کمتر کارگردانی است که باعث شود صبر برای آمدن نسخه ای با کیفیت عالی را کنار بگذارم و تنها به نام کارگردان اثر، به تماشای نسخه معمولی فیلم بنشینم و قطعا "دارن آرنوفسکی" در صدر لیست این کارگردانهاست. اینبار دو سال بعد از "کشتی گیر" و چهار سال پس از "چشمه"، آرنوفسکی شاهکاری دیگر خلق کرده است که حتی بیگانگان با هنری به نام باله را یکصد و هشت دقیقه میخکوب میهمانی موسیقی و نور می کند.
![]()
علاقه مندی ها (Bookmarks)