داروساز خوب یعنی ...

[AvAstiN]

> نگاه دانشجوی داروسازی سال اول :
داروساز خوب کسی است که آموزشهای لازم را به بیمار بدهد تا آنها بتوانند حداکثر استفاده را از داروی خود ببرند و کمترین عوارض دارویی را تحمل کنند. بیماران را با شرایط صحیح مصرف دارو آشنا نماید و اطلاعات مورد نیاز بیماران را در رابطه با عوارض دارویی در اختیار آنها قرار دهد.

> نگاه دانشجوی داروسازی سال آخر :
داروساز خوب کسی است که به بهترین وجه ممکن با هر شرایطی سازگار شود.

> نگاه همکاران داروساز :
داروساز خوب کسی است که بتواند نسخه بدخط را بخواند، هر چه نسخه خوانده شده بد خط تر : داروساز بهتر!

> نگاه بیمار :
داروفروش خوب، آن فروشنده ایست که هر چه مشتری بدون نسخه دارو بخواهد به وی تحویل دهد و بحث بیخود ننماید.

> نگاه صاحب یک داروخانه خصوصی (غیر داروساز) :
داروساز خوب کسی است که حداکثر کمک را به بالابردن فروش داروخانه بنماید و در صورتی که قادر نیست در این امر کمک نماید، حداقل یکجا بنشیند و به وظیفه خود که همانا دستور زدن روی داروهاست بپردازد و در سایر امور داروخانه دخالت بیجا ننماید که مانع کسب است.

> نگاه برخی مدیران داروخانه های دولتی :
داروساز خوب کسی است که حداکثر تعداد نسخ را در حداقل زمان ممکن و با کمترین میزان اشتباه رد نماید و دیگر هیچ!

> نگاه پراتیک :
داروساز خوب یک داروساز مرده است!

> نگاه پزشکی که به دانسته های خود اطمینان ندارد :
داروساز خوب داروسازی است که داروها را مطابق نسخه و صحیح به بیمار تحویل دهد و بتواند نسخ را هر قدر هم که بدخط باشند، بخواند و از هر گونه حرف اضافه بپرهیزد و مسائلی هم چون تداخل دارو و بیماری و تداخلات داروهای مختلف و این جور حرفها را برای خودش نگه دارد!

> نگاه رمینگتون Remington :
داروساز شهری باید در مورد بیمار خویش موارد زیر را ارزیابی نماید:
1- تناسب دوز دارو برای بیمار
2- وجود آلرژی نسبت به دارو یا داروهای مشابه
3- تداخلات دارویی با داروهای نسخه ای دیگر و داروهای OTC
4- تداخلات دارو با بیماریهای شناخته شده ای که بیمار بدان ها مبتلا است.
5- تناسب داروی تجویز شده برای بیمار با شرایط فعلی سلامت وی.
6- تناسب برنامه دریافت دارو به نحوی که کارایی رژیم درمانی حداکثر شود و عوارض جانبی به حداقل برسد.

همچنین داروساز بایستی موارد زیر را هم مد نظر داشته باشد:

1- از درستی داروها و دستور آنها مطمئن شود.
2- شرایط نگهداری و مصرف دارو را به بیمار آموزش دهد.
3- مطمئن شود که بیمار آموزشهای مربوطه را فرا گرفته تا کامپلیانس بیمار به حداکثر برسد.
4- توصیه های لازم را در ارتباط با مخاطرات و منافع احتمالی آن در مورد داروهای مصرفی بنماید.
5- در مورد نحوه برخورد مریض با دوزهای فراموش شده و یا در صورت بروز عوارض جانبی توضیحات لازم را به وی بدهد.
و ....

> نگاه خواجه حافظ شیرازی :
صلاح کار کجا و من خراب کجا؟ / ببین تفاوت ره کجاست تا به کجا؟!!