شعر عاشورایی در گذر زمان
شعر عاشورايي، از قرن چهارم هجري و توسط كسايي مروزي آغاز شد و در قرن دهم هجري با تركيببند محتشم كاشاني به اوج خود رسيد.
ايران سرزمين ادب و اديبان است و از ديرباز ادبيات ايران زمين تجلي باورها، اعتقادات، خواستهها و آمال مردمان اين سرزمين بوده است. هنوز هم
ادبيات كلاسيك بيش از ساير هنرهاي ما در بين جهانيان شناخته ميشود و جهانيان، ايرانيان را با نامهايي چون حافظ، سعدي، فردوسي، خيام،
نظامي، عطار، مولوي و ديگر شاعران ميشناسند.
در كشور ما شعر گونهاي است كه در ادبيات اهميت واژهاي دارد. بسياري از صاحب سخنان و دانشمندان و انديشمندان ايراني، دستي هم در شعر
داشتهاند و افكار و آراء خود را با زبان نظم بيان كردهآند.
كاركرد شعر در ايران چنان بوده است كه حتي بسياري از شاعران از زبان نظم براي مدح و ستايش شاهان استفاده ميكردند و در ازاي آن صلهاي را
بهعنوان پاداش دريافت ميكردند. اما گذشته از اين شاعراني بودند كه بدون چشم داشتي به اين هدايا؛ اعتقادات و خواستهاي قومي را در سرودههايشان
متجلي ميكردند كه گذر تاريخ نشان داد، سرودههاي اين دسته از شاعران ماناتر شد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)