گیاهان دارویی

[AS]

ژل صبر زرد ، بهبود زخم ها را در موش هایدیابتی افزایش می دهد.

کاهش بهبود زخم های پوستی در بیماران دیابتی ممکن است مربوط به کاهش مقدار کلاژن باشد ،کلاژن ترکیبی است که ساختمان و استحکام بافت پوست را تثبیت می کند. در مطالعه ای نشان داده شده که درمان با ژل صبر زرد ، بهبود زخم را افزایش می دهد و این احتمالا به خاطر اثری است که روی سنتز کلاژن ونیز التهاب دارد. در این مطالعه ، زخم های پوستی ایجاد شده در موش های دیابتی ، با تجویز خوراکی یا موضعی ژل صبر زرد (Aloe) درمان شدند. زخم های مجاور شده با ژل آلوئه ، به طور معنی دار سریع تر از زخم های حیوانات گروه کنترل ، درمان گردیدند. به علاوه ، مقدار کلاژن ، پروتئین تام و DNA هم در گروه درمان بالاتر از گروه کنترل بود ( خصوصا در خلال 10 روز اول مطالعه ). محققین نتیجه گرفتند که خواص هیپوگلیسمیک احتمالی ژل صبر زرد ، ممکن است مسؤول توانایی ظاهری اش در افزایش بهبود زخم ها در افراد دیابتی باشد. مکانیزم بیوشیمیایی احتمالی صبر زرد که این اثر را اعمال می کند ، هنوز مشخص نیست.

بتاکاروتن ، اکسیداسیون LDL را کاهشمی دهد.

در یک مطالعه بالینی ، مقدار mg5/4 بتاماروتن در روز ، اکسیداسیون LDL را در افراد بزرگسالی که در آن ها ریسک بیماری های قلبی وجود داشت ، به طور معنی دار کاهش دارد. این مطالعه ، شامل 200 زن و مرد در دامنه سنی 35 تا 68 سال بود که در 3 گروه تحت خطر سیگاری ها ، دیابتی ها ، چاق ها ، و یک گروه شاهد سالم ، تقسیم بندی شدند. استعداد و آمادگی همه افراد برای اکسیداسیون LDL آزمایش گردید ، سپس به آن ها بتاکاروتن همراه با رژیم غذایی طبیعی شان به مدت 45 روز داده شد و بعدا دوباره آزمایش شدند. در پایان مطالعه ، LDL های اکسید شده در گروه های سیگاری ها ، دیابتی ها و چاق ها به ترتیب 18،22و21 درصد کاهش یافت که این اختلاف از نظر آماری معنی داری است. با این حال استعداد گروه های خطر ، در اکسیداسیون LDL در پایان مطالعه ، هنوز بیشتر از گروه شاهد سالم در شروع مطالعه بود.


شواهد مشخصی برای نقش سیلی بینین در درمان سرطان پروستات

پژوهش های انجام شده ، پیشنهاد می کند که شیوع کمتر سرطان پروستات در آسیایی هایی که در آسیا زندگی می کنند (در مقایسه با آسیایی هایی که در آمریکا هستند و از رژیم غذایی غربی تغذیه می نمایند ) ، ممکن است مربوط به کاهش ترکیبات موثره بیولوژیک آندروژنی در رژیم غذایی شان باشد. شواهد متعددی که از این نظریه حمایت می کند از مشاهداتی ناشی می شود که بیشتر از 75 درصد از سرطان های پروستات ،در تشخیص اولیه وابسته به آندروژن هستند. آنتی ژن اختصاصی پروستات {PROSTATE SPECIFIC ANTIGEE (PSA) } نشانگرحساس ویژه ای در تشخیص ودرمان این بیماری است. در مطالعه حاضر ، نقش احتمالیی ترکیب فلاونوئیدی سیلی بینیین در گیاه خار مریم با اثر آنتی اکسدان ، روی ژن تنظیم کننده آندروژنی ، بررسی شده است. تصور میشود که سیلی بینین مانند سایر استروژن های گیاهی ، به طور بالقوه ای روی پیشرفت سرطان های وابسته به هورمون اثر می کند. در این مطالعه آزمایشگاهی ،سیلی بینین ، در کاهش مقدار PSA داخل سلولی و ترشح شده تحت شرایطی که توسط آندروژن و سرم القا شده موثر است ، در حالی که باعث افزایش رشد سلولی از طریق توقف فاز G 1 چرخه رشد می شود. به علاوه سیلی بینین هیچ گونه اثر ظاهری روی سلول های طبیعی اعمال نمی کند ، بلکه فقط روی سلول های سرطانی اثر می نماید. کاهش مقدار PSA توسط سیلی بینین علیه بیان پروتئین PSA ، و یا به مهار مستقیم گیرنده های آندروژنی با واسطه بیان PSA ، منتسب نمود.


ایزوفلاون ها ممکن است مسؤول اثر ضد سرطانی سویانباشند.

تحقیقات انجام شده در دانشگاه ایلینویز پشنهاد می کند که ایزوفلان های موجود در پروتئین سویا ، آن طور که قبلا تصور می شده ممکن است مسؤول اثر ضد سرطانی سویا نباشند. در این تحقیقات ، تعدادی موش ماده با ایزوفلان های خالص ، یا مخلوط از پروتئین های سویا با ایزوفلان یا بدون ایزوفلان درمان شدند. گرچه در تمام این درمان ها ، به هر حال مقداری اثر آنتی تومور وجود داشت ، ولی مخلوط بدون ایزوفلان در کاهش شیوع و تعداد تومورهای پستان در موش های ماده ، موثرتر بود. محققین معتقدند که سایر اجزای موجود در سویا مانند لیگنان ها ، فیبرهای غذایی یا اسید فیتیک ممکن است به عنوان آنتی اکسیدان در مهار تومورها عمل کنند.


روغن زیتون ، روغن انتخابی برای حفاظت از اکسیداسیون LDL

برخی از مردم و جمعیت های اطراف دریای مدیترانه ،که مقادیر بالایی از روغن زیتون را در رژیم غذایی خود مصرف می کنند ، شیوع کمتری از بیماری قلبی کرونر را نشان می دهند. حضور اسیدهای چرب دارای یک باند دوگانه و نیز آنتی اکسیدان ها در این رژیم غذایی با توانایی مقاومت کلسترول LDL به اکسیداسیون ارتباط مستقیم دارد. آسیب اکسیداتیو کلسترول LDL ، با پیشرفت آتروسکلروز و سایر بیماری های قلبی مرتبط است. مطالعه حاضر ، در مورد تفاوت در روش های تولید و فن آوری روغن زیتون تحقیق کرده و فواید زیتون کاملا خالص و تازه (Extra virgin) دارای اسیدیته بسیار پایین و مواد آنتی اکسیدان است. روغن زیتون تصفیه شده ، همان ترکیب اسیدهای چرب را داشته ولی به خاطر پروسه های اضافی ، فاقد آنتی اکسیدان های موجود در میوه زیتون می باشد. در این مطالعه که به صورت اتفاقی و متقاطع انجام شد ، یک گروه از بیماران مبتلا به بیماری های عروق محیطی ، روغن زیتون کاملا خالص را جهت مصرف در آشپزی به مدت 3 ماه دریافت کردند ، سپس 3 ماده دور قطع مصرف آن ها بود و بعد 3 ماه هم روغن زیتون تصفیه شده را دریافت نمودند. گروه دیگر روغن ها را به طور بر عکس دریافت می کردند. بررسی ها نشان داد که بیماران دریافت کننده روغن خالص ، آلفا ـ توکوفرول بیشتری جذب کرد اند ( در واقع اولین خط دفاعی علیه اکسیداسیون LDL در نظر گرفته می شود ). سرعت اکسیداسیون LDL نیز در بیماران دریافت کننده روغن خالص کمتر از آن هایی بود که روغن تصفیه شده دریافت می کردند. اختلافات معنی داری که در قابلیت LDL به اکسیداسیون در خلال مصرف روغن خالص مشاهده گردید ، منجر به آن شد که محققین نتییجه بگیرند ترکیب آنتی اکسیدان روغن خالص اثر محافظتی بیشتری از روغن تصفیه شده علیه اکسیداسیون LDL دارد.


مکانیزم اثراحتمالی دیگری در مورد فعالیت ضد افسردگی گیاه هوفاریقون

گیاه علف چای (هوفاریقون) ، در مطالعات بالینی نتایج مطلوبی در درمان افسردگی خفبف تا متوسط نشان داده ، ولی مکانیزم اثر این گیاه هنوز دقیقا معلوم نشده است. تحقیقات قلبی نشان داده بود که عصاره این گیاه ، باز جذب سیناپتوزومال سروتونین را مهار میی کند ، یعنی مکانیزم اثر آن شبیه به داروهای شیمیایی سنتزی است که معروف به مهار کننده های انتخابی باز جذب مجدد سروتونین {Selsctive Serotonin reuptake Inhibitors (SSRI s) } هستند.

در مطالعه حاضر ، محققین نتیجه گرفتند که عصاره هوفاریقون در حقیقت تجمع سروتونین را در سیناپتوزوم های کورتیکال مغز مهار می نماید. یعنی این مکانیزم بیشتر از آن که به SSRI شبیه باشد به ترکیبات شبه رزرپینی مرتبط است که موجب تخلیه وزیکول های تجمعی سروتونین می شوند ، بنابراین غلظت سروتونین کاهش می یابد و منجر به مهار باز جذب مجدد واضحی می گردد.


هیچتداخلی بین علف چای (هوفاریقون) و کاربامازپین نیست.

در یک مطالعه که تداخل های بالقوه بین علف چای و کاربامازپین را بررسی کرده است ، محققین هیچ گونه تفاوت معنی داری را در غلظت خونی یا کلیرانس کاربامازپین ، قبل یا بعد از تجویز هوفاریقون ، ردیابی نکرده اند. این بررسی شامل 8 نفر داوطلب سالم بود که علف چای را همرااه با کاربامازپین دریافت می نمودند. مطالعه قبلی توسط همین گروه از محققین نشان داده بود که علف چای غلظت خونی داروی ایندیناویر ( یک مهار کننده پروتئاز که در درمان عفونت HIV استفاده می شود ) را در داوطلبان سالم مهار می کند. کاربامازپین و ایندیناویر و تعدادی از داروهای دیگر ، از طریق آنزیم کبدی سیتوکروم P- 450 یعنی CYP 3A4 متابولیزه می شوند. مطالعه حاضر ، این تفکر گسترده را که علف چای موجب کاهش غلظت خونی همه داروهایی که از طریق سیستم آنزیمی فوق متابولیزه می شوند را رد می کند. بر طبق این مطالعه ، بیش از 70 درصد افراد مبتلا به صرع ، از علف چای برای اصلاح خلق و خو ، و کاهش خستگی استفاده می کنند.


یک فرمولاسیون ترکیبی شامل گیاهاکیناسه(اچیناسه) ، علیه سرماخوردگی موثر است.

یک پژوهش تحت کنترل با دارونما ، اتفاقی و دو سوکور شامل 263 نفر ، نشان داده که یک فرمولاسیون ترکیبی گیاهی ، در تسکین علایم سرماخوردگی ، از دارونما به طور معنی داری موثرتر است. این داروی گیاهی Esberitox N نام دارد و حاوی عصاره های الکلی ریشه های دو گونه از اکیناسه و دو گیاه دیگر است. بیماران ، این دارو ( 3 قرص ، 3 بار در روز ) یا دارونما را به مدت 7 تا 9 روز دریافت کردند. در خلال دوره درمانی ، بیماران شدت 18 نوع علامت مختلف سرماخوردگی را گزارش می نمودند. نتایج نشان داد که درمان با Esbritox N ، همه علایم سرماخوردگی را بهبود می بخشد. پاسخ های درمانی ،ابتدا در روز سوم در مورد افرادی که داروی گیاهی فوق را دریافت می کردند ، مشاهده گردید ( 4/18 درصد در مقابل هیچ پاسخ گروه دارونما ) ، و در روز پنجم تا 4/55 درصد ، در مقابل حدود 28 درصد برای دارونما ، افزایش یافت. نتایج بهتر در مورد افرادی دیده شد که درمان را با این داروی گیاهی ، در شروع بیماری و قبل از شدت یافتن علایم بیماری ، آغاز کرده بودند.


اثرات حفاظتی سیر علیه سرطان هایقولون و معده

آنالیز 18 مطالعه که ارتباط بین مصرف سیر و ریسک سرطان را تخمین می زده اند ، نتیجه می گیرد که مصرف زیاد سیر خام یا پخته ، ممکن است با اثرات حفاظتی علیه سرطان های معده و کولورکتال ، مرتبط باشد. در این مطالعات آنالیز شده ، کمترین مصرف سیر ، در دامنه صفر تا 5/3 گرم در هفته ، و بیشترین آن از هر گونه مصرف معمولی تا 8/28 گرم در هفته بوده است. متوسط اختلاف بین بیشترین و کمترین مقدار مصرف 16 گرم در هفته می باشد. با این حال محققین در مورد تمایل نویسندگان مقالات برای چاپ تنها نتایج مثبت و سایر عوامل مغشوش کننده که ممکن است روی نتایج آنالیز تاثیر بگذارد ، احتیاط می کنند.


تحقیق در موردمصرف دارواش به عنوان درمان آدجوان ( adjuvant) در درمان سرطان سرو گردن.

یک مطالعه بالینی تحت کنترل روی 477 بیمار مبتلا به کارسینومای سلولی سرو گردن ، نشان می دهد که عصاره استانداردی از دارواش ، در پیشگیری از عود یا متاستازهای سرطان بعد از جراحی یا درمان های رادیوتراپی بی اثر است. به علاوه ، سرعت زنده ماندن طی 5 سال بعد ، در مورد افرادی که دارواش را دریافت کرده بودند ، بیشتر از گروه کنترل نبوده ، و هیچ گونه تفاوت معنی داری در کیفیت زندگی آن ها نیز مشاهده نگردید. دارواش ،یکی از معمولی ترین درمان های جانشینی سرطان در اروپاست. برخی مطالعات اولیه بالینی ، پیشنهاد کرده بود که دارواش ممکن است به عنوان آدجوان ، در درمان سرطان ارزش داشته باشد ، ولی طی مطالعه حاضر ، کیفیت کلی این مطالعات ، مورد انتقاد واقع شده است. محققین در مطالعه حاضر نتیجه گرفتند که “ فرآورده های دارواش ” ، در درمان آدجوان بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن ، مورد مصرفی ندارد.


اثر گزنه در درمان درد استئوآرتریت.

گزنه در درمان دردهای استئوآرتریت ، تاریخچه ای طولانی از مصرف سنتی دارد ، ولی تعداد کمی از پژوهش های بالینی ، تاثیر این نظریه را بررسی کرده است. مطالعه محدود و تحت کنترل با دارونمایی حاضر ، نشان می دهد که کاربرد روزانه برگ تازه گزنه ، در تسکین درد استوآرتریت ، به طور معنی داری موثرتر از دارونماست. در این مطالعه ، 27 نفر . برگ گزنه را روزی یک بار تا یک هفته توقف ،درمان با استفاده از دارونما تکرار گردید . بیماران و پزشکان هر دو ، از نوع و دستور درمان بی اطلاع بودند. به بیماران گفته شده بود که محققین مشغول بررسی دو نوع مختلف گزنه اند و این که آن ها ممکن استت در اثر درمان ، احساس سوزش و گزش کنند. بر طبق نتایج ، کاهش ناتوانی و درد در مورد گروه درمان شده با گزنه به طور معنی داری از دارونما ،بیشتر بود. محققین نتیجه گرفتند که گزنه به عنوان یک گیاه رایج و در دسترس ، به نظر می رسد علی رغم گزش و سوزش آن ، درمان بی خطری برای دردهای عضلانی ـ استخوانی باشد.


جداسازی ترکیبات استروژنی از گیاه جعفری

در روند غربالگری گیاهان دارویی برای ترکیبات استروژنی ، محققین تعدادی گلیکوزید فلاونی با اثر استروژنی را از گیاه جعفری جدا کرده اند. با حذف بخش گلیکوزیدی ترکیبات فوق ، اثر استروژنی افزایش یافت. محققین ادعا کردند که آپی ژنین ، دیوزمتین و کامپفرول بیشترین اثر استروژنی را دارند و تقریبا معادل ایزوفلاون های دیادزین و ژنیستئین می باشند. به علاوه ، طبق این تحقیق ، 7 روز درمان خوراکی با عصاره متانولی جعفری ، آپی این و آپی ژنین ، وزن رحم را در موش هایی که تخمک برداری شده بودند ، به حالت اول بر می گرداند.


مطالعه گل ساعت، اثر ضد اضطراب کریزین موجود در آن نشان می دهد.

مطالعه انجام شده در رات نشان می دهد که ترکیب فلاونوئیدی موجود در گل ساعتی یعنی کریزین (Chrysin) در تزریق دوز mg/kg1 ، اثر ضد اضطرابی واضحی دارد. آپی ژنین موجود در آن ( که در گیاه بابونه هم گزارش شده است ) ، در دوز mg/kg 25 اثر سداتیو دارد ولی هیچ اثر ضد اضطراب نشان نمی دهد. از آن جایی که اثر ضد اضطراب کریزین با تجویز فلومازنیل متوقف میشود ، پس اثر آن باید در ارتباط با فعال سازی گیرنده های GABA ( نوع A ) باشد. ولی از آن جایی که فلومازنییل ، بلوک اثر سداتیو هر دو فلاونوئید را کاهش می دهد ، محققین نتیجه گرفته اند که این اثرات به خاطر تداخل با گیرنده های GABA نیست.


فرمولاسیونی از آقطی سیاه ، سیستم ایمنی افراد سالم رافعال می کند.

مطالعه محدودی روی عصاره استانداردی از گیاه آقطی سیاه ( با نام تجارتی سامبوکول ) صورت گرفته و طی آن معلوم شده که سامبوکول ، سیستم ایمنی افراد سالم را با افزایش تولید سیتوکین هایی التهابی تحریک می کند. تولید سیتوکین با استفاده از مونوسیت های مشتق از خون 12 فرد سالم اندازه گیری گردید. این نمونه های خونی با چند فرآورده سامبوکول (Sambucol) این گونه شدند : عصاره سامبوکول ، شربت سامبوکول و سامبوکول برای اطفال. از این محصولات مورد آزمایش ، برای اثر تحریک ایمنی ، عصاره سامبوکول ، معنی دارترین اثر را روی تولید سیتوکین داشت. بیشترین افزایش در تولید TNF- a مشاهده گردید.



چایسبز و زردچوبه

طی یک مطالعه ، اثر درمانی بسته بندی های ترکیبی گیاهان علیه سرطان دهان آزمایش گردید. در این بررسی ، توانایی ماده اصلی موجود در چای سبز { اپی گالوکاتشین گالات ( EGCG) } ، و کورکومین ( از گیاه زرد چوبه ) ، برای جلوگیری از رشد و پیشرفت سرطان دهانی in vitro آزمایش شد. هر دوی این مواد خصوصا EGCG ، خواص آنتی کارسینوژنی ، آنتی اکسیدانی و ضد التهابی نشان دادند.

کشت هایی از سلول های اپی تلیال دهانی { از سه نوع طبیعی ، بد خیم و پیش ـ بد خیم (premalignant) } ، با EGCG و کورکومین مجاور شدند ، هر دوی این مواد نشان دادند که قادر به مهار رشد سلول های سرطانی در تمام رده های سلولی مورد آزمایش هستند. درجه مهار رشد به رده سلولی خاص وعامل مهارکننده مورد آزمایش بستگی داشته و به نظر می آید که هر عامل ، رشد را در مراحل مختلفی از چرخه سلولی مهار می کند ( EGCG ، در فاز G1 و کورکومینن ، سلول ها را در فازهای S/G2M بلوک می نماید ). اثرات سینرژیسسمی ،وقتی که هر دو عامل با هم استفاده می شدند ، مورد توجه بود و به صورت وابسته به دوز باعث مهار رشد سلولی گردید. استفاده از دو عامل به صورت ترکیبی اجازه داد که دوز هر کدام کاهش یابد.


چگالی بدن و ایزوفلاونهای سویا
مقاله های مروری متعددی ، در مورد تحقیقات رایج و اثرات بالقوه مثبت مصرف سویا روی سلامتی استخوان ها در انسان وجود دارد. سویا حاوی تعدادی ایزوفلاون است و به ویژه دیادزئین و ژنیستئین ،کاملا مورد مطالعه واقع شده اند. مطالعات حیوانی شواهد متقاعد کننده ای را در مورد اصلاح و بهبود توده استخوانی بعد از مصرف سویا ، ارایه می کند. در مورد تاثیر روی انسان ، تنها یک مطالعه وجود دارد که طی آن محققین ، اثر پروتئین سویا را روی چگالی معدنی استخوانی {Bone Mineral Density - BMD} در زنان یائسه بررسی کرده اند. طی آن بهبود معنی داری در BMD استخوان های ستون فقرات مشاهده شده ولی در مورد کل بدن یا BMD استخوان ران این گونه نبوده است.


آب انار ، فواید بهداشتی روی قلب وعروق دارد.

مطالعات in vivo درمردان سالم غیر سیگاری و موش های سالم که به طور تجربی دچار آتروسکلروز شدند ، نشان می دهد که آب انار ، احتمالا به خاطر اثرات آنتی اکسیدانی اش دارای اثرات قوی آنتی آتروژنیک می باشد. در این مردان ، مصرف آب انار ، استعداد و قابلیت کلسترول LDL را برای تجمع و ذخیره ،کاهش و اثر پارا ـ اوکسوناز ( Para oxonase ) یک آنتی اکسیدان طبیعی است}. آب انار در موش های تحت بررسی ،اکسیداسیون LDL را 90 درصد کاهش داد و پلاک های آتروسکلروتیک را در مقایسه با موش های شاهد ، 4 درصد کم کرد.