درون مايه هاي عمده غنايي در قصايد «محمدولي دشت بياضي»
درون مايه هاي عمده غنايي در قصايد «محمدولي دشت بياضي»
كوپا فاطمه** دانشگاه پيام نور تهران ژانر ادبي غنايي، در حقيقت مبين مجموعه اي گسترده و بي پايان از حالات تمرکز يافته رواني گوينده است که پرده از احساسات و عواطف پنهان شاعر برمي دارد.
اين گونه ادبي، بازتاب تخيلي عواطف و زاييده حالات متغير ضمير شاعر است که با «بياني موزيکال و آهنگين»، تصويرگر حوادث ذهني او مي شود و مي توان آن را تفسير و واکاوي انديشه هاي نهفته و لايه هاي معنايي نهاد گوينده دانست. در اين گونه ادبي «درون مايه شعري» بر محور «من» شاعر استوار است و تحت تاثير انگيزه هاي عيني و اشتغالات ذهني به سخن در مي آيد.
و اما هدف اصلي اين نوشتار، انجام پژوهشي تحليلي جهت دست يابي به نقطه نظرهاي شاعر و زمنيه هاي غالب انديشه و تفکر او از منظر بازتاب تخيلي عاطفه، حالات تمرکز يافته رواني، لايه هاي معنايي دروني است که در قالب الگوهاي غنايي و به گونه اي فشرده و اثرگذار نمود مي يابد. روش اصلي تحقيق بر مبناي «تحليل محتوا» استوار بوده است.
بررسي و تحليل بسامد کاربردي اين گونه درون مايه ها در ديوان «محمدولي دشت بياضي»، نتايج ذيل را به دست مي دهد: مدح فرمانروايان و کارگزاران (397 مورد: 54 درصد)، مدح و منقبت اوليا و انبيا (166: 22 درصد)، مفاخره (79: 10 درصد)، هجويه (54: 7 درصد)، مفاهيم تغزلي (39: 5 درصد).
كليد واژه: درون مايه، ادب غنايي، قصايد، محمدولي دشت بياضي
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)