برج ایفل

[Memar Bashy]

برج ایفل (به فرانسوی: Tour Eiffel)

برجی فلزی واقع در «Champ de Mars» در کنار رود سن در پاریس می باشد. برج ایفل امروزه به عنوان نماد جهانی فرانسه شناخته می شود و یکی از شناخته شده ترین ساختمان ها در جهان است. بنای برج ایفل از سال‌ ۱۸۸۷ شروع و در ۳۱ مارس ‌‌۱۸۸۹ میلادی به اتمام رسید.در ابتدا برج ایفل برای نمایشگاه بین المللی به مناسبت صدمین سالگرد انقلاب فرانسه ساخته شد. در ابتدا این بنا مورد قبول همگان واقع نشد و 300 نفر که در بین آنها می توان از امیل زولا، موپسان، شارل گارنیه( معمار اپرای گارنیه)و هم چنین دوما نام برد به ساخت آن شدیداًٌ اعتراض نمودند.

تا سال ۱۸۸۹ ستون یادبود واشنگتن به عنوان بلندترین سازه جهان شناخته می شد اما در این سال برج ایفل جاینشین آن شد. برج ایفل به مدت ۴۱ سال تا زمان بهره برداری از برج کرایسلر در نیویورک در سال ۱۹۳۰، به عنوان بلندترین برج جهان شناخته می شد. این برج هم اکنون بلندترین سازه موجود در شهر پاریس و پنجمین سازه بلند فرانسه است. در سال ۲۰۰۶ ۶٬۷۱۹٬۲۰۰ نفر از این برج دیدن کردند. با توجه به اینکه از ابتدای ساخت این برج تاکنون بیش از ۲۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر از این بنا دیدن کرده اند،بنا به عنوان پر بازدید کننده ترین بنا در جهان شناخته می شود.
نام برج ایفل از نام سازنده اش گوستاو ایفل گرفته شده است.

بلندی برج ایفل بادر نظر گرفتن آنتن تلویزیونی ۲۴ متری بر فراز آن ۳۲۵ متر می باشد و وزن تقریبی آن ۷۲۰۰ تن است. ۱۶۶۵ پله تا بالاترین نقطه برج ادامه دارند که البته پله‌های طبقه دوم به بالاترین نقطه برج به روی بازدیدکنندگان بسته است. ساختار این سازه به شکلی است که باز و بدون طبقه‌های میانی (به جز دو سطح) می‌باشد. یک سمت آن رودخانه سن و سمت دیگر البته کمی دورتر بنای گنبد دار و زرین رنگ دیده می‌شود که عمارت اینولید نام دارد که مقبره ناپلئون آنجاست.

منبع

[Memar Bashy]

تعداد اندکی از سازه‌های شهری در جهان نماد معماری نوین به شمار می‌روند. این سازه‌ها اگر چه از پشتوانه تاریخی برخوردارند اما ظرافت‌های شهری را نیز در بر دارند. برج ایفل نماد شهر پاریس از این دست است.برج ایفل نمادابتکار، تکنیک و خلاقیت "گوستاو ایفل" در اواخر قرن نوزدهم، پاریس را به شهری در ابعاد جهانی تبدیل کرد.

چه امروز ایفل به عنوان نمادی از معماری شهری، الگوی بسیاری از برج‌سازان بزرگ دنیاست.

برج ایفل ساده طراحی شده ولی از آن به عنوان شئ بی جان با روح بدون تغییر، یاد می‌شود. با وجود 2 میلیون بازدید کننده‌ای که هر سال از این برج دیدن می‌کنند، کسانی هستند که این برج رامی‌‌بینند ولی هرگز وارد آن نمی‌شوند.

این برج با وجود تفاوتهای بارز نسبت به سایر بناهای ساخته شده در زمان خود، هنوز پا برجا و استوار مانده است. بیشتر تحولات ایفل طی حیاتش شامل مواردی است که از بیرون و با چشم غیر مسلح قابل رؤیتند.

رنگ برج پس از ساخت آن تا به حال شش بار تغییر کرده و جلوه‌های نور پردازی در آن به صورتی طراحی شده تا در زمان‌های متفاوت شبانه روز یا در مدت زمانی طولانی‌تر به آن جلوه خاصی بخشد.

با وجود شیوه‌های مختلف نورپردازی، سیستمی که در حال حاضر در برج فعال است به گونه‌ای طراحی شده که ساختار داخلی ایفل را هم روشن می‌کند.

از این سیستم در طول ده سال گذشته به طور مستمر استفاده شده است. از جمله تغییرات ظاهری که کمتر به چشم می‌آیند می‌توان به توسعه طبقات مختلف مانند (غرفه‌های مختلف نمایشگاه) و عمارت‌هایی که در طبقات اول و دوم ساخته شده‌اند، احداث سقف برای گالری‌ها و پناهگاه‌هایی برای پناه بردن در شرایط نامناسب آب و هوا (شامل طبقات پاگرد و گردشگاه‌های سرپوشیده و غیره) و تعدد بخش‌های فنی و خدماتی و فضاهای اضافه شده در قسمت‌های فوقانی و تحتانی این طبقات، اشاره کرد.

آسانسورها و راه‌پله‌های مربوط به ساختار اصلی یا جایگزین، و صفحه بالابر - مخصوص حمل بار - هم بخشی از برنامه‌های توسعه این برج به شمار می‌روند، البته به جز مواردی که جزو قسمتهای تلفیقی با ساختار اصلی محسوب می‌شوند.

در دوره‌های مختلف حتی اگر ساختار اسکلت متحول شده بود، دلیل آن یا به مرور زمان به عنوان بخشی از ضرورت کار یا به عنوان تقویت اجزاء اصلی وابسته به ساختمان که بنا به دلایلی دچار آسیب دیدگی شده بودند، مطرح می‌شد.

به منظور رسیدن به ارتفاع 300 متری، برج ایفل از دو بخش تشکیل شد:

بخش پایه که در واقع نوعی چهار‌پایه بسیار محکم است و از چهار ستون اصلی متصل به یک بخش کوچکتر و سبکتر تشکیل شده و امتداد آن طبقه دوم را تشکیل می‌دهد. بخش دیگر خود برج است که به قسمت بالایی پایه متصل شده.

اهمیت ستون‌های پایه با میزان نوسان ناشی از نیروی باد نسبت مستقیم دارد. محاسباتی که بر روی تأثیر نیروی باد بر سازه برج انجام شد، در رسیدن مهندسان به اهداف نهایی تأثیر مستقیم داشت و در مجموع شکل ظاهری برج بر اساس مجموع این عوامل تعیین شد. حال باید نتیجه آن محاسبات در عمل ظاهر می‌شد.

اما بزرگ‌ترین مشکل بنای ایفل متصل کردن هر چهار ستون اصلی به یکدیگر در طبقه اول بود.

البته با در نظر گرفتن تجهیزات مربوط به آن زمان لازم بود 4 پایه با فاصله 80 متر از یکدیگر کار گذاشته و در حالی که با زاوِیه‌ای دقیق به سمت بالا متمایل شده‌اند در ارتفاع 50 متری از سطح زمین با دقتی در مقیاس میلیمتر به یکدیگر تکیه داده شوند.

برافراشتن ستونها پس از احداث نخستین طبقه مشکلات کمتری به همراه داشت و مطابق آنچه به آن اشاره شد، بخش بالایی برج بعد از طبقه دوم ساخته شد که به مراتب با مشکلات کمتری همراه بود.

تنها مشکل جدی، وجود شرایط دشوار کار در ارتفاع بالا به شمار می‌آمد.

مهمترین عملکرد این سازه در دو بخش تحت فشار آن، چنین عنوان می‌شود:

-اتصالات افقی در طبقه اول (تیرآهن‌هایی به عرض 7 متر)

-پایه بخش برج فوقانی

این سازه بر خلاف تصور عموم مردم از فولاد ساخته نشده و در ساخت آن، آهن بدون کربن به کار رفته است. برج ایفل با ایجاد اتصال بین تعداد محدودی قطعه پیش‌ساخته بنا شده است.

در این قسمت به اطلاعات مربوط به قطعات مذکور، برگرفته از کتاب آقای ایفل اشاره می‌شود:

قطعات به کار‌ رفته در ساخت برج ایفل:

آهن مصرفی از کارخانه‌های آقایان "دوپونت" و " فولد" تهیه شده و آهنگرانی که در "پمپئی" مستقر بودند، کار بر روی قطعات را به عهده گرفتند. در عین حال نماینده آنها به اسم "پرگره" که در پاریس مستقر شده بود، اطلاعات مربوط به انواع آهن را در اختیار مهندسان قرار می‌داد.

قطعات با مبالغ زیر تحویل داده شدند:

قطعات با زاویه یکسان از 40 تا 100 عدد حدود 14 فرانک برای هر 100 کیلو گرم

قطعات بخشهای استاندارد درجه اول و دوم حدود 14 فرانک برای هر 100 کیلو گرم

قطعات بخشهای استاندارد درجه سوم و چهارم حدود 14 فرانک برای هر 100 کیلو گرم

میله‌های صاف پهن تا پانصد عدد حدود 15 فرانک برای هر 100 کیلو‌گرم

ورقه‌های آهن معمولی حدود 15 فرانک برای هر 100 کیلو گرم

ورقه‌های شطرنجی حدود 17 فرانک برای هر 100 کیلو گرم

قطعات ویژه حدود 16 فرانک برای هر 100 کیلو گرم

قطعات سفارشی با زوایای مختلف حدود 20 فرانک برای هر 100 کیلو‌گرم

میخ‌های پرچ توسط "لترویر" و "بووارد" در پاریس تهیه شدند.

کیفیت آنها معادل میخ پرچهای به کار رفته در دیگهای بخار و یا لوکوموتیوهای قطار بود.

برخی قطعات چدنی شامل 16 بست اتصال دهنده سازه به پایه‌های فلزی را نیز می‌توان به لیست بالا اضافه کرد.

در کتاب " برج 300 متری"، گوستاو ایفل به محاسبات خود اشاره کرده و توضیحات جامعی درباره میزان استفاده از آنها و جزئیات مربوط به آنها ارائه کرده است.

تمام اسناد ایفل مربوط به سال‌های 1889 تا 1900 به انضمام محاسبات عددی او در کتاب اصلیش جمع‌آوری شده ‌اند.
منبع

[Memar Bashy]

هدف از ساخت برج ایفل چی بوده؟

این برج که به عنوان ورودی نمایشگاه بوده از همون اول خیلی ها باهاش موافق نبودن!
می گفتن چهره کلاسیک پاریس رو خراب می کنه و ارش خیلی انتقاد می کنن !مثلا می گفتن یه غول آهنی !و...هزار جور بد و بیراه دیگه!
البته این وسط بعضی ها هم طرفدارش بودن و ازش حمایت می کردن.گوستاو ایفل که یه مهندس جوون بوده هم این میون از لطف دیگران بی نصیب نمی مونه!
خلاصه نمایشگاه برقرار می شه و می گن باشه بعد از نمایشگاه جمعش می کنیم ولی بعدا دیدن این برج غول پیکر که تقریبا از همه محله های فرانسه دیده می شه نظر مردم رو به خودش جلب کرده .افرادی که از کشورهای دیگه میان می گن عجب فناوری !چه جالب و ...!خلاصه این برج می شه نماد شهر پاریس.اون هایی هم که ازش خوششون نمیومد مجبور شدن یا هیچی نگن یا به زور هم شده خوشششون بیاد!
قسمت اصلی نمایشگاه رو بعد جمع کردن و این ورودی رو نگهش داشتن.
چیزی که من همیشه برام جالبه شجاعت گوستاو ایفل و همکارهاش بوده که چطور با وجود این همه مخالفت و بحث و جدل به کار خودشون ادامه دادن تا به هدفشون رسیدن!یه ریسک بزرگ بوده ها!ولی اون ها پذیرفتنش!