پکن، پاتوق مادران کارآفرین

[MR_Jentelman]

جایی میان خیابان های شلوغ پکن، کافه ای هست که هشت زن هر ماه دور هم جمع می شوند و به دردسرهای زندگی شان فکر می کنند. هر کدام از این مادران یک کاری راه انداخته و مدیریتش می کند. همه آن ها خوب می دانند که مادر بودن و همزمان مدیریت کردن کسب وکار، چقدر پیچیده و سخت است و این موضوع مشترکی است که آن ها را این جا دور هم جمع می کند و به فکر وا می دارد.
دینا، یکی از این زنان، مادر دو بچه است و یک شرکت مشاوره ای در زمینه فنگ شوی (فن آراستگی محیط) راه انداخته و اداره می کند. او می گوید: «مادر بودن و مدیریت کردن کار و کسب مثل راه رفتن روی بند در یک بلندی است. هر دو کار برایم مهم است؛ بچه ها و خانواده ارزشمندترین چیزهای دنیا هستند ولی احساس رضایت شخصی از این که در سطح وسیع تری هم بتوان کاری کرد هم به همان اندازه مهم است. اما هماهنگ کردن این دو کار مشکلات زیادی دارد.»

دینا معتقد است که از وقتی در این جلسات ماهانه شرکت می کند این هماهنگی را بهتر می تواند انجام دهد. طی این جلسات هر نفر ۲۰ دقیقه وقت دارد تا چالش های اخیر کسب وکارش را بگوید و از دیگران راهنمایی بخواهد. به نظر دینا «قابلیت زنان» دست کم گرفته می شود. اینها زنان خوش فکر و تحصیلکرده ای هستند که توانایی کارهای بزرگی را دارند. این که همه آن ها تلاش می کنند بین نقش مادری و نقش کاری شان توازن برقرارکنند برایم الهام بخش است.»
این همنشینی علاوه بر این که ایده های جدیدی را در ذهنش شکل می دهد، کمک می کند که بر احساس گناه خود نیز غلبه کند؛ احساس این که با زندگی بچه هایش دارد بازی می کند. او می گوید: «بیش تر مادرانی که خارج از این گروه در پکن می شناسم تمام وقتشان را در خانه صرف بچه هایشان می کنند. این که می بینم مجبور نیستم درآمدی داشته باشم ولی تصمیم گرفته ام وقتم را صرف کاری بکنم، احساس گناهم را بیش تر می کند. ولی بودن در کنار مادران دیگری که شبیه من هستند و اشتیاق زیادی برای موثر بودن دارند به من انگیزه می دهد.»
این گروه توسط سارا کوپر، که یک دختر دو و نیم ساله دارد و ژاسمین کیل، که یک دختر پنج ساله و یک پسر دو و نیم ساله دارد، راه اندازی شد. هم سارا و هم ژاسمین مالک شرکت های خودشان هستند و آن ها را اداره می کنند. سارا می گوید: «کسب وکار کیل هم مثل کار من در وضعیتی بود که وقت زیادی می گرفت و او هم مثل من فکر می کرد که این وضعیت می تواند از خانواده دورش کند. ما با هم مشکلات مشترکی داشتیم و صحبت کردن ما درباره این مشکلات خیلی کمک می کرد. ما می دانستیم که در پکن زن های زیادی هستند که وضعیتی مشابه ما دارند و ایجاد یک گروه کوچک حمایتی می توانست کمک مؤثری به آن ها باشد.»
مارسل دوبروئل، متخصص تغذیه، که یک سال و نیم پیش همراه با همسر و دخترش از آفریقای جنوبی به پکن آمده است و مطب خودش را اداره می کند می گوید که عضویت در این گروه به کارش کمک زیادی کرده است. او می گوید: «این جمع برایم خیلی مفید بوده است؛ ایده های جالبی که در جلسه های توفان فکری مطرح می شود، نظراتی که درباره ایده های من برای کارم داده می شود و از همه مهمتر حضور در جمعی است که با آن ها احساس تنها بودنم را فراموش می کنم.»
سارا پیل لی که حدود دو سال پیش همراه همسر و دختر یک سال ونیمه اش از کانادا به پکن آمده است، با کمک این جلسات توانسته بسیاری از مشکلات کاری اش را که به تنهایی با آن ها دست به گریبان بود، حل کند. او می گوید: «برای من این جمع مثل چند همکار خوب و دلسوز بودند ولی در عین حال موهبت «کار کردن برای خود» را از دست نداده بودم. خیلی وقت ها آدم نیاز به محفلی دارد که درباره ایده ها و مسایلش حرف بزند.»
او شرکتش را که در آن به آموزش موسیقی به بچه ها می پردازد، در اتاق نشیمن خانه اش با شش کودک هنرجو راه اندازی کرد و بعد این شرکت به سرعت رشد کرد و لازم بود برای بازاریابی کارهای جدیدی انجام دهد. او می گوید: «با این که استعداد خوبی در بازاریابی زبان به زبان داشت ولی باید مهارت های جدید بازاریابی را یاد می گرفت و این گروه در این راه به او کمک کرد. کارن پترسون، عضو دیگر این گروه که یک فروشگاه پوشاک بچه راه اندازی کرده است، تجربه اش را در زمینه بازاریابی از طریق مجله برای سارا پیل تعریف کرد و توضیح داد که چه طور درآمدش با نحوه خاصی از تبلیغ بیش تر شده بود. سارا وقتی می دید که کارن مشتریان مشابهی را دارد از همان روش او پیروی کرد و نتیجه گرفت.
مادر بودن و اداره کردن کسب وکار به طور همزمان مزایا و معایب خود را دارد. بیش تر مادران کارآفرین نگران قاطی شدن کار و زندگی بچه ها هستند. کارن پترسون می گوید: «اگر شما کارآفرین باشید همیشه در فکر بهبود و رشد کارتان هستید و این فکری نیست که بتوان هنگام ظرف شستن یا آشپزی فراموشش کرد. اگر شما برای شرکت یا شخص دیگری کار کنید، می توانید کار را در محل کار بگذارید و بروید خانه؛ کامپیوتر را خاموش کنید، در را ببندید و بروید و تا فردا همه چیز را فراموش کنید. ولی وقتی رییس خودتان هستید نمی توانید به مشتری هایی که تلفن می زنند بگویید ببخشید من یکشنبه ساعت شش عصر دیگر کار نمی کنم. مخصوصا در پکن که مردم همیشه سخت کار می کنند و انگار تعطیلی ندارند.»
اما سارا کوپر معتقد است با وجود مشکلاتی که کارکردن در این پایتخت شلوغ دارد، این جا بهتر از وطن مادری اش می تواند بین کار و زندگی خانوادگی تعادل برقرار کند. او صبح ها و بعد از غروب کار می کند و عصرها را با دخترش می گذراند و می گوید: «اگر در انگلیس بودیم این قدر نمی توانستم با بچه ام وقت بگذرانم. کارخیلی کندتر و با سختی بیش تری رشد می کرد و تازه باید یک شغل دومی هم می داشتم. برای همین از شهر پکن سپاسگزارم که چنین فرصتی را برایم فراهم کرده است.»
سارا پیل که در یک خانواده کارآفرین به دنیا آمده و بزرگ شده است می داند که برای موفقیت یک کارآفرینی تمام افراد خانواده باید در آن سهم داشته باشند. او از این که دخترش هم در کار کمک می کند خوشحال است. ژولیا دخترش، در تمیز کردن سازها به مادر کمک می کند و هر آهنگی را پیش از آموزش با مادر تمرین می کند. او برنامه های آموزشی را پیش از ارایه به هنرآموزها با مادر مرور می کند. سارا پیل می گوید: «ژولیای سه ساله با سادگی اش به من کمک می کند صداقتم را حفظ کنم و این به کارم با بچه های دیگر کمک می کند. او وقتی لازم باشد به من یادآوری می کند که باید تمرکز بیش تری داشته باشم. حضور او همیشه یادم می اندازد که عشق به بچه ها و لذت از موسیقی از هر چیزی دیگری که به کلاس می برم مهم تر است.»



منبع:روزنامه سرمايه