نقض قانون ماكس پلانك در فواصل كوتاه

[*alien*]

نقض قانون ماكس پلانك در فواصل كوتاه


فيزيكدانان mit با نقض قانون "ماكس پلانك" در مورد فواصل كوتاه نشان دادند كه انتقال گرما در فواصل بسيار كوتاه كمتر از 10 نانومتر مي تواند هزار برابر شديدتر از پيش بيني هاي قانون اين دانشمند آلماني باشد.

به گزارش خبرگزاري مهر، ماكس پلانك فيزيكدان آلماني در سال 1900 قانون پرتوهاي جسم سياه را ارائه كرد. اين قانون روش پراكندگي گرما را در طول موجهاي مختلف تابش از يك جسم ايده آل بدون قابليت انعكاس نشان مي دهد. به اين جسم ايده آل غير قابل انعكاس، جسم سياه گفته مي شود.

اين قانون بيان مي دارد كه تابش گرماي مرتبط با طول موجهاي مختلف، يك الگوي دقيق دارد كه با دماي جسم تغيير مي كند.

اكنون دانشمندان موسسه تكنولوژي ماساچوست نشان دادند كه اين قانون تنها در مورد فواصل دور و در مقياسهاي بزرگ صادق است و در مورد فواصل كوچك نقض مي شود.
اين محققان در اين خصوص اظهار داشتند: "ماكس پلانك بسيار دقيق بود و تائيد كرده بود كه اين تئوري تنها براي سيستمهاي بزرگ اعتبار دارد اما نمي دانست كه پيش بيني هايش در چه شرايطي قبل بررسي هستند."

براساس گزارش نانو لترز، اين پژوهشگران با استفاده از يك سطح فلزي و يك سطح شيشه اي بسيار كوچك و يك ميكروسكوپ با نيروي اتمي توانستند تغييرات دمايي را كه ميان اين دو جسم مبادله مي شود با دقت بسيار بالايي اندازه گيري كنند.

به اين ترتيب دريافتند كه در فاصله 10 نانومتر (10 ميليارديوم متر) انتقال گرمايي مي تواند هزار برابر شديدتر از پيش بيني هاي قانون پلانك باشد.

[Rez@ee]

پلانک در پی استقرار در کرسی استادی، خویش توجه خود را معطوف پدیدهٔ تابش جسم سیاه، مشکل روز فیزیک کلاسیک کرد که آن را نخستین بار ***شهوف به میان آورده بود. پلانک در سال ۱۹۰۰ به این نتیجه رسید که برای توضیح پدیدهٔ تابش جسم سیاه باید ایده کاملاٌ جدیدی را پیش کشید. وی این فکر را که انرژی نیز مانند ماده از آحاد یا بسته‌های کوچکی درست شده است، در میان نهاد. آن بسته را کوانتوم نامید که کلمه‌ای برگرفته از زبان لاتین به معنی چقدر و جمع آن کوانتا بود، این فکر که با اصول و قوانین آن زمان مطابقت نداشت، بالطبع مخالفانی بوجود آورد. ولی این مخالفت‌ها بیش از ۵ سال طول نکشید، زیرا تئوری انیشتین که متکی به تئوری کوانتا بود، بیان شد و ارزش واقعی و حقیقی تئوری پلانک را معلوم نمود. بعد از آن پلانک و انیشتین با یکدیگر مکاتباتی آغاز کردند که تا پایان عمر پلانک ادامه یافت و سبب همکاری‌های مهمی بین آن‌ها در زمینهٔ خواص نور نیز شد.