روان کننده های قوی بتن

[hamed civil1]

ابر روان کننده
طی چند دهه اخیر بهره گیری از افزودنی های روانساز بتن نقش مؤثری در توسعه و پیشرفت تکنولوژی بتن داشته و از آنجا که بتن های ساخته شده با فوق روان کننده همیشه روانی و مقاومت های برتری نسبت به بتن های معمولی داشته اند ، همواره محققین و متخصصین علوم شیمی را بر آن داشته که سعی بیشتری در ارتقاء خواص مواد روانساز بنمایند تابتوانند شبیه ترین بتن را که دارای رفتاری مشابه مایع نیوتنی داشته باشد ، بسازند تا بدون اعمال هیچگونه نیروی خارجی قادر به جریان یافتن در بین شبکه های پیچیده آرماتور و مقاطع باریک قالبها باشد . ضمناً بالا رفتن اسلامپ فوایدی نظیر : سهولت ساخت ، میکس بهتر اجزاء سازنده ، حصول بافت یکنواخت ، حمل و نقل بهتر ، سهولت پمپاژ و بتن ریزی و تراکم بهتر بتن در مقاطع باریک و پر آرماتور دارد مضاف بر اینکه امکان حذف عملیات ویبره زدن را در مراحل اجرای بتن فراهم می آورد .
حذف ویبره زدن و بهره گیری از ابرروان کننده نتایج مطلوبی دارد که به شرح ذیل است .
1- تراکم یکنواخت بتن در تمامی مقاطع
2- کاهش خطر جداشدن سنگدانه ها
3- حصول بافت یکنواخت در بتن
4- خروج کامل حبابهای ریز و محبوس هوا
5- در سازه های آبی ، خطر جابجائی و پاره شدگی واتراستاپ به حداقل می رسد
6- در سازه های فوق مسلح از انتقال ارتعاش به شبکه آرماتورها جلوگیری می شود .
7- کاهش سر و صدا و هزینه های اجراء را در بر دارد .
سیستم عملکرد شیمیائی ابر روان کننده کاملاً مشابه با سایر روانسازهای طبیعی یا شیمیائی موجود است با این تفاوت که ابر روان کنند ها با توجه به تکنولوژی جدید و بهینه سازی که در ساختار شیمیایی آنها به کار گرفته شده است با نسبت مصرف کمتری در طرح های اختلاط بتن نتایج عملی بسیار بهتری از نظر میزان افزایش اسلامپ و زمان حفظ آن از خود نشان می دهند .
ابرروان کننده ها بهتر است در بخشی از آب اختلاط بتن حل شده و پس از اختلاط سایر اجزاء به بتن افزوده شود . از آنجا که در زمان ساخت بتن شیره سیمان با تمامی اجزاء سازنده (سنگدانه ها )در تماس است ، ابر روان کننده با القاء بار منفی بسیار زیادی به تمام سیمان موجود در طرح اختلاط ، بتن را به مخلوطی تک قطبی تبدیل نموده لذا کل اجزاء سازنده بتن تمایل به دور شدن از هم پیدا می کنند و طی این واکنش شیمیایی و فرایند فیزیکی ساده است که اسلامپ بتن بالا می رود ، نهایتاً آغاز واکنش هیدراتاسیون باعث زوال بارهای منفی موجود در مخلوط گشته و در همین لحظه است که روند کاهش اسلامپ آغاز گشته و بتن شروع به سفت شدن می کند .
بنابر آزمایشات متعددی که در مرکز تحقیقات آبادگران – بتن ساختمان بین ابرروان کننده ها و سایر روانسازهای متداول صورت پذیرفته ، ابر روان کننده ها با ایجاد حجم بسیار زیادی از بار منفی و پخش کاملاً یکنواخت آن در کل بتن کمترین خطر را در خصوص بروز پدیده جداشدگی سنگدانه ها از خود نشان می دهند و با بهره گیری از این گونه جدید روانساز بتن است که امکان ساخت بتن های خود تراکم پذیر یا self compact فراهم می گردد که در حقیقت بدون اعمال هیچگونه نیروی خارجی ، بتن تحت تأثیر وزن خود جریان یافته و به تمامی مقاطع و گوشه های قالب رسوخ می نماید .
ابر روانسازها امکان ساخت طرح اختلاط بتن را با نسبتهای آب به سیمان حدود 0.3 الی0.34 فراهم می سازند و منتج به افزایش چشمگیر مقاومت فشاری و کاهش انقباض ناشی از تبخیر آب بتن می گردد که این امر رابطه مستقیمی با کاهش میزان لوله های موئین و نفوذپذیری در بتن دارد .
بدیهی است که جایگزینی ابرروان کننده به منظور کاهش استفاده از نیروی انسانی وکاهش زمان اجراء باعث اقتصادی تر شدن عملیات اجرائی شده و با بالاتر رفتن احجام عملیات بتن ریزی و پیچیده شدن شکل سازه این صرفه جوئی اقتصادی چشمگیرتر خواهد بود .