باز نويسم ...

[Non-Existent]

دیده ام خیره بر این کاغذ هاست

بر خطوطی که قلم بر آن زد

بر حروفی که گهی خط خورده

و به آشفتگی صدها حرف

که اگر باز نویسم آنرا

بازهم دل به پریشانی وغم

در پی حرف دگر میگردد

آن الفبائی را

که دبستان وکلاس

بمن آموخته بود

گوئیا گم کردم

دفتر وکیف و کتابم را هم

ودلم را پس از آن

!!!

خیره ام بر همه ء کاغذها

که من آخر ز چه رو

اینهمه کاغذ سرگردان را

اینچنین سال به سال

یک بیک می گردم

وتوان در من نیست

بگذرم از ورقی تا خورده

که درونش یکروز

در میان شعری

چشم گریانی را

کرده ترسیم تب احساسم

یا که در یک شب دیگر خطی

روی یک برگ تهی

با ز ترسیم شدو شعری شد

مانده در دفتر شعرم برجا

!!!

قدرتم نیست سپارم بر باد

چک نویسی حتی

که بر آن قطره اشکی افتاد

قدرتم نیست فراموش کنم

که به هر بیت وبه هر تک غزلی

که به هر نثر وبه هرواژه عشق

اینچنین پابندم

وتمامیت این برگ به برگ

از درخت دل پر باری بود

که به هر فصل که از راه رسید

از خود وبودن خویش

نقش خود ایفا کرد

لحظه ای سبز بهارانی بود

لحظه ای میوه به تابستان داد

در خزان

برگ وجودش خشکید

وتن لرزانی

در زمستانی شد

و هر آن دانه ءبرف

نزد او حرمت داشت

بر تنش جائی داشت

زندگی بود تمامیت این بودن ها

لیک من حیرانم

که کجاشد همه آن روز وشبی

که کنون در تقویم

بدلم میگوید

اینهمه سال گذشت

!!!!

آه ای برگ سفید

که کنون منتظری

تا دگر باره به احساسی سبز

سردی بودن را

از تو واز دلها

بزدایم با شعر

از دل خود هم نیز

لیک ای برگ سفید

گوئیا هیزم تن میسوزد

شعله اش پیدا نیست

!!!

در دلم

روح الفبا هم نیز

خود شراری دارد

!!!

زندگی قصه یک پرواز است

لیک بر روی زمین

روح همواره ز جسم ,آسمان میخواهد

آسمانی که درآن

دل اگر بارانی

یا که در پائیز است

یا زمستان بدلش سردی داد

باز هم هیزم یک بودن بود

در درون آتش

بازهم هیزم یک بودن بود

گرچه تن سوخته اما سرشار

از همه احساسی

که بدل ره میداد

وبه آن دل می بست

اینچنین پابندم

اینچنین پابندم به هر آن لحظه خویش

اینچنین پابند است

دل به رویائی چند

که به عمرش همه روز

زندگانی بخشید

اینچنین پابندم ...اینچنین پابندم

فرزانه شیدا