F-14 تامکت گربه افسانه ای گرومن ( بخش پانزدهم )

[Joseph Goebbels]

F-14 تامکت گربه افسانه ای گرومن ( بخش پانزدهم )

f-14d :
مشخصه f-14d در ابتدا به یک مدل ساده تامکت اطلاق می گردد که هیچ گاه ساخته نشد . این مدل هنگامی پیشنهاد شد که هزینه سر به فلک کشیده نوع پایه f-14a باعث نگرانی بسیاری شده بود . برنامه تکمیل هواپیمای f-14d ان گونه که ما امروز انرا می شناسیم به عنوان نوع برگرفته شده پیشرفته تامکت با سیستم های الکترونیک پروازی دیجیتالی بهبود یافته در سال 1984 اغاز گردید . در نهایت قرار بر این بود که f-14d از اواخر سال 1989 جای f-14b را در خط تولید بگیرد . سازه پایه دو مدل d و a با یکدیگر یکسان می باشد و تنها راه تشخیص این دو از خارج دهانه های باز و بسته شونده خروجی های موتور و سنجشگر دوگانه فروسرخ / تلویزیونی زیر دماغه f-14d است . بنابراین باید تغییرات انجام گرفته روی سیستم الکترونیک پروازی f-14d را مهم ترین اجزای بهسازی نسل نوین تامکت به شمار اورد . این تغییرات به مبزان زیادی بسیار کارایی رزمی f-14 در نقش اصلی رهگیری می افزایند جایی که در ان کارایی کامل و همه جانبه در درجه دوم اهمیت قرار دارد .

سیستم های الکترونیک پروازی :
از نظر سیستم های الکترونیک پروازی f-14d را باید هواپیمای جدیدی به شمار اورد . بهسازی سیستم های الکترونیک پروازی و رادار در f-14d به گونه ای طراحی شده که بر محدودیتهای سیستم های عمده f-14a از جمله اسیب پذیری روزافزون رادار ان در برابر اخلال الکترونیکی غلبه شود . سیستم جنگ افزار مدل a بر اساس یک پردازشگر مرکزی با روابط متقابل اختصاصی و غیر استاندارد بین ان و سیستم های فرعی با توانایی ثابت همچون سیستم کنترل شلیک اتش ( an/awg-15 ) طراحی شده بود . پردازشگر مرکزی an/aya-6 در f-14a نیز به محدوده های نهایی خود رسیده و به مرز نهایی خود نیز نزدیک می شود . سیستمهای فرعی ان به گونه ای طراحی شده بودند تا کارایی ثابتی داشته باشند و نمی توان انها را به منظور پذیرفتن نیازمندی های نوین یا گسترش یافته بهسازی نمود .

این محدودیت ها با نصب دو کامپیوتر هوابرد استاندارد نیروی دریایی an/ayk-14 (xn-6d) روی f-14d رفع گردید . این کامپیوترها به سیستم های فرعی الکترونیک پروازی f-14d مرتبط می باشند . علاوه بر ان تمامی سیستم های فعال به صورت جزو جزو بوده و نرم افزار انها قابل برنامه ریزی است . در بهسازی f-14d حدود 60% سیستم های الکترونیک پروازی f-14a اصلاح شده و بنابراین کاربردهای جدیدی در زمینه مدیریت جنگ افزار ناوبری و نمایشگرها و کنترل ها بوجود امده است . مجموعه جدید الکترونیک پروازی f-14d کاملا متفاوت از پیش و در واقع فدرال ( همبسته ) شده است . مفهوم یک سیستم فدرال فدرال این است که تمامی سیستم های فرعی به طور مستقل و با سرعت خاص خودکار می کنند و در صورت نیاز به تبادل اطلاعات می پردازند . یک تفاوت مهم در مقایسه با سیستم های دیجیتال قدیمی تر تاکید بسیار بر کاهش وارد بر جا به حا کننده داده ( bus ) و بار منتقل شده به کامپیوتر های ماموریت است . این کار با " از پیش پردازش کردن " و استفاده از جا به جا کننده های کمکی انجام می گیرد مانند همان جا به جا کننده ای که سیستم هشدار رادار ( هواپیما / موشک ) و بازشناسی تهدید alr-67 را به اخلال گر پیشرفته alq-165 متصل نموده و بدون دستور گرفتن از کامپیوتر ماموریت اخلال گر را به طور خودکار به کار می اندازد . یک میان – پردازشگر داخلی بین دو کامپیوتر ماموریت نیز امکان کنارگذاری یک جا به جا کننده خراب را فراهم می کند . توانایی های alr-67 علاوه بر بسامدهای استاندارد راداری باندهای لیزری و میلیمتری را نیز شامل می شود . این شیوه به میزان زیادی بر اطمینان پذیری و اسانی تعمیر و نگهداری هواپیما می افزاید . جایگزین سیستم قدیمی سیم کشی شده awg-15 با سیستم مدیریت محموله بر پایه جا به جا کننده دیجیتال داده 8 کیلومتر سیم و پینها و اتصالات مربوط را از هواپیما حذف می کند . بدین ترتیب f-14d بیشتر از هر جنگنده دیگر احتمالا بجز f-15e نرم افزار با خود حمل می کند .

سنجشگرهای بهبود یافته یکی دیگر از جنبه های سیستم نوین الکترونیک پروازی f-14d می باشند. کشف هدف از بردهای زیاد هیچ گاه مشکل خاصی برای f-14 نبوده است . ولی یک درگیری موثر به ویژه یک درگیری شامل شلیک موشک از فاصله فامد نه تنها نیازمند کشف هدف بلکه توانایی " تفکیک حمله " برای تمیز دادن اعضای یک گروه هدف نیز می باشد که نزدیک به یکدیگر پرواز می کنند و از تدابیر متقابل الکترونیکی ( ecm ) برای پوشش دادن به یکدیگر استفاده می کنند . شناسایی مطمئن هدف های ناهمکار ( به عبارت دیگر هر گونه هدف در زمان جنگ ) نیز کار دشواری است .

[Joseph Goebbels]

رادار جدید :
به منظور کاستن از اسیب پذیری های روز افزون f-14a نسبت به اخلال های الکترونیکی جنگنده f-14d به رادار ترکیبی جدید و چند حالته an/apg-71 ساخت هیوز مجهز شده است که در واقع نوع بسیار بهبود یافته awg-9 می باشد و در ابتدا an/awg-9 block 5 نامیده می شد. بخش فرستنده و گیرنده رادار apg-71 در واقع یک نوع دیجیتال awg-9 می باشد . ولی تقریبا روی هر بخش از سیستم قدیمی دوباره کار شده است . رادار apg-71 امتیازهای برد زیاد و ردگیری همزمان با چند هدف متعلق به سیستم کنترل جنگ افزار f-14a را با ویژگی هایی چون حالت های کشف و ردگیری بهبود یافته هدف تدابیر ضد متقابل الکترونیکی بهتر از جمله هاله های جانبی کوچکتر و شناسایی هدف در فامد و تفکیک حمله درهم امیخته است .

به منظور کنترل هزینه های رادار جدید ضمن حفظ اجزای منتخبی از سیستم پیشین متعلق به دهه 1960 اجزای دیجیتال پیشرفته تنها به بخشهایی افزوده شده اند که برای براوردن مشخصات کارایی و اطمینان پذیری مورد نظر ضروری داده شده است .

بجز برخی بهسازی های مقطعی انجام گرفته ( در خدمت نیرو دریایی امریکا ) روی نرم افزار کامپیوتری awg-9 که چند حالت کارکرد جدید نمایشگرهای اطلاعات و توانایی های eccm بهبود یافته ای را به رادار افزوده اند سیستم کنترل جنگ افزار f-14a در اصل نسبت به نوع به خدمت گرفته شده در اواسط دهه 1970 تغییری نکرده است .

با وجود این مقامات شرکت هیوز ادعا می کنند که awg-9 همچنان نیرومندترین فرستنده راداری ( با توان خروجی 10.2 کیلووات ) را در میان جنگنده های غربی ( و حتی به عقیده برخی در سرتاسر جهان ) دارد که می تواند طعمه های خود را از مسافت فراتر از 213 کیلومتری کشف کند و در حالی که همچنان حجم بزرگی از اسمان را در راستای یک پیش – کرانه ( front ) 213 کیلومتری می کاود همزمان 24 هدف جداگانه را ردگیری نماید . بنابراین فرستنده رادار – منبع توان الکتریکی – و نمایشگر اطلاعات تاکتیکی awg-9 کابین عقب در سیستم جدید apg-71 حفظ گردید . توان خروجی رادار بسیار دوربرد apg-71 بر 5 کیلووات بالغ می گردد . برای مقایسه توان خروجی رادار apg-65 جنگنده f/a-18 حدود 2.8 کیلووات است .

رادار جدید شامل یک انتن با هاله جانبی پایین و توانایی هایی چون کنترل دیجیتال کاوش – ردگیری تک پالسی – چابکی بسامد و پردازش بهبود یافته سیگنال می باشد . اطمینان پذیری این رادار نسبت به awg-9 دو برابر شده و بردهای کشف و ردگیری تا 40% افزایش یافته است . در یک وضعیت ایده آل رادار apg-71 می تواند هدفها را از مسافت 740 کیلومتری ردگیری نماید . ولی طراحی انتن f-14 این برد را به 370 کیلومتر محدود کرده است . البته بهره گیری از خط انتقال دهنده داده بین دو یا تعداد بیشتری f-14d به انها امکان می دهد تا سیستم را در بیشترین برد خود به کار گیرند. جنگنده f-14d می تواند به خاطر برد بیشتر رادار و توان تمیز دادن بهتر هدفهای راداری خود موشک فینیکس را از مسافت بیش از 161 کیلومتری ( تا حدود 201 کیلومتری ) هدف شلیک نماید .

ریز پردازنده دیجیتال سیستم apg-71 به ان امکان می دهد که 6 برابر سرعتر از awg-9 داده ها را پردازش کرده و با بهره گیری از اطلاعات حاصل از رادارها هدفها را به نسبت تهدیدی که بوجود می اورند اولویت بندی نمایند . این اولویت بندی با مقایسه مقادیری چون نزدیکی به f-14 سرعت نزدیک شدن و تحلیل تهدید انجام می گیرد . گفته می شود که f-14d می تواند نسبت به f-14a در محیط بسیار الوده تر به ecm فعالیت کند .

دیگر امتیازهای apg-71 نسبت به سلف خود عبارتند از :
• 1- کارایی بهتر بر فراز زمین . یکی از موارد پیش بینی شده در بهسازی اخیر f-14d اضافه کردن بسامد تکرار پالس متوسط به دیگر حالتهای کارکرد رادار است که باز هم بر کارایی " نگاه به پایین " ان می افزاید ( ردگیری بهتر هدفهای پایین پرواز به ویژه در مناطق کوهستانی ) . رادار همچنین می تواند از مناطق زمینی و دریایی به دقت نقشه برداری سطحی نماید .
• 2- پوشش گسترش یافته جستجوی سرعت که به رادار امکان می دهد تا هدفها را در محدوده سرعتی بسیار گسترده تری – از بسیار اهسته تا بسیار سریع چه در حال نزدیک شدن یا دور شدن – به گونه ای مطلوب تر کشف نماید . این جنبه به میزان زیادی از بار کاری خدمه می کاهد .
• 3- محدوده بزرگتر درگیر شدن با هدف که به رادار امکان می دهد تا هدفها را در خارج از ظرفیت حجمی ( volume ) کاوش انتن رهگیری کرده و سپس در حالی که همچنان به کاویدن محدوده تجسس ادامه می دهد با هدف درگیر شود و روی ان قفل نماید .
• 4- یک حالت جدید بازشناسی یا شناسایی غیر فعال هدف در برد فامد که به خدمه امکان می دهد تا هدفها را پیش از اینکه با چشم دیده شوند شناسایی نماید .
• 5- یک حالت تفکیک حمله با استفاده از روشهای داپلر با وضوح زیاد و به منظور شناسایی هدفها در بردهای بیشتر و تعیین تعداد هواپیماهایی که در یک گروه نزدیک به یکدیگر پرواز می کنند . این اولین بار است که یک جنگنده نیرو دریایی امریکا از چنین توانایی برخوردار می گردد .
• 6- تدابیر متقابل الکترونیکی و جنبه های کنترل پس – زمینه قابل برنامه ریزی که می توان انها را نسبت به تهدیدها و محیط های گوناگون منطبق نمود .
• 7- ردگیری زاویه ای تک پالسی برای پیش بینی موقعیت اینده یک هدف تکی در حین مانورهای بسیار سریع و مکانیابی دقیق هدف در داخل پرتو رادار .

چنین جنبه های پیشرفته ای با استفاده از اجزای جدیدی در سیستم انتن – پردازشگرهای پیشرفته سیگنال وداده – یک اماده کننده سیگنال انالوگ – یک ادغام کننده بسامد دیجیتال و یک گیرنده بهبود یافته رادار به دست امده اند .

انتن apg-71 ترکیبی از سیستم قدیمی محوری awg-9 و یک انتن جدید مرکب است که در عین تولید هاله های جنبی بسیار کوچک توانایی کار کردن تک پالسی را نیز بر امکانات رادار می افزاید . همچنین یک مجموعه الکترونیکی دیجیتال بر انعطاف پذیری کاوش انتن افزوده و برخی محدودیتهای هندسی الگوهای مجزای کاوش کاوش awg-9 را از میان می برد . سیستم قدیمی تر نمی تواند همیشه دو هدفی را که از نظر عمودی فاصله زیادی از یکدیگر دارند کشف نماید زیرا الگوهای کاوش دو و چهار خطی ان ثابت می باشند .

پرتو انتن مرکب برای هر خط یک منطقه را با زاویه بلندای مشخصی می کاود انگاه یک زاویه از پیش تعیین شده را به پایین کاویده و پیش از تکرار سمت دیگری را می کاود . کنترل کاوش دیجیتالی جدید الگوی ثابت کاوش دیجیتالی جدید الگوی ثابت کاوش را متوقف ساخته و به ردگیری یک هدف ادامه می دهد – حتی اگر هدف خارج از الگوی عادی باشد – وسپس به طور خودکار به حالت کاوش باز می گردد .

این بهبود کارایی به طور موثری بر محدوده کاوش و ردگیری رادار می افزاید و توانایی خدمه را در اداره همزمان درگیری با هدفهای واقع در ارتفاع های بالا و پایین بهبود می بخشد .

رادار apg-71 به یک پردازشگر سیگنال قابل برنامه ریزی ( psp ) دیجیتال مشترک با رادار apg-70 جنگنده f-15e مجهز است که می تواند 3.2 میلیون عملیات کامپیوتری را در هر ثانیه اجرا نماید یعنی 6 برابر awg-9 . این سیستم همچون apg-70 از انتنهایی با پنجره زمانی سود می برد که امکان تحلیل سیگنالهای رسیده را در زمانی بسیار کوتاه فراهم می کند تا جایی که می توان امواج ضربه ای خاص جلوی کمپرسور موتور هدف را تشخیص داد . این یکی از چندین نشانه مورد استفاده apg-71 در شناسایی یک هدف می باشد . تحلیل مفصلتر امواج بازگشتی همچنین به تفکیک تک تک هدفها از میان مجموعه ای از علایم کمک می کند .

تمامی حالتها و توانایی های اصلی رادار awg-9 در apg-71 نیز حفظ شده است و سیستم جدید شلیک و هدایت 6 موشک aim-54c فینیکس یا 6 موشک aim-120a امرام را در حالت ردگیری حین کاوش پشتیبانی می کند . بر این تواناییها حالتهای جدیدی نیز افزوده شده است همچون روشهای پیشرفته پردازش سیگنال برای اموری چون در حاشیه قرار دادن پس – زمینه با استفاده از صافی برد و صافی سرعت تصفیه دیجیتال داپلر و پردازش eccm بهبود یافته . علاوه بر حالتهای موجود در awg-9 رادار apg-71 امکانات زیر را نیز فراهم می کند :
• 1- قفل کردن سریع دستی ( mrl ) .
• 2- قفل کردن خودکار برای خلبان ( pal ).
• 3- مسافت یابی از نزدیک در حین جستجو ( hrws ) .
• 4- تفکیک حمله ( ra ) .
• 5- نقشه برداری سطحی ( gm ) .
• 6- مسافت یابی هوا به سطح ( agr ) .

همان گونه که پیشتر اشاره شد توان پردازش در دسترس بیشتر امکان پوشش دهی همزمان بیشتر هدفهایی را که به سوی تامکت پرواز می کنند ( closing ) و هدفهایی که از ان دور می شوند ( opening ) را فراهم می کنند . حالتهای اضافه اجازه می دهند تا هدف از مسافت فامد شناسایی شود مرحله تفکیکی حمله با استفاده از روشهای داپلر با وضوح زیاد پیش بینی موقعیت اینده یک هدف تکی در حین مانورهای سریع با استفاده از ردگیری زاویه ای تک پالسی – نقشه برداری سطحی – نظارت بهتر روی یک منطقه خاص – حتی در حالی که رادار در حالت ردگیری حین کاوش کارکرده و فضای متفاوتی را پوشش می دهد و افزایش گوناگونی الگوهای کاوش با استفاده از کنترل دیجیتال کاوش انجام می گیرد .

جدیدترین عنصر رادار f-14d ادغام کننده دیجیتالی بسامد که اوسیلاتور ( نواسانگر ) اصلی رادار ( rmo ) نیز نامیده می شود است که از طیف بسیار گسترده بسامد توانایی پرش سریع بسامد و امکانات عالی مقابله با ecm برخوردار می باشد .

ادامه دارد....

[Joseph Goebbels]

سنجشگرهای غیر فعال :
رادار apg-71 را همچنین می توان برای جستجوهای غیرفعال دوربرد به جستجو و ردگیری فروسرخ ) irst ) هواپیمای f-14d متصل نمود تا کمتر از رادار فعال استفاده شود . در اینجا نیز پردازش بهتر کلید کارایی بیشتر سیستم است زیرا با وجود بهره گیری از فناوری کشف کننده و اپتیکی متعارف و معمول پردازش بهتر باعث می شود تا میزان بالای هشدارهای غیرواقعی که گریبانگر سیستم های irst قدیمی ( همچون انواع به کار رفته در f-4 و f-106 ) بوده حذف گردید . برد سیستم جستجو و ردگیری فروسرخ an/aas-42 هواپیمای f-14d محرمانه است که اعتقاد بر این است به حدود دهها کیلومتر برسد . برای کمک کردن به وظیفه بسیار حیاتی تفکیک حمله فامد کافی است .

ازمایشهای پروازی aas-42 روی f-14d که نسبت به سنجشگر فروسرخ an/alr-23 نصب شده روی f-14a کارایی بیشتری دارد از ژوئیه سال 1987 با استفاده از یک هواپیمای ازمایشگاه پرنده ta-3b اغاز گردید و نشان داد که ترکیب سنجشگر فروسرخ غیرفعال امتیاز و ضرورت اشکاری در یک موقعیت رزمی محسوب می گردد . بنابراین نیرو دریایی تصمیم گرفت تا یک غلاف دو گانه را زیر دماغه f-14d نصب نماید تا این هواپیما بتواند به طور همزمان واحد دوربین تلویزیونی an/axx-1 و irsts را حمل نماید . علاوه بر دلیل پیش گفته عوض کردن این سیستم ها ( در صورت استفاده از یک غلاف تکی ) بر حسب نیاز روی یک عرشه پروازی منجمد کننده و کاملا تاریک یک ناو هواپیمابر کاری عملی نیست .

سیستم تصویر بردار فروسرخ an/aas-42 هواپیمای f-14d می تواند علاوه بر کشف گرمای گازهای داغ خروجیهای موتور هواپیمای هدف گرمای ناشی از اصطکاک پوسته بدنه ان را نیز با جریان هوا اشکار نماید . گفته می شود که برد این سیستم در حدود محدوده شلیک موشک فینیکس می باشد و بر اساس گزارشهای دیگری برد شناسایی هدف ان به بیش از 185 کیلومتر می رسد . سیستم جستجو و ردگیری فروسرخ که از بخش موج بلند طیف فروسرخ برای کشف هدفهای فرو / فرا صوت بهره می گیرد با وجود اینکه در اصل برای کاربردهای هوا به هوا در نظر گرفته شده استفاده های دیگری نیز دارد . اسکادران های vf-11 و vf-31 نیرو دریایی امریکا برای اولین از این سیستم برای کمک به ناوبری و هدف گیری روی زمین نیز استفاده کرده اند . سیستم irst در صورت ترکیب شدن با عینکهای دید در شب ( nvg ) می تواند در نقش جستجو و نجات رزمی و کنترل کننده هوایی خط مقدم ( fac ) کاربرد داشته و به خدمه توانایی های دید در شب بیشتری بدهد . در حالی که irst سیستمی برای همه گونه اوضاع جوی نیست ولی با وجود این به میزان زیادی بر توانایی اسکادرانهای عملیاتی مجهز به f-14d نیرو دریایی افزوده است .

دومین جنبه مهم f-14d سیستم مشترک توزیع اطلاعات تاکتیکی ( jtid )ان می باشد که تاکتیکهای درگیری هوایی این جنگنده را متحول ساخته است . بدین ترتیب تنها یک فروند از یک گروه از یک گروه رزمی f-14d می تواند رادار خود را روشن کند و اطلاعات هدفگیری را از راه خط انتقال دهنده داده به چند f-14d دیگر منتقل نماید . این هواپیماها می توانند با خاموش نگه داشتن رادارهای خود از کشف شدن احتراز کرده یا این مرحله را به تاخیر بیندازد و حریف را کاملا غافلگیر نماید . سیستم jtid علاوه بر مقاوم بودن در برابر اخلال دشمن می تواند داده هایی چون برد و سمت پرواز را نیز منتقل نماید .

نیرو دریایی همچون یکپارچه سازی موشکهای aim-120 امرام و agm-88 هارم با f-14d را نیز بررسی کرده است . قرار است تا امرام روی پرتاب کننده های ریلی lau-92 موجود موشک اسپارو حمل گردد که سکان بالایی موشک را درون خود می گیرد . از انجایی که سکانهای امرام باریکتر از سکانهای اسپارو می باشند نورث روپ گرومن مهارهایی روی پرتاب کننده نصب نمود تا از غلت زدن موشک طی پرتاب پیشگیری شود .

موشک هارم نیز که موشکی شلیک شونده از ریل است برای حمل روی تامکت مستلزم تغییراتی روی پرتاب کننده ها می باشد . هر یک از دو جایگاه این موشک می بایست کمی به سوی خط مرکزی هواپیما نصب می شدند تا از پسای حمل انها کاسته شود . در صورت شلیک هارم از چنین موقعیتی ممکن است که گازهای داغ خارج شده از انتهای موشک به درون موتورهای f110 هواپیما مکیده شوند . ازمونهای تونل باد گرومن نشان داده که بسته های بمب نوع bru-32 مورد استفاده در f/a-18 به عنوان مبدلان جایگاه موشکها را مستقیم به جلو یعنی موازی با خط مرکزی هواپیما متوجه می کند و تاثیر مکش گازهای داغ را به درون موتور به کمترین میزان کاهش می دهد .

یکی از موارد واقعا جالب برنامه f-14d توان سنجشگری بالای ان در پیوند دادن تمام اطلاعات ناشی از اجزای مختلف سیستم های الکترونیک پروازی و پیوند دادن یک سنجشگر به دیگری تا جایی است که f-14d بتواند همزمان روی چند هدف کرده و موشکهای خود را شلیک نماید .
با وارد کردن هوش مصنوعی به کابین تامکت جنگنده f-14d به گونه ای رشد می یابد که می تواند از تمام این سنجشگرهای جدید بهره برداری کند و هدفها را اولویت بندی کند . برخی f-14d را به یک هواپیمای جنگنده / سنجشگر تشبیه می کنند که از بقاپذیری بالا در عین سطح مقطع راداری و دیگر نشانه های تشعشعی پایین برخوردار می باشد .

سنجشگرهای tcs – irst و رادار f-14d می تواند به طور مستقل یا تابع یکدیگر فعالیت نماید و سمت هدف را بین یکدیگر ردوبدل نماید . این توانایی درهم امیختن داده های سیستم های پیش گفته به اضافه سیستم جنگ الکترونیکی هواپیما فناوری بسیار حساسی را می طلبد و می تواند به شناسایی هدف گیری شده کمک نماید .

از دیگر جنبه های پیشرفته و جدید f-14d باید به یک مولد داخلی اکسیژن برای خدمه و سیستم دیجیتال مدیریت محموله جنگی اشاره نمود که جای an/awg-15 در انواع پیشین را گرفته است . انواع تولیدی f-14d همچنین به سیستم جدید ناوبری اینرسیایی لیزری an/asn-139 مجهز شده اند که بعدا سیستم ناوبری ماهواره ای ) gps ) نیز بر ان افزوده شد .

مدل d تامکت علاوه بر نمایشگرهای چند منظوره پیشرفته در کابین به یک نمایشگر سر – بالای با میدان دید وسیع نیز مجهز شده که به جای تولید مستقیم تصویر روی شیشه جلویی از یک شیشه ترکیب کننده معمول بهره می برد.

انواع تولیدی f-14d به صندلی های پرتاب شونده مشترک خدمه نیروی دریایی مارتین بیکر mk-14 مجهز شده اند و همگی می توانند غلافهای شناسایی تارپس را حمل نمایند .
جنگنده f-14d می تواند یک سورتی عملیاتی را در 240 کیلومتری ناو هواپیمابر انجام داده برای دو ساعت به پرواز دیرپایشی بپردازد و با وجود این انقدر سوخت ذخیره داشته باشد که در بازگشت به ناو چند بار از فراز ان بگذرد .

شرکت گرومن در اوایل سال 1989 بررسیهای محرمانه ای را به منظور یافتن روشهایی برای کاستن از سطح مقطع راداری f-14 به عمل اورد . این تلاش بیشتر متوجه کاستن از سطح مقطع راداری روبه روی تامکت با استفاده از مواد و روشهای در دسترس بود . برخی ازمایشهای زمینی در بهار 1989 و به دنبال ان ازمایشهای پروازی در اواخر همان سال انجام گرفت . با وجود این هیچ گونه تغییر خارجی مشخصی از این برنامه ناشی نشده است .

اولین فروند کامل f-14d در تاریخ 21 اوریل 1988 به پرواز درامد و تحویل این مدل از مارس سال 1990 به نیروی دریایی اغاز گردید . در ابتدا قرار بود که ضمن تولید 127 فروند f-14d و 400 فروند f-14a و f-14b نیز به این مدل تبدیل شوند . ولی با وجود این وزیر دفاع وقت امریکا ریچارد چنی تمام این امیدها را نقش بر اب کرد و تصمیم گرفت که تمام برنامه f-14d به منظور صرفه جویی در بودجه دفاعی کشور متوقف گردد . تلاشهای گرومن و نیروی دریایی تاثیری در این تصمیم ننهاد و حتی باعث شد تا تمام بودجه تولید f-14d از سال مالی 1992 حذف گردد . این به مانند ضایعه ای برای نیروی دریایی و گرومن بود . بدین ترتیب خط تولید جنگنده با ارزش f-14d متوقف گردید و تعداد زیادی از کارکنان خط تولید گرومن از کار بیکار شدند . ولی سرانجام کنگره امریکا با تولید 37 فروند جدید d و تبدیل 18 فروند از a به d موافقت نمود . اخرین فروند f-14d جدید در 20 ژوئیه 1992 تحویل نیرو دریایی گردید .

بجز هواپیماهای f-14b انواع d نیز برخی جنبه های برنامه بهسازی سری 1 را شامل gps سیستم کنترل پرواز دیجیتال رادیوهای an/arc-210 سیستم ناوبری و هدف گیری فروسرخ لانتیرن و فریب دهنده کششی an/ale-50 دریافت نمود .

منبع : ماهنامه صنایع هوایی / اقای فرزین ندیمی / بخش پانزدهم