حقوق فرزندان بر پدر و مادر و بالعکس (از لحاظ مذهبی و روانشناسی)

[جوان ایرانی]

با سلام خدمت همه دوستان گل و کاربران گرامی

همه دخترخانم ها و آقاپسرا
و پدر و مادرهای عزیز

همونطور که همه می دونید توی هر خونه ای بحث و گفتگو بین فرزندان و والدین همیشه هست و گاهی این بحث و گفتگو به نتیجه دلخواه نمی رسه و گاهی هم به مشاجره یا ناراحتی کشیده میشه.

ما در اینجا قرار بر این شده که در یک کار گروهی و با همکاری دو بخش مذهبی و روانشناسی به شور و مشورت بنشینیم و از تجربیات همدیگر در این مورد استفاده کنیم.
و از همه شما کاربران عزیز (پدران.. مادران..دختران ...پسران) خواهش می کنیم که در بحث شرکت کنند و ما رو برای رسیدن به یک رابطه خوب و موفق بین فرزندان و والدین کمک کنند.

از دونگاه روان شناختی و مذهبی می تونید چالش هایی که ممکنه پیش بیاد یا اومده یا ... و همچنین نظرات و راه کارهاتون رو در مورد موضوع بحث بگید
منتظر نظرات همه دوستان هستیم.
مدیریت بحث های روانشناسی توسط مدیر تالار روانشناسی و دوستان روانشناس سایت من جمله خانوم ها نارون 1 و zoh_reh انجام میشه
منتظر نظرات و شاید درددل های خوب شما دوستان هستیم

[طلیعه طلا]

سلام بر شما

خب یکی از مهم ترین حقوقی که من به گردن پدر و مادرم دارم انتخاب نام شایسته و نیکوست ...
انتخاب اسم مناسب، میتونه بار معرفتی خوبی از خودش به جا بذاره و یه چیزیه که تا آخر عمر باهاته
و من ِ بچه ! میتونم درباره علت نامگذاریش فکر کنم و چه بسا ممکنه همین اسم موجب بشه یه شخصیت خوب و عالی از خودم بسازم ...


متاسفانه تو دوره ی ما عده ای هستند كه دنبال اسم های خاص با معانی خاص میگردن ( تلفظ و مغنای غریب ) و فكر می كن این کار براشون ارزش و اعتبار میاره و انتخاب اسم های اسلامی و شرقی یه نوع پس رفتگی و ارتجاع محسوب میشه و میگن اگه اسمهای غربی و نا آشنا رو فرزنـداشون بذارن، اون ها پیشرفته و متمدن معرفی میشن و موجبات اعتبار و ارزش رو
براشون فراهم میکنه ... من یه دوست دام اسم خودش آنیشام و برادرش آرشامه ... معنی این اسم ها چیه رو باهاش کاری ندارم . ولی هر وقت از دور می بینمش ، اول چیزی که تو ذهنم تداعی میشه کلمه ی خون آشامه .

یه وقت هایی هم هست پدر و مادرا اسم خوب رو بچه شون میذارن ... ولی با نخوه صدا زدنشون عزت نفس بچه رو میارن پایین و یه جوری صداش میکنن که توش تمسخر و
سرزنش بیداد میکنه یااین که بد صداش میزنن . مثلا اسم بچه اش رو میذاره خاطره ولی ؛ صداش میکنه خاطی

گاهی هم این مامان و بابا ها اسم رو بچه شون میذارن ... قشنگ هم هست ولی یه نظر میاد فقط به یه دوره سنی میخوره و اصلا سنخیت با ویژگی های دوره ی بعدی زندگیش
نداره و وقتی فرد وارد مرحله جدیدی میشه ،دیگران خجالت میکشن اسمش رو صدا بزنن و وقتی باهاش کار دارن سعی میکنن از به کار بردن اسم اون فرد خود داری کنن و روش
لقب بذارن یا ...

خلاصه کلام این که :
من دلم میخواد نام خوبی داشته باشم و از شنیدنش لذت ببرم تا این که باعث خجالتیم بشه یا متحمل فشار بشم ...

[نارون1]

سلام

از خانم جوان ایرانی و گروه مذهبی سایت تشکر میکنم

والدین در جهت رشد فکری و اخلاقی کودکان و فرزندان خود باید کوشا باشند ، همه والدین دوست دارن فرزندشان بهترین باشد . ولی متاسفانه گاهی از مسیر تربیت درست منحرف

میشوند ، در کنار خانواده جامعه ای که کودک کم کم واردش میشه هم دخیل هست ، مثل : مدرسه و گروه همسالان ، ولی وقتی ارزش ها در خانواده به صورت بنیادی آموزش

داده شود ، تاثیر منفی که ممکن است جامعه داشته باشد کاهش پیدا میکند و تاثیرات مثبت آن جذب می شود ( چون خوب و بد به نوعی درک شده است ) .

آموزش ارزش ها به فرزندان یکی از مقوله هایی است که در امر تربیت فرزندان باید گنجانده بشه ، حالا همین ارزش ها خیلی گسترده هستن

ارزش هایی مثل : مسئولیت پذیری ، قابل اعتماد بودن ، محبت به دیگران ، احترام به بزرگترها و سایرین ، رعایت قوانین و ...

این ارزش ها از همان دوران خردسالی به شیوه ای مرتبط با سن کودک به کودک آموزش داده می شود

والدین الگوی فرزندانشان هستن ، آنها می توانند با رعایت این ارزش ها در کنار آموزش آن ، راه یادگیری و درونی کردن آن را تسریع بخشند .

در خانواده ای که والدین نماز می خوانند و به طور مثال از کودک می خواهند جانماز برای آنها بیاورد ، کودک به مرور خودش با این زمینه ها پرورش پیدا می کند و دیدیم احتمال خود کودک

به صورت نمایشی شروع به نماز خواندن میکنه که در اینجا تشویق والدین همراه با ابراز محبت ، وی را مشتاق تر می کند .


در ادامه توضیحات بیشتری در این خصوص داده خواهد شد :


منتظر نظرات دوستان عزیز هستیم ، در مورد شیوه آموزش این ارزش های اخلاقی به فرزندان هم اگه در کنار موضوع اصلی توضیح بدین و مثالهایی بیارین(میتونه مثالهایی که دیدین و

باهاش برخورد کردین باشه) ، عالی میشه




ممنون

[mamadshumakher]

یک موضوعی که به نظرم خیلی مهم میاد اینه که والدین ما هر کسی به شیوه ی خاص خودش فرزندشو تربیت میکنه....

هر کسی استدلالی شخصی از فکر خودش برای نوع تربیت فزندش داره...وقتی هم که به مشکل بر میخورن با فرزندشون میگن :ما که همه کار کردیم نمیدونیم چرا با ما خوب تا نمیکنی...

باید الگویی باشه و که پدرمادر ها با توجه به اون الگو خاص فرزندشونو تربیت کنند.این الگو باید در دسترس پدرو مادر باشه...

قطعا تنها چیزی که اینده ی یک کشور رو میسازه کودکان امروز هستند که نیاز به تربیت والدین امروز دارن.تربیتی که هم از لحاظ فرهنگ هم عقل هم سواد هم دین کودکان رو غنی کنه.قطعا خانواده ای که همچین مسائلی رو مد نظر داشته باشه فرزند بهتر و بی دردسر و قطعا مفیدی خواهد داشت....و افزایش تعداد اینجور والدین یعنی فردای بهتر کشور.
هر اتفاق بدی که امروز برای جوانان کشور از هر نظر رخ میده مقدار زیادیش نتیجه علم نداشتن والدین به چگونگی اصول درست تربیت هست.

اگر اشتباهی دارم راهنماییم کنید.این طرز فکر منه.

[zoh_reh]

سلام

با تشکر از جوان ایرانی و گروه مذهبی

همونطوریکه نارون عزیز گفتن پدر و مادرها دوست دارن فرزندانشان بهترین باشن و به نظر من هم خوشبختی والدین در اینه که دارای فرزندانی باشن همانطوریکه که خودشون دوست داشتند و میخواستند.

صلاحیت یک فرزند زمانی تایید و یا تکذیب میشه که وارد اجتماع میشه و اجتماع او را بطور مثبت می پذیره.
آدمی در فرایند زندگی فردی و اجتماعی خودش از عوامل موثر پیرامون خودش تاثیر میگیره.

عواملی که باعث شکل گیری نگرش انسان به هنجارها و ارزشها میشه و اولین عامل والدین هستند.

والدین در بوجود آوردن مواضع ذهنی و رفتاری فرزند بعنوان اولین دهنده های حسی عمل می کنن و در تنظیم اهداف و روش زندگی نقش اساسی دارن.

از آنجائیکه دوران کودکی اوج برداشت حسی است، یعنی بخش قابل ملاحظه ای از رفتار انسان معطوف به برداشت های حسی (خوشایند و یا ناخوشایند) دوران کودکی است.احساس خوشایند باعث تعادل رفتاری همسو با فطرت و ناخوشایند موجب شکست روانی و ناهنجار خواهد شد.

از مثال نارون عزیز استفاده میکنم : نماز که ستون دین ماست باید بصورت هنجار فطری در انسان بزرگسال تجلی داشته باشد. اولین دهنده این حس والدین هستند که با رفتار و عملکرد خودشون موجب نهادینه کردن خواهند بود. زمانیکه کودک خردسال بصورت نمایشی و تقلید نماز را میخواند بهترین زمان پرورش روانی این کودک در قبال نماز است.

زمانی که والدین با ظاهری آراسته دست از هر کاری کشیده و بدون هیچ استرسی وارد سجاده میشوند و در سلام انتهای نماز یکی از عباد الصالحین را فرزند خود بدانند یقینا اثر مثبت را انتقال داده و این مقوله را بصورت یک هنجار در دراز مدت شاهد خواهند بود.

[نو آور]

ممنون از اظهار نظرهای دقیق و متین دوستان، فکر می کنم بهترین راه برای برقرار شدن روابط اصولی در خانواده و قواعد صحیح تربیت فرزند در جامعه، آوردن برنامه های آموزشی مرتبط در سطح مدارس و دبیرستانها و دانشگاههاست. اساسا به طور سنتی، در نظام آموزش و پرورش ما، به گزاره های درسی محض مثل تدریس موضوعاتی از قبیل آرک کتانژانت، کوچکترین مخرج مشترک، فرمول نوسان پاندول، آغاز و پایان سلسله آل بویه، مکانیسم پمپ سدیم - پتاسیم در رشته های عصبی و ... ؛ بیشتر از تدریس مهارتهای ضروری زندگی اهمیت داده شده که اشتباه است. انگار دروس ارائه شده در مدرسه، فقط به درد مدرسه و نهایتا دانشگاه می خورد و برای زندگی روزمره خارج از مدرسه، که بخش اعظم زندگی افراد جامعه را تشکیل می دهد، چیزی ارائه نمی دهد. این یک معضل بزرگ است که بایستی حل شود و ارتباط منطقی و کاربردی، بین مباحث مدرسه و اصول بنیانی لازم برای زندگی برقرار شود.

[mahmoodmah]

سلام دوستان


تربیت فرزند به این آسونی ها نیست که بگیم 4 تا کتاب دست والدین میدیم اون ها مطالعه کنند بعد همه بچه هامون بااخلاق میشند
متاسفانه در حال حاضر عده ی قابل توجه والدین جوان ما حتی نمی تونند از پس بچه 4 یا 5 ساله خودشون بر بیان فکر می کنید چه اتفاقی افتاده که بچه کم سن اون ها حریفشون میشه؟!
حالا فکر می کنید چطور قرار اون ها فرزندشون رو تو سن نوجوانی و جوانی تربیت کنند؟!!
به نظر میاد در مورد زوج های جوان باید قبل از فرزند دار شدنشون یه آموزشی بهشون بدیم که یه خورده عجیبه
والدین یه خورده قدیمی تر تو تربیت فرزندشون در دوران کودکی به مشکلی بر نخوردن ولی متاسفانه بعضی از خانواده ها در دوران نوجوانی کنترل فرزند رو از دست دادن
همین طور اگه به عقب برگردیم متوجه میشیم که والدین ظاهرا بی سواد گذشته از والدین سواد دار فعلی تو تربیت فرزند موفق تر بودن .
فکر می کنید واقعا چه اتفاقی افتاده که با توجه به افزایش بار علمی و سواد عمومی والدین و حالا کتاب های روانشناسی و کتاب های دیگه که یقینا باید با مطالعه اون ها ما دارای فرزندی با اخلاق میشدیم ولی نتیجه گاهی غیر از این میشه!!

[zoh_reh]

فرآیند تربیت از خانواده شروع میشه همونجا نهادینه میشه و در محیط تثبیت یا تغییر خواهد کرد.

محیطهایی که فرزند با آنها در ارتباط هست از مهد کودک شروع میشه که موازی با خانواده تربیت فرزند رو بعهده داره،بعد مدرسه که شامل مقاطع مختلف میشه.

محمودمه گرامی هم به نقطه بسیار خوبی که آموزش قبل از فرزند دار شدن هست اشاره داشتند که باز هم این آموزش بصورت علمی رو باید در مدارس و دانشگاهها دنبال کرد.

بنابراین والدین باید خود را موظف به شناسایی شخص سومی که قراره وارد زندگیشون بشه بکنن و حداقل اطلاعات رو راجع به فرزند از بدو تولد تا سنین مختلف دیگه بدونن.

البته در دین ما این آموزش و تربیت به قبل از انعقاد نطفه برمیگرده.

[mahmoodmah]

نوشته قبلی من بیشتر سوال بود
در واقع می خواستم یک نکته ی رو بگم
برای تعامل بین والدین و فرزند اولین چیزی که لازمه احترام متقابله
تا زمانی که فرزند احترام گذاشتن به والدین رو یاد نگیره و برای اون ها ارزش و احترام قائل نشه هیچ راهی نه برای با اخلاق کردنش و نه راهی برای تغییر دادنش وجود نداره
درحقیقت اولین چیزی که لازمه به کودک آموخته بشه احترام گذاشتن به بزگترهاست

انسان‏ ها از نظر روانی به احترام نیاز دارند و غالبا به افراد و پدیده‏ هایی توجه می ‏کنند که نیاز آنها را تأمین می کنه پس یکی از اصول اساسی در تربیت توجه به «اصل احترام» هست
حالا در مورد والدین هم این نکته وجود داره و اون ها هم باید شخصیت کودکشون رو محترم بدونند و بهش احترام بزارند
بدون احترام و گرامی داشتن شخصیت کودک توفیق چندانی در تربیت دینی نخواهد بود

[zoh_reh]

نوشته قبلی من بیشتر سوال بود
در واقع می خواستم یک نکته ی رو بگم
برای تعامل بین والدین و فرزند اولین چیزی که لازمه احترام متقابله
تا زمانی که فرزند احترام گذاشتن به والدین رو یاد نگیره و برای اون ها ارزش و احترام قائل نشه هیچ راهی نه برای با اخلاق کردنش و نه راهی برای تغییر دادنش وجود نداره
درحقیقت اولین چیزی که لازمه به کودک آموخته بشه احترام گذاشتن به بزگترهاست

انسان‏ ها از نظر روانی به احترام نیاز دارند و غالبا به افراد و پدیده‏ هایی توجه می ‏کنند که نیاز آنها را تأمین می کنه پس یکی از اصول اساسی در تربیت توجه به «اصل احترام» هست
حالا در مورد والدین هم این نکته وجود داره و اون ها هم باید شخصیت کودکشون رو محترم بدونند و بهش احترام بزارند
بدون احترام و گرامی داشتن شخصیت کودک توفیق چندانی در تربیت دینی نخواهد بود

به درست ترین اصل اشاره کردین.

در مشاوره مراکز ترک اعتیاد، نخستین اصلی که به والدین افراد معتاد گفته میشه احترام به این فرده، فردی که گاها والدین حاضرن این بچه اصلا نباشه.ولی این یه شاهراه برای نجات.

توی جنگ وقتی اسیری گرفته میشه اگه اسیرت افسره با اسیری که سرباز صفره هر دوتا باید احترام بشن ولی در جایگاههای متفاوتی در نظر گرفته بشه.البته دوستان موضوعات مذهبی راجع به این مسئله میتونن واضحتر توضیح بدن.

اصل احترام اغلب مترادف با محبته. که ادبیات ماهم در این زمینه کم مطلب نداره.
خلاصه در هر مقوله ای وارد بشیم احترام و محبت حرف اول رو میزنن.