6- اگیر ترکی: (ریشه تازه آن سمی است. وقتی در پزشکی از آن استفاده می کنند روغن های اسانس دارایزوله آنرا نباید استفاده کرد. این روغن اسانس دار که در ریشه وجود دارد سمی و سرطان زا می باشند. گونه های تری پلوئید آن در آسیا پیدا شده ولی گونه های دیپلوئید آن در آمریکای شمالی و سیبری است که این مواد سمی را ندارد.) از خانواده Araceae ، جنس Acorus می باشد.
گستره:
اروپا ، آسیا و آمریکای شمالی
ویژگیهای فیزیکی:
گیاه دوساله تا یک متر رشد می کنند. این گیاه به سرما حساس نمی باشد. گلدهی آن درماه اردیبهشت تا خرداد و رسیدگی بذرازخرداد تا تیرماه صورت می گیرد. گلها دوجنسی وگرده افشانی بوسیله حشرات صورت می گیرد. گیاه خاکهای شنی ، لومی و رسی را ترجیح می دهد. در ضمن در خاکهای اسیدی، خنثی و قلیایی رشد می کند. آن در سایه رشد نمی کند ولی درآب می توانند رشد کنند.
کاربرد غذایی:
ریزوم اگیرترکی قندی است و در شیرینی جات ازآن استفاده می کنند. پوست ریزوم را کنده، تلخی آنرا ازبین می برند و مثل میوه آنرا می خورند. آنرا وقتی برشته کنند مثل یک سبزی دلپذیرآنرا مصرف می کنند. ریزوم سرشار ازنشاسته است و ریشه 1% روغن دارد که به عنوان چاشنی غذایی استفاده می شود. ریشه گلوکوزید تلخ هم دارد. ریزوم پودر شده طعم ادویه ای دارد که می تواند جایگزین زنجبیل، دارچین وجوز شود. مقدار کمی از ریزوم پودر شده را در چای برای طعم دادن به آن می ریزند. گل آذین جوان و تازه آن به خاطر شیرینیش توسط بچه ها خورده می شود. برگهای جوان را می پزند. برگهای تازه 0.078% اسیداکسالیک دارد. بخشهای درونی ساقه های جوان هم خام خورده می شود(در سالاد).
کاربرد دارویی:
اگیر ترکی درآریزونا خوراک مطلوب برای جوان کردن سیستم عصبی و مغزی است، همچنین در درمان سوءهاضمه هم بکار برده می شود. اگر چه ریشه خاصیت سرطان زایی دارد، ولی تسکین دهنده، مقوی غرایز جنسی، خوشبو کننده، داروی ضد نفخ، عرق آور، قاعدگی آور، خلط آور، تب بر، توهم زا، کم کننده فشار خون، مسکن، محرک، اشتها آور و ضد کرم نیز می باشد. همچنین از آن در درمان ناراحتیهای گوارشی ، برونشیت وسینوزیت استفاده می کنند. گفته می شود اگیربه طرزعجیبی اشتها را زیاد می کند و سفارش شده که ازآن برای درمان بی اشتهایی استفاده شود. در مقدار کم اسید معده را کم می کند ولی اگر در مقداربالا مصرف شود ترشح معده را افزایش می دهد. اگر از آن به مقدار زیادی مصرف شود دل آشوبی واستفراغ را به همراه دارد. این گیاه برای درمان جوشهای پوستی ، رماتسیم و درد های عصبی هم بکار می رود. دم کرده ریشه سبب سقط جنین می شود. جویدن ریشه سبب کاهش درد دندان می شود. آن درمان کننده دردهای مفاصل، سرطان، تشنج، اسهال، بدی گوارش و بیماری صرع است. جویدن ریشه بوی تنباکو را ازبین می برد. ریشه های دو تا سه ساله پوک و خشن هستند. این ریشه ها را در اواخر پاییز یا اوایل بهار بریده و خشک می کنند. ریشه خشک شده 70% وزن خود را از دست می دهد.
کاربرد دیگر:
از برگهای اگیر ترکی سبد یا حصیر می سازند. از روغن آن حشره کش می سازند که بر علیه حشرات و مگس های خانگی بکار می رود، وقتی این حشره کشها را درون انبار روی برنج بگذارید ، شپشه برنج را دفع می کند.
جزئیات کاشت:
در خاکهای لومی یا آب های کم عمق و محیط آفتابی و PH حدود 5.5 تا 7.5 رشد می کند .
تکثیر:
بهتر است بذر تا موقعی که برسد درون شاسی سرد نگهداری شود. درون گلدان را تا 3 سانتی متر پرآب بکنید. تا موقعیکه گیاه به قدر کافی رشد کند و زمستان گذرانی کند درون شاسی سرد نگهداری بکنید. دربهار قبل از شروع رشد تقسیم را انجام دهید. اگیر را درهرموقعی ازفصل رشد که بخواهید ، می توانید به زمین اصلی انتقال دهید.
Araliaceae
Scientificname: Aralia nudicaulis
Latine name: Wild Sarsaparilla
7- عشبه بیابانی:
از خانواده Araliaceae ، جنس Aralia می باشد.
گستره:
آمریکای شمالی
ویژگیهای فیزیکی:
گیاه دائمی تا40 سانتی متررشد می کند. این گیاه نسبت به سرما حساس می باشد. گلدهی در ماه خرداد و رسیدگی بذردرماههای مرداد تا شهریور صورت می گیرد. گلها دوجنسی وگرده افشانی بوسیله زنبورصورت می گیرد.
کاربرد غذایی:
ساقه زیرزمینی عشبه بیابانی را به صورت چاشنی استفاده می کنند.طعم آن شیرین و بوی خوبی دارد. ساقه های جوان را مثل سبزیهای معطر می پزند. از ریشه آن چای می سازند. ریشه را در آب می جوشانند تا رنگ آب قهوه ای مایل به قرمز شود. از میوه عشبه ژله می سازند. اندازه میوه 6 میلی متر است.
کاربرد دارویی:
ریشه عشبه بیابانی مقوی، عرق آور، ادرارآور، محرک و تقویت کننده می باشد. همچنین برای درمان بیماریهای ریوی، آسم، رماتیسم بکارمی رود. آنرا بصورت ضماد بر روی محل های رماتیسمی، زخمها، جراحت ها، سوختگی، خارش پوست و اکزما قرارمی دهند. ریشه را در اواخر تابستان و پاییز جمع آوری کرده ، خشک نموده و بعدا مصرف می کنند. یک نوشیدنی از ریشه سابیده می گیرند که برای درمان انواع سرفه ها بکار می رود. یک دارو از ریشه عشبه بیابانی می سازند که برای درمان آماس مثانه بکار می رود.
جزئیات کاشت:
عشبه بیابانی خاک لومی عمیق و محیط تا حدی سایه را دوست دارد. این گیاه نسبت به سرما حساس می باشد .
تکثیر:
بذرعشبه را درون شاسی سرد بکارید. بذرهای انبارشده نیاز به 3تا 5 ماه استرافیکاسیون سرد دارند. بذور در درجه حرارت 20درجه در عرض 1 تا 4 ماه جوانه می زنند. گیاه را در گلدانهای مجزا درون گلخانه ، در زیر نور آفتاب رشد می دهید تا زمستان سپری شود. وقتی گیاه 25 سانتی متر شد در اواخر بهار یا اوایل تابستان آنرا می توان درمحیط اصلی اش کاشت. قلمه زنی ریشه های 8 سانتی متری در ماه آذرصورت می گیرد. این ریشه ها را درون شاسی سرد قرار می دهید. در ماههای اسفند وفروردین ریشه ها را به طور واژگون درون شن و گلدان می گذارید. تقسیم پاجوش در زمستان بعدی انجام می گیرد بدین صورت که پاجوشها را مستقیم در محیط اصلی می کارید.
Scientificname: Aralia racemosa
Latine name: American Spikenard
8- آرالیا:
از خانواده Araliaceae ، جنس Aralia می باشد.
گستره:
آمریکای شمال شرقی
ویژگیهای فیزیکی :
گیاه دائمی تا 180 سانتی متر رشد می کند. حساس به سرمامی باشد. گلدهی در خردادماه صورت می گیرد. گلها دوجنسی و گرده افشانی بوسیله زنبورها صورت می گیرد. آرالیا خاکهای شنی، لومی و رسی را ترجیح می دهد. این گیاه درخاکهای اسیدی، خنثی و قلیایی رشد می کند. این گیاه در محیط کاملا آفتابی یا محیط تاحدی سایه رشد می کنند.
کاربرد غذایی:
شاخه های جوان آرالیا را می پزند. آنرا همانند سبزیهای معطر مصرف می کنند. ریشه آرالیا را می پزند. ریشه بزرگ و تند می باشد و در سوپ بکار می رود. میوه را بصورت خام یا پخته مصرف می کنند. آنرا درون ژله می ریزند. اندازه میوه در حدود 4 میلی متر می باشد.
کاربرد دارویی:
آرالیا خیلی مقوی می باشد. ریشه مقوی، معرق، ادرارآور ومحرک می باشد. ازگیاه برای درمان مشکلات ریوی، تنگی نفس و رماتیسم استفاده می کنند. آرالیا بصورت ضماد بر روی رماتیسم و مشکلات پوستی مثل اکزما قرار می گیرد. ریشه را دراواخر تابستان وپاییزخشک کرده وبعدا بکار می برند. از ریشه و میوه ضماد می سازند که در زخمها، سوختگی، خارشهای پوستی و غیره بکار می رود.
کاربرد دیگر:
آرالیا گیاهی است که به آسانی رشد می کند. در محیط های آفتابی وکمی سایه ودر خاک غنی رشد موفقی دارد.
تکثیر:
بذر را تا موقعی که برسد درون شاسی سرد نگهداری کنید. بذرانبارشده را به مدت 3 تا 5 ماه استرافیکاسیون سرمایی دهید. جوانه زنی در دمای20 درجه سانتی گراد به مدت 1 تا 4 ماه طول می کشد. وقتی آنها به قدر کافی بزرگ شدند، در گلدانهای مجزا کاشته و درمحیط آفتابی درون گلخانه بگذارید تا زمستانگذرانی صورت بگیرد. در اواخر بهار یا اوایل تابستان وقتی اندازه گیاه به 25 سانتی متررسید آنها را به زمین اصلی انتقال دهید. درآذرماه قلمه ریشه به طول 8 سانتی متر گرفته و آنها را درشاسی سرد بکارید. تقسیم پاجوشها در اواخر زمستان صورت می گیرد. اگر نیاز بود ، پاجوشها را مستقیما در زمین اصلی بکارید.
Scientific name: Eleutherococcus senticosus - (Rupr.&Maxim.)Maxim. ,
Latine name: Siberian Ginseng
9- جنسه:
از خانواده Araliaceae ، جنس Eleutherococcus می باشد.
گستره:
شرق آسیا
ویژگیهای فیزیکی:
درختچه برگ ریز تا 2 متر رشد می کند. گلها دو جنسی و گرده افشانی بوسیله حشرات صورت می گیرد.جنسه در خاکهای شنی ، لومی ، رسی و حتی در خاکهای فقیر رشد می کند. این گیاه در خاکهای اسدی ، خنثی و قلیایی رشد می کند. آن در محیط بدون سایه و نیم سایه رشد می کند.جنسه در برابر آلودگیهای محیطی مقاوم می باشد.
کاربرد غذایی:
برگهای جوان و جوانه های جنسه را می پزند. برگ خشک شده گیاه جایگزین چای می شود.
کاربرد دارویی:
جنسه تقویت کننده قوی می باشد. از ان بیشتر برای درمان بدمزاجی استفاده می کنند. جنسه یک ادویه تلخ وشیرین می باشد. جنسه حافظه را زیاد و عمر انسان را افزایش می دهد. ریشه و پوست ریشه نیروبخش برای بدن، کم کننده قند خون ، مقوی و رگ گشا می باشد. آن همچنین برای زودتر شفا یافتن بیمار و مشکلات یائسگی، تنشهای روحی و جسمی و ضعفهای پیری کاربرد دارد. همچنینی سیستم دفاعی بدن را تقویت می کند. جنسه بدن را در برابر تشعشعات خورشیدی حفظ می کند. بچه ها نباید این گیاه را مصرف کنند و همچنین نباید استفاده از آن 3 هفته طول بکشد. ریشه جنسه را در پاییز برداشت کرده ، خشک نموده و بعدا مصرف می کنند.
جزئیات کاشت:
جنسه در خاک سبک و غنی از هوموس و همچنین محیط حفاظت شده در برابر بادهای شمالی و شرقی رشد می کند. گیاه در برابر دمای 15 درجه زیرصفر مقاوم می باشد. در چین و روسیه جنسه را بخاطر خواص دارویی آن کشت می کنند.
تکثیر:
بذر را تا موقعیکه که در پاییز می رسد ، درون شاسی سرد نگهداری کنید. بذور به آرامی جوانه می زند. بذرهای انبار شده به 6 ماه استرافیکاسیون گرمایی و 3 ماه استرافیکاسیون سرمایی نیاز دارد. جوانه ها را در گلدانهای مجزا کاشته و تا موقعیکه بقدرکافی رشد بکند در نور آفتاب و یا درون شاسی سرد نگهداری بکنید. گیاه را در اواخر بهار یا اوایل تابستان خارج کنید. در ماههای تیر و مرداد از چوبهای نیمه بالغ قلمه بگیرید و درون شاسی بگذارید. در طول فصل رشد از چوب رسیده قلمه به اندازه 15 تا 30 سانتی متر گرفته می شود و آنها را درون شاسی سرد بگذارید. در اواخر زمستان قلمه ریشه گرفته می شود. . تقسیم پاجوشها در طول دوره خوابصورت می گیرد.
Aristolochiaceae
Scientificname: Asarum canadense
Latine name: Snake Root
10- ریشه مار: (برگها سمی هستند. بعضی از مردم با دست زدن برگهای آن دچارآماس پوست می شوند.)
ازخانواده Aristolochiaceae، جنس Asarum می باشد.
گستره:
آمریکای شمال شرقی
ویژگیهای فیزیکی:
گیاه دائمی خزان پذیر تا10 سانتی متررشد می کند. گلدهی در ریشه ماراردیبهشت ماه می باشد. گلها دوجنسی و گرده افشانی بوسیله حشرات صورت می گیرد. این گیاه خاک شنی، لومی و رسی با زهکش خوب را می پسندد. ریشه ماردر خاکهای اسیدی، خنثی و قلیایی رشد می کند . همچنین آن در محیط کاملا آفتابی ویا تاحدی سایه رشد می کند .
کاربرد غذایی:
ساقه های زیر زمینی و گلهای ریشه مار را به جای زنجبیل استفاده می کنند. از ریشه وقتی کاملا خشک است ادویه تند می سازند. بهتر است ریشه را در پاییز برداشت کنید و بعد آنرا خشک نموده و بعدا مصرف کنید.
کاربرد دارویی:
ریشه مار توسط مردم بومی آمریکای شمالی برای درمان بعضی از بیماری های مزمن بکار می رود. ریشه کرم کش، ضدنفخ، معرق، ادرارآور، خلط آور، سوزش آور، اشتها آورومقوی می باشد. همچنین دردرمان دردهای طولانی مدت قفسه سینه، تنگی نفس، سرفه، استسقا، تشنج های دردآوروجوشانده یا ضماد آن دردرمان زخمها بکار می رود. ریشه گیاه ، آنتی بیوتیک دارد که بر ضد باکتری وقارچها بکار می رود. بومی های آمریکای شمالی ، ریشه وریزوم را به همراه مقدار کمی آب به مدت طولانی جوشانده واز آن یک نوشیدنی می سازند که برای جلوگیری از آبستنی کاربرد زیادی دارد.
کاربرد دیگر:
ریشه گیاه را کمی برشته می کنند سپس آنرا بصورت پودر کرده و برروی لباس می چکانند که باعث بوی خوشی در لباس می شود. زمین را بخوبی پوشش می دهد.
جزئیات کاشت:
ریشه مار خاک خنثی متمایل به اسیدی ومحیط آفتابی را ترجیح می دهد. این گیاه درجه حرارت 25 درجه زیرصفر را تحمل می کند . گلها بدبو وگیاه خود بذرپاش می باشد.
تکثیر:
تا موقعیکه که بذرها برسد آنها را درون شاسی سرد نگهداری کنید. بذرهای انباری را سه هفته استرافیکاسیون سرمایی کرده و در اواخر زمستان در زمین بکارید. بذر در درجه حرارت 18 درجه به مدت 1 تا 4 ماه جوانه می زند. تا وقتیکه گیاه بزرگ شود از آنها مراقبت می کنید، بعد گیاه را در گلدانهای مجزا ودرسایه آفتاب درون گلخانه بکارید تا زمستان بگذرد. دراواخر بهار وقتی گیاه به قدر کافی بزرگ شد آنرا در زمین اصلی می کارید. تقسیم در بهار یا پاییز صورت می گیرد. بهتراست قسمتهای بریده شده را درون گلدان و در محیط آفتابی گلخانه بکارید تا اینکه به خوبی رشد کند.
Asclepiadaceae
Scientificname: Asclepias tuberose
Latine name:Pleurisy Root
11- استبرق: (حیوانات اهلی معمولا از خوردن آنها جلوگیری می کنند. اگر به مقدار زیاد خورده شود، سمی می باشد. مصرف مقدار زیاد آن باعث اسهال و استفراغ می شود.)
از خانواده Asclepiadaceae ، جنس Asclepias می باشد.
گستره:
آمریکای شمالی
ویژگیهای فیزیکی:
گیاه دائمی تا 75 سانتی متر رشد می کند . گلدهی از تیر تا شهریور ماه می باشد. گلها دوجنسی و گرده افشانی بوسیله زنبور، حشرات و پروانه ها صورت می گیرد. استبرق درخاکهای شنی و لومی بازهکش خوب رشد می کند. استبرق درخاکهای اسیدی، خنثی وقلیایی رشد می کند. این گیاه در محیط بدون سایه یا تاحدی سایه رشد می کند .
کاربرد غذایی:
در مصرف آن باید دقت لازم را کرد. جوانه های گل، شاخه های جوان، غلاف بذر جوان و ریشه را می پزند.
کاربرد دارویی:
ریشه تلخ استبرق خلط آور، ضداختلاج ، ضدنفخ، ادرارآور، معرق ومقوی می باشد. ازریشه های پودر شده استبرق ضمادی می سازند که در درمان ورم، سوختگی، زخمها، لنگی اندام بدن و غیره بکار می رود.
کاربرد دیگر:
از پوست استبرق، فیبری می گیرند که ازآن ریسمان و لباس می سازند. از ابریشم بذردر لباس سازی استفاده می کنند. بذر 21% روغن نیمه خشک دارد.
جزئیات کاشت:
استبرق خاک سبک، غنی و زهکش شده را ترجیح می دهد. این گیاه دمای20 درجه زیر صفر را تحمل می کند. استبرق گیاه تزئینی می باشد. گلهای آن حشرات را به تله می اندازند.
تکثیر:
بذر را تاموقعیکه در پاییز یا اواخر زمستان می رسد در گلخانه نگهداری کنید. بذر نیاز به دو تا سه هفته استرافیکاسیون سرمایی دارد. در دمای 20 درجه در مدت 1 تا 3 ماه جوانه می زند. وقتی گیاهچه ها بزرگ شدند ، آنها را در گلدانهای مجزا درون گلخانه کاشته تا اولین زمستان آن بگذرد. از گیاه مراقبتهای لازم را بکنید تا گیاه به خوبی استقرار یابد ، بعدا گیاه را در اواخر بهار یا اوایل تابستان به زمین اصلی انتقال بدهید. تقسیم گیاه در بهار صورت می گیرد. قسمتها را درگلدانهای جدا و در محیط آفتابی در گلخانه کاشته تااینکه بخوبی ریشه بزند. قلمه های پایه ای را در بهار می گیرند. از گیاه باید مراقبتهای لازم را کرد.
Asparagaceae
Scientificname: Asparagus officinalis
Latine name: Asparagus
علاقه مندی ها (Bookmarks)