارد جهت آگاهی و اقدام لازم به وزیر دفاع و وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ارجاع می‌شود.