نحوه ارائه صورتهاي مالي
نحوه ارائه صورتهاي مالي
. هدف اين استاندارد تجويز مبنايي براي ارائه صورتهاي مالي با مقاصد عمومي يك واحد تجاري به منظور حصول اطمينان از قابليت مقايسه با صورتهاي مالي دوره‌هاي قبل آن واحد و با صورتهاي مالي ساير واحدهاي تجاري مي‌باشد. براي دستيابي به اين هدف، در اين استاندارد ملاحظات كلي درخصوص نحوه ارائه صورتهاي مالي، رهنمودهايي درباره ساختار آنها و حداقل الزامات درخصوص محتواي صورتهاي مالي ارائه شده است. چگونگي شناخت، اندازه‌گيري و افشاي معاملات و ساير رويدادهاي خاص در ساير استانداردهاي حسابداري ارائه مي‌شود.
3 . صورتهاي مالي با مقاصد عمومي (كه از اين پس صورتهاي مالي ناميده مي‌شود) براي پاسخگويي به نيازهاي استفاده‌كنندگاني تهيه مي‌شود كه در موقعيت دريافت گزارشهاي متناسب با نيازهاي اطلاعاتي خاص خود نيستند. صورتهاي مالي به طور جداگانه يا همراه با ساير گزارشها، جهت استفاده عموم ارائه مي‌شود. مفاد اين استاندارد براي صورتهاي مالي تلفيقي گروه واحدهاي تجاري نيز كاربرد دارد.
7 . مسئوليت تهيه و ارائه صورتهاي مالي با هيأت‌مديره يا ساير اركان اداره‌كننده واحد تجاري است.
9 . صورتهاي مالي بايد وضعيت مالي، عملكرد مالي و جريانهاي نقدي واحد تجاري را به نحو مطلوب ارائه كند . تقريباً در تمام شرايط، اعمال مناسب الزامات استانداردهاي حسابداري همراه با افشاي اطلاعات اضافي در صورت لزوم، منجر به ارائه صورتهاي مالي به نحو مطلوب مي‌شود .
10 . هر واحد تجاري كه صورتهاي مالي آن طبق استانداردهاي حسابداري تهيه و ارائه مي‌شود بايد اين واقعيت را افشا كند. در صورتهاي مالي نبايد ذكر كرد كه اين صورتها طبق استانداردهاي حسابداري تهيه شده است، مگراينكه در تهيه صورتهاي مزبور مفاد تمام الزامات مندرج در استانداردهاي مربوط رعايت شده باشد.
11 . بكارگيري نامناسب استانداردهاي حسابداري، از طريق افشا در يادداشتهاي توضيحي، جبران نمي‌شود.
12 . در موارد بسيار نادر، چنانچه مديريت واحدتجاري به اين نتيجه برسد كه رعايت يكي از الزامات استانداردهاي حسابداري، صورتهاي مالي را گمراه‌كننده مي‌سازد و بنابراين انحراف از آن به منظور دستيابي به ارائه صورتهاي مالي به نحو مطلوب ضروري است، بايد موارد زير را افشا كند :
الف . اين مطلب كه بنا به اعتقاد مديريت واحد تجاري، صورتهاي مالي، وضعيت مالي، عملكرد مالي و جريانهاي نقدي واحد تجاري را به نحو مطلوب منعكس مي‌كند،
ب . تصريح اينكه صورتهاي مالي از تمام جنبه‌هاي با اهميت مطابق با استانداردهاي حسابداري مي‌باشد، به استثناي انحراف از الزامات يك استاندارد حسابداري كه به منظور ارائه مطلوب صورتهاي مالي انجام گرفته است،
ج . استانداردي كه الزامات آن رعايت نشده است، ماهيت انحراف شامل شيوه حسابداري مقرر در استاندارد، اينكه چرا كاربرد شيوه مقرر در استاندارد صورتهاي مالي را گمراه‌كننده مي‌سازد و شيوه حسابداري بكار گرفته شده، و
د . اثر مالي انحراف بر سود يا زيان خالص، داراييها، بدهيها و حقوق صاحبان سرمايه در هر يك از دوره‌هاي مورد گزارش.
13 . براي ارائه صورتهاي مالي به نحو مطلوب، رعايت موارد زير الزامي است:
الف. انتخاب و اعمال رويه‌هاي حسابداري طبق مفاد بند 17،
ب . ارائه اطلاعات شامل رويه‌هاي حسابداري، به گونه‌اي كه اطلاعات، مربوط، قابل اتكا، قابل مقايسه و قابل فهم باشد، و
ج . ارائه اطلاعات اضافي در مواردي كه رعايت الزامات مقرر در استانداردهاي حسابداري براي درك اثر معاملات يا ساير رويدادهاي خاص بر وضعيت مالي و عملكرد مالي واحد تجاري توسط استفاده‌كنندگان صورتهاي مالي كافي نباشد.
14 . در موارد نادر ممكن است كاربرد الزامات يك استاندارد حسابداري به ارائه صورتهاي مالي گمراه‌كننده، منجر شود. اين امر تنها در مواردي روي مي‌دهد كه شيوه مقرر در استاندارد مورد نظر به وضوح نامناسب باشد، به گونه‌اي كه نتوان از طريق كاربرد الزامات آن استاندارد يا به وسيله افشاي اطلاعات اضافي، به ارائه صورتهاي مالي به نحو مطلوب دست يافت. اين موضوع كه كاربرد شيوه ديگر نيز مي‌تواند به ارائه صورتهاي مالي به نحو مطلوب منجر شود، به تنهايي براي توجيه انحراف از شيوه مقرر، مناسب نيست.
رويه‌هاي حسابداري
17 . مديريت واحد تجاري بايد رويه‌هاي حسابداري را به گونه‌اي انتخاب و اعمال كند كه صورتهاي مالي با تمام الزامات استانداردهاي حسابداري مربوط مطابقت داشته باشد. در صورت نبود استاندارد خاص، مديريت بايد رويه‌ها را به گونه‌اي تعيين كند تا اطمينان يابد صورتهاي مالي اطلاعاتي را فراهم مي‌آورد كه :
الف . به نيازهاي تصميم‌گيري استفاده‌كنندگان مربوط است، و
ب . قابل اتكاست به گونه‌اي كه :
1 . وضعيت مالي و عملكرد مالي واحد تجاري را صادقانه بيان مي‌كند،
2 . منعكس كننده محتواي اقتصادي و نه فقط شكل حقوقي معاملات و ساير رويدادهاست،
3 . بيطرفانه يعني عاري از تمايلات جانبدارانه است،
4 . محتاطانه است، و
5 . از تمام جنبه‌هاي با اهميت، كامل است.
18 . رويه‌هاي حسابداري راه‌كارهاي ويژه‌اي است كه واحد تجاري براي تهيه و ارائه صورتهاي مالي انتخاب مي‌كند. راه‌كارهاي مزبور كه در استانداردهاي حسابداري مشخص شده‌اند براي اعمال اصول مندرج در مفاهيم نظري گزارشگري مالي در مورد اقلام، معاملات و ساير رويدادهاي مالي و بويژه موارد زير ايجاد شده است :
الف. اندازه‌گيري و تجديد اندازه‌گيري داراييها و بدهيها در مواردي كه مبالغ مربوط از اهميت نسبي برخوردار است، و
ب . نحوه و زمان شناخت تغييرات در داراييها و بدهيها در صورتهاي عملكرد مالي.
اهميت و تجميع
27 . تمام اقلام با اهميت بايد به طور جداگانه در صورتهاي مالي ارائه شود. مبالغ كم اهميت بايد با مبالغ داراي ماهيت يا كاركرد مشابه جمع شود و نيازي به ارائه جداگانه آنها نيست.
28 . صورتهاي مالي حاصل پردازش تعداد زيادي معاملات و ساير رويدادهاست كه با تجميع آنها در گروههاي مختلف براساس ماهيت يا كاركرد، سازمان مي‌يابد. ارائه اطلاعات تلخيص و طبقه‌بندي شده‌اي كه تشكيل دهنده اقلام اصلي مندرج در صورتهاي مالي اساسي يا در يادداشتهاي توضيحي است، آخرين مرحله از فرايند تجميع و طبقه‌بندي است. چنانچه يك قلم اصلي به تنهايي با اهميت نباشد در صورتهاي مالي اساسي يا در يادداشتهاي توضيحي، با اقلام اصلي ديگر جمع مي‌شود. اهميت يك قلم ممكن است به اندازه‌اي نباشد كه ارائه جداگانه آن را در صورتهاي مالي اساسي توجيه كند، اما افشاي جداگانه آن را در يادداشتهاي توضيحي ايجاب كند.
29 . در اين استاندارد، اطلاعاتي با اهميت تلقي مي‌شود كه عدم افشاي آن بر تصميمات اقتصادي استفاده‌كنندگان كه بر مبناي صورتهاي مالي اتخاذ مي‌شود، مؤثر واقع شود. اهميت به اندازه و ماهيت قلمي بستگي دارد كه در شرايط خاص در مورد حذف آن قضاوت مي‌شود. براي اتخاذ تصميم درباره اهميت يك قلم يا جمع اقلام، هم اندازه و هم ماهيت آن قلم يا اقلام ارزيابي مي‌شود. متناسب با شرايط، ممكن است يكي از دو عامل يادشده تعيين كننده باشد. براي مثال، داراييهايي كه ماهيت و كاركرد مشابه دارند با يکديگر جمع مي‌شود، حتي اگر مبالغ تك تك آنها قابل توجه باشد. با وجود اين، اقلام عمده كه از لحاظ ماهيت يا كاركرد با يکديگر متفاوت است جداگانه ارائه مي‌شود.
تهاتـر
31 . داراييها و بدهيها نبايد با يکديگر تهاتر شود مگر اينكه تهاتر آنها طبق استاندارد حسابداري ديگري الزامي يا مجاز باشد.
32 . اقلام درآمد و هزينه بايد تنها زماني تهاتر شود كه :
الف . يك استاندارد حسابداري تهاتر مزبور را الزامي يا مجاز كرده باشد، يا
ب . درآمدها و هزينه‌هاي غيرعملياتي كه از معاملات و رويدادهاي واحد يا مشابه حاصل مي‌شود، با اهميت نباشد. چنين مبالغي بايد طبق مفاد بند 27 اين استاندارد با يکديگر جمع شود.
33 . گزارش جداگانه هر دو گروه داراييها و بدهيها، و درآمدها و هزينه‌هاي با اهميت، ضروري است. تهاتر اقلام در ترازنامه يا صورت سود و زيان موجب كاهش توان درك معاملات انجام شده و ارزيابي جريانهاي نقدي آتي واحد تجاري توسط استفاده‌كنندگان مي‌شود مگر در مواردي كه تهاتر منعكس‌كننده محتواي معامله يا رويداد مربوط باشد. گزارش خالص داراييها يعني داراييها پس از كسر اقلام كاهنده مربوط از قبيل ذخيره كاهش ارزش موجوديهاي مواد و كالا، ذخيره مطالبات مشكوك‌الوصول و استهلاك انباشته داراييهاي ثابت مشهود، تهاتر نيست.
34 . تهاتر دو يا چند قلم دريافتني و پرداختني تنها زماني مناسب است كه توان واحد تجاري براي تسويه حساب از طريق پرداخت مبلغ خالص يا عدم پرداخت و الزام ديگري به پرداخت مبلغ خالص، تضمين شده باشد. اين تضمين مستلزم وجود حق قانوني تهاتر است و اينكه چنين حقي در صورت ناتواني ديگري در ايفاي تعهد همچنان برقرار باشد. در غير اين صورت معمولاً اين امكان وجود دارد كه واحد تجاري به ايفاي تعهد ملزم شود، بدون آنكه بتواند به منافع اقتصادي آتي دارايي دست يابد.
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)