معرفي اصطلاحات رشته دارو سازي

[AvAstiN]

فارماسيوتيكس



تعریف و موضوع علم فارماسیوتیکس:


موضوع علم فارماسیوتیکس فرمولاسیون و طراحی اشکال داروئی (dosage forms) و سیستمهای دارورسانی می باشد. داروها به ندرت به شكل ماده خالص شيميايي تجويز مي‌شوند و تقريباً هميشه به شكل فراورده‌هاي فرموله شده يا اشكال دارويي ارائه مي‌شوند. براي اين منظور مي‌توان از محلولهاي به نسبت ساده تا سامانه‌هاي دارورساني پيچيده را با بكارگيري افزودنيهاي مناسب يا مواد جانبي در فرمولاسيون به كار برد. اين مواد جانبي عملكردهاي داروسازي متنوع و خاصی دارند. اين مواد افزودني هستند كه در كنار بقيه اجزاء باعث حل شدن، سوسپانسيون شدن، قوام يافتن،‌ محافظت ميكروبي، امولسيون شدن، اصلاح انحلال، بهبود پرس‌پذيري و طعم دادن به مواد دارويي شده و فراورده‌ها يا اشكال دارويي متنوعي را تشكيل مي‌دهند.

هدف اصلي در طراحي شكل دارويي رسيدن به پاسخ درماني قابل پيش‌بيني به يك ماده دارويي مي باشد كه درون يك فرمولاسيون وارد شده است. اين فرمولاسيون بايد در مقياس زیاد قابل توليد باشد و كيفيت محصول به دست آمده بايد تكرارپذير باشد. براي تضمين كيفيت محصول، خصوصيات زيادي مورد نياز است كه از جمله مي‌توان پايداري شيميايي و فيزيكي، در صورت نياز محافظت مناسب در مقابل آلودگي ميكروبي، يكنواختي در دوز دارو، مطلوب بودن براي استفاده كنندگان اعم از تجويز كننده و بيمار، و همچنين بسته‌بندي و برچسب‌زني مناسب را نام برد. مطلوب اين است كه اشكال دارويي مستقل از تفاوتهاي بين فردي عمل كنند، اما در عمل رسيدن به اين هدف مشكل است. اما ابداعات جديد كه بر فعاليت متابوليك خاص هر فرد بيمار تكيه دارند يا كاشتن اشكال دارويي كاشتني كه به صدا يا ميدان مغناطيسي خارجي پاسخدهي نشان مي‌دهند و در پاسخ به اين محركها عمل دارورساني را شروع مي‌كنند، شروعي بر برآورده كردن اين اهداف است.