آیات قرآن کریم بصورت صفحه به صفحه..(تفسیر و توضیح)

[عبدالله91]

وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَٰنِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(200)

در آیۀ قبل این سوره، خداوند به سه قسمت از وظایف رهبران و مبلغان اشاره کرده و می فرماید:

1 . در طرز رفتار با مردم، سخت گیر مباش؛ با آنها مدارا کن و عذرشان را بپذیر.

2 . مردم را به کارهای نیک و آنچه عقل و خرد، شایسته می داند و خداوند آن را نیک معرفی کرده است، دستور ده.

3 . از جاهلان، روی برگردان و با آنها ستیزه مکن.

برابر این وظایف خطیر و راه سختی که پیشوایان در پیش دارند، همواره وسوسه های شیطانی در شکل مقام، مال، شهوت و امثال اینها خودنمایی می کند و شیطان و شیطان صفتان می کوشند آن ها را به وسیلۀ این وسوسه ها از مسیرشان منحرف سازند. قرآن، برای مقابله با نفوذ شیطان و وسوسه های او رهنمودهایی را به پیامبر(ص) و همۀ مردم ارائه می فرماید.

«نزغ شیطان» به چه معناست؟

راغب در مفردات می گوید:
«نزغ» وارد شدن و مداخله در امری برای خرابکاری و فاسد کردن آن است.
براین اساس معنای آیه این می شود که: اگر شیطان خواست مداخله نماید و با رفتار جاهلانۀ ایشان، تو را به غضب و انتقام وا دارد، تو به خدا پناه بر، که او شنوا و داناست.

[Almas Parsi]

معلم
امام علی (علیه‌ السلام) :
مَن أمَرَکَ بِإصلاحِ نفسِکَ فهُو أحَقُّ مَن تُطِیعُهُ
کسی که تو را به اصلاح نفست فرمان دهد، سزاواترین کسی است که از او اطاعت کنی

He who commands you to improve your soul is the best whom you obey

میزان الحکمه، ح 11304

[عبدالله91]

پناه بردن واقعی به خداوند چگونه است؟

منظور از پناه بردن به خدا این نیست که انسان، تنها با زبان به او پناه ببرد؛ بلکه باید با فکر و عقیده و عمل نیز خود را در پناه خدا قرار دهد. از راه ها، برنامه ها، افکار و تبلیغات و مجالس و محافل شیطانی، خود را کنار کشد و در مسیر افکار و تبلیغات رحمانی قرار دهد، وگرنه انسانی که خود را در معرض طوفان آن وسوسه ها قرار داده است، تنها با گفتنِ «أعوذ بالله» به جایی نمی رسد.

چرا در انتهای آیه، دو صفت «سمیع» و «علیم» آمده است؟

ختم آیه به دو صفت «سَمِیعٌ» و «عَلِیمٌ» به این معنا اشاره دارد که استعاذۀ زبانی به تنهایی کافی نیست. گویا خداوند می فرماید: با زبانت به خدا پناه ببر؛ زیرا خداوند، به آنچه درون توست آگاه است.

خلاصه اینکه؛ ذکر لفظی بدون معرفت قلبی، بی فایده است.

پیام های این آیۀ شریفه:

1 . وسوسۀ شیطان، حتمی و دایمی است. حتی از کوچکترین وسوسۀ شیطان نیز نباید غافل شد. باید به خدا پناه برد و خود را تحت عنایت او قرار داد « يَنزَغَنَّكَ ... فَاسْتَعِذْ ».

2 . همۀ انسانها، حتی پیامبران بزرگ نیز برای تخلف از فرمانهای خدا، مورد طمع شیطان هستند « يَنزَغَنَّكَ ...».

3 . هنگام مواجه شدن با وسوسه های شیطان، پناه خوایتن از خدا بهترین راه درمان وسوسه های شیطان است « ... فَاسْتَعِذْ ».

4 . باور به شنوایی و آگاهی گسترۀ خداوند، مایۀ پناه بردن به او برابر وسوسه های شیطان است « إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ».

برگرفته از کتاب تفسیر همراه

[عبدالله91]

7 . بَرَزُوا :

بَرَزَ ، بُرُوزاً یعنی به فضای آزاد رفت، آفتابی شد و آشکار شد. بارز یعنی آشکار و بَرَّزَ الشیئ یعنی آن را آشکار و ظاهر کرد. بَرَّزَ الرَجُلُ فی العلمِ یعنی از جهت دانش بر همۀ همطرازان خود پیروز شد. بَراز به زمینی که خالی از درخت باشد گفته می شود. بارَزَهُ ، مُبارَزَة یعنی با او جنگید و زد و خورد کرد. «برزوا» در نساء آیۀ 81 چون با «مِن» همراه است به معنی خارج شدن می باشد و در لغت به معنی ظهور پس از خِفاء و خروج برای جنگیدن معنی شده است.

برگرفته از ماهنامۀ قرآنی بشیر

[heavenly]

امام سجاد:

اللهم انا نعوذ بك ‌من‌ نزغات الشيطان الرجيم ‌و‌ كيده ‌و‌ مكائده ، ‌و‌ ‌من‌ الثقة بأمانيه ‌و‌ مواعيده ‌و‌ غروره ‌و‌ مصائده ؛

خدايا ! ‌از‌ وسوسه هاى شيطان رانده شده ‌و‌ حيله ‌و‌ مكرهاى ‌او‌ ‌و‌ ‌از‌ ‌آن‌ ‌كه‌ ‌به‌ دروغ ‌ها‌ ‌و‌ وعده ‌ها‌ ‌و‌ فريب ‌ها‌ ‌و‌ دام هاى ‌او‌ اعتماد كنيم ، ‌به‌ ‌تو‌ پناه ‌مى‌ بريم.

[aty.a]

خدایا !به سوی تو شکایت اوردم از نفسی که مرا همواره به بدی وادارد
و به سوی گناه شتاب دارد و به نافرمانی هایت حریص است
و مرا به صورت پست ترین نابود شدگان درم اورد
از تو می خواهم مرا در پیروزی بر دشمنان یاری کنی
و از بلا محافظتم کنی
و از گناهان نگاهم داری
به مهر و رحمتت ای مهربان ترین مهربانان
مناجات الشاکین
ماهنامه بیرق

[soham 313]

صفحه ی 99 از قرآن کریم شامل آیات 3 تا 18 از سوره ی انفال


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوٰةَ وَمِمَّا رَزَقْنَٰهُمْ يُنفِقُونَ(3)
همانان كه نماز را به پا مي دارند و از آنچه به ايشان روزي داده ايم انفاق مي كنند(3)



أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُمْ دَرَجَٰتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ(4)
آنان هستند كه حقا مؤمنند براي آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزي نيكو خواهد بود(4)



كَمَآ أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِنۢ بَيْتِكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ لَكَٰرِهُونَ(5)
همان گونه كه پروردگارت تو را از خانه ات به حق بيرون آورد و حال آنكه دسته اي از مؤمنان سخت كراهت داشتند(5)



يُجَٰدِلُونَكَ فِي الْحَقِّ بَعْدَمَا تَبَيَّنَ كَأَنَّمَا يُسَاقُونَ إِلَي الْمَوْتِ وَهُمْ يَنظُرُونَ(6)
با تو در باره حق بعد از آنكه روشن گرديد مجادله مي كنند گويي كه آنان را به سوي مرگ مي رانند و ايشان [بدان] مي نگرند(6)



وَإِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَي الطَّآئِفَتَيْنِ أَنَّهَا لَكُمْ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذَاتِ الشَّوْكَةِ تَكُونُ لَكُمْ وَيُرِيدُ اللَّهُ أَن يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَٰتِهِ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَٰفِرِينَ(7)
و [به ياد آوريد] هنگامي را كه خدا يكي از دو دسته [كاروان تجارتي قريش يا سپاه ابوسفيان] را به شما وعده داد كه از آن شما باشد و شما دوست داشتيد كه دسته بي سلاح براي شما باشد و[لي] خدا مي خواست حق [=اسلام] را با كلمات خود ثابت و كافران را ريشه كن كند(7)



لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَٰطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ(8)
تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند هر چند بزهكاران خوش نداشته باشند(8)



إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُم بِأَلْفٍ مِّنَ الْمَلَٰٓئِكَةِ مُرْدِفِينَ(9)
[به ياد آوريد] زماني را كه پروردگار خود را به فرياد مي طلبيديد پس دعاي شما را اجابت كرد كه من شما را با هزار فرشته پياپي ياري خواهم كرد(9)



وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَيٰ وَلِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُكُمْ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ(10)
و اين [وعده] را خداوند جز نويدي [براي شما] قرار نداد و تا آنكه دلهاي شما بدان اطمينان يابد و پيروزي جز از نزد خدا نيست كه خدا شكست ناپذير [و] حكيم است(10)



إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِّنْهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُم مِّنَ السَّمَآءِ مَآءً لِّيُطَهِّرَكُم بِهِ وَيُذْهِبَ عَنكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَٰنِ وَلِيَرْبِطَ عَلَيٰ قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ(11)
[به ياد آوريد] هنگامي را كه [خدا] خواب سبك آرامش بخشي كه از جانب او بود بر شما مسلط ساخت و از آسمان باراني بر شما فرو ريزانيد تا شما را با آن پاك گرداند و وسوسه شيطان را از شما بزدايد و دلهايتان را محكم سازد و گامهايتان را بدان استوار دارد(11)



إِذْ يُوحِي رَبُّكَ إِلَي الْمَلَٰٓئِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا۟ الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا۟ فَوْقَ الْأَعْنَاقِ وَاضْرِبُوا۟ مِنْهُمْ كُلَّ بَنَانٍ(12)
هنگامي كه پروردگارت به فرشتگان وحي مي كرد كه من با شما هستم پس كساني را كه ايمان آورده اند ثابت قدم بداريد به زودي در دل كافران وحشت خواهم افكند پس فراز گردنها را بزنيد و همه سرانگشتانشان را قلم كنيد(12)



ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَآقُّوا۟ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَمَن يُشَاقِقِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ(13)
اين [كيفر] بدان سبب است كه آنان با خدا و پيامبر او به مخالفت برخاستند و هر كس با خدا و پيامبر او به مخالفت برخيزد قطعا خدا سخت كيفر است(13)



ذَٰلِكُمْ فَذُوقُوهُ وَأَنَّ لِلْكَٰفِرِينَ عَذَابَ النَّارِ(14)
اين [عذاب دنيا] را بچشيد و [بدانيد كه] براي كافران عذاب آتش خواهد بود(14)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ زَحْفًا فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ(15)
اي كساني كه ايمان آورده ايد هر گاه [در ميدان نبرد] به كافران برخورد كرديد كه [به سوي شما] روي مي آورند به آنان پشت مكنيد(15)



وَمَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَيٰ فِئَةٍ فَقَدْ بَآءَ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ وَمَأْوَيٰهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ(16)
و هر كه در آن هنگام به آنان پشت كند مگر آنكه [هدفش] كناره گيري براي نبردي [مجدد] يا پيوستن به جمعي [ديگر از همرزمانش] باشد قطعا به خشم خدا گرفتار خواهد شد و جايگاهش دوزخ است و چه بد سرانجامي است(16)



فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ رَمَيٰ وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَآءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(17)
و شما آنان را نكشتيد بلكه خدا آنان را كشت و چون [ريگ به سوي آنان] افكندي تو نيفكندي بلكه خدا افكند [آري خدا چنين كرد تا كافران را مغلوب كند] و بدين وسيله مؤمنان را به آزمايشي نيكو بيازمايد قطعا خدا شنواي داناست(17)



ذَٰلِكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ مُوهِنُ كَيْدِ الْكَٰفِرِينَ(18)
[ماجرا] اين بود و [بدانيد كه] خدا نيرنگ كافران را سست مي گرداند(18)



صدق الله العلي العظيم

[Almas Parsi]

امام صادق (ع) :
حُبُّ الدُّنْیا رَأسُ کُلِّ خَطیِئَةِ

دنیا دوستی منشأ هرگناه است

The love of this [material] world is the origin of all vices.

[Sa.n]

[aty.a]

خدایا!برمحمد و خاندان پاکش دورد فرست
و ایمانم را به کامل ترین مرتبه ان برسان
و یقینم را برترین یقین قراربده
ونیتم را به نیکوترین ان
وعملم را به نیکوترین اعمال منتهی گردان.
فرازهایی از دعای مکارم اخلاق
از امام سجاد(ع)