سخت‌ترین زبان دنیا کدامست؟!

[*مینا*]

زبان‌های زيادی ادّعا شده كه سخت‌ترين زبان دنيا هستند. قضاوت‌ها هم معمولاً بر دو پايه‌ی است: راحتی يادگيری برای كودكانِ تازه به دنيا آمده و هم‌چنين ميزانِ چالش برانگيزی يك زبان برای كسی كه آن را می‌خواهد به عنوانِ زبان دوّم ياد بگيرد، صورت می گيرد.

زبان به مثابه زبان دوّم فرد
آشكار است كه ميزانِ سختیِ يك زبان برای يادگيرنده بستگی به فاكتورهای زيادی دارد كه مهم‌ترينِ آن‌ها زبانِ مادریِ خودِ شخص است. بنابراين درست كردن يك جدولِ يونيورسال مربوط به سخت‌ترين زبان‌های دنيا كاری بی‌معنی خواهد بود. برایِ مثال برای يك انگليسی‌زبان يادگيری زبانِ فريسان -زبانی که در ناحیه‌ای در هلند رایج است- بسيار راحت‌تر از يك ژاپنی‌زبان خواهد بود. پس، درجه‌یِ سختیِ زبانِ دوّم با گنجينه‌یِ لغت، دستور زبان، ساختارِ جمله، ساختارِ زبان، فرهنگ و خيلی چيزهایِ ديگرِ مربوط به آن زبان، رابطه‌ی مستقيمی دارد. لازم به توضيح است كه، اين درجه‌یِ «نزديكی» بينِ دو زبان هميشه هم مربوط به هم‌خانواده بودنِ زبان‌ها نيست. برایِ مثال انگليسی‌زبان‌ها اغلب می‌گويند زبانِ اسپانيايی را خيلی راحت می‌توانند ياد بگيرند. اين به دليلِ نزديكیِ فونولوژی اين دو زبان است.
ميزانِ در دسترس بودنِ گويش‌وران
از اين نظر زبانِ سنتينلی سخت‌ترين زبان دنيا بايد باشد. چون ساكنانِ جزيره‌ی سنتينلِ شمالی برایِ چند صد سال ارتباطِ خود با جهانِ خارج را قطع كرده‌اند و هيچ كس را هم به جزيره‌شان راه نمی‌دهند. بنابراين هيچ كس در هيچ كجایِ جهان به غير از جزيره‌ی سنتيل قادر به يادگيریِ آن زبان نيست!
برایِ انگليسی‌زبان‌ها
ديپلمات‌هایِ انگليسی‌زبان اطّلاعاتِ جالبی در اين خصوص ارائه می‌كنند:
نتايجِ تحليلِ ۶۳ زبان از سویِ انستيتو سرويسِ امور خارجه‌یِ دپارتمانِ دولتیِ ايالاتِ متّحده زبان در اين زمينه برایِ يادگيری خواندن و نوشتن در ۸۸ هفته نشان می‌دهد زبان‌های «عربی، چينیِ يو، چينیِ ماندارين، ژاپنی و كره‌ای» سخت‌ترين زبان‌ها هستند. كه از زبانِ ژاپنی در اين ميان به عنوانِ پيچيده‌ترين زبان می‌شود.
ريچارد برِشت از مركزِ ملّی زبان‌هایِ خارجی می‌‌گويد: «بدون هيچ سؤالی ژاپنی سخت‌ترين زبان است. خیلی دوست داشتم اين زبان رو ياد می‌گرفتم ولی اون خيلی افسرده‌كننده ست.» و اضافه می‌كند دپارتمان دولتی به دانشجويانِ خود مدّت زمانی سه برابر بيش‌تر از زمانی كه برایِ يادگيریِ زبان‌هايی مثلِ اسپانيايی يا فرانسوی می‌دهد، فرصت ارائه می‌كند.
برایِ ایرانی‌ها
شايد نزديك‌ترين زبان به زبانِ فارسی (به غير از زبان‌هایِ هم‌خانواده‌ی فارسی در داخلِ ايران هم‌چون كردی، لری، گيلكی، مازنی و …) زبانِ عربی باشد. دليلِ عمده‌یِ اين مسئله هم وجودِ واژگان بسيار زيادِ عربیِ دخيل در فارسی ست. اين وضعیّت هم‌چنين با ميزانِ كم‌تری در موردِ زبانِ تركی هم صادق است. از اين نظر يادگيریِ عربی با توجّه به پيوندهایِ مذهبی و فرهنگی بينِ سه فرهنگِ عربی، تركی و فارسی، چندان برایِ فارسی‌دان‌ها سخت نيست.
زبانِ ژاپنی
ژاپنی‌ها سه خط برایِ زبانِ خودشان ابداع كرده اند: كانجی، هيراگانا و كاتاكانا. با كانجی، كه شاملِ ده تا پانزده هزار كاراكتر است، كلماتی كه از زبانِ چينی وارد شده، با هيراگانا كلمات اصيلِ ژاپنی و با كاتاكانا هم كلماتِ دخيل از زبانِ انگليسی و ديگر زبان‌ها را می‌نويسند. از اين نظر ژاپنی پيچيده‌ترين زبانِ دنياست. بيش‌ترِ كلمات در زبانِ ژاپنی داراریِ دو تلفّظ هستند: تلفّظِ چينی و تلفّظِ ژاپنی. با صداهای كاملاً متفاوت. بنابراين يادگيریِ ژاپنی مثل اين است كه بخواهيد دو زبان را در يك زبان ياد بگيريد!
تلفّظِ همه‌یِ ۸ حروفِ كانجی «شين» است. با معانیِ كاملاً بی‌ربط به هم. معنیِ آن‌ها «والدين، قلب، كِشِش، درست، تازه، ايمان، پيشرفت و خدا» است. نكته‌یِ جالب اين كه، بر خلافِ چينی، در ژاپنی تغييرِ تونِ صدا برایِ ايجادِ تمايز ميانِ كلمات وجود ندارد و بنابراين تلفّظى همه‌ی اين كلمات دقيقاً مثلِ هم است.
زبانِ ماندارين:
«فرق عمده‌یِ زبانِ چينی ماندارين با اكثر زبان‌هایِ ديگرِ جهان در آهنگين بودن آن می‌باشد.بدين صورت كه هر هجا در اين زبان، در ۴ آهنگ و تعدادی ازهجاها نيز به صورتِ استثنائی در ۵ آهنگ تلفّظ می‌شوند. تعدادِ كاراكترهایِ(علائم نگارشی)اين زبان، كه در چينی به آن‌ها خَنزی گفته می‌شود، به طورِ سنّتی بالغ بر هفتاد تا هشتاد هزارعدد می‌باشد، كه البته امروزه همگیِ آن‌ها (جز برای كاربردهای ادبی و مطالعاتی) منسوخ شده‌اند و در حال حاضر يك چينی يا يك خارجی كه می‌خواهد چينی بياموزد، برای آن‌كه بتواند بگويد سواد كامل دارد، بايد تنها حدودِ ده هزار كاراكتر را بتواند بخواند و بنويسد. امروزه برای آوانويسی اين زبان از سيستمی مبتنی بر الفبایِ لاتين به نام پين اين(pin yin)استفاده می‌شود.


منبع: memorist.wordpress.com

[Himmler]

آخرین بار که مطلبی علمی پژوهشی راجبه این موضوع می خوندم عنوان شده بود که سخت ترین زبان دنیا برای یادگیری زبان گرجیه.
از دلایلشم که بنده یادم مونده یکی عدم وجود قواعد خاص و وجود لغتهای نا مفهوم!! در این زبان بود. اگر مقاله رو پیدا کردم حتما میذارم ببینید.

[*مینا*]

آخرین بار که مطلبی علمی پژوهشی راجبه این موضوع می خوندم عنوان شده بود که سخت ترین زبان دنیا برای یادگیری زبان گرجیه.
از دلایلشم که بنده یادم مونده یکی عدم وجود قواعد خاص و وجود لغتهای نا مفهوم!! در این زبان بود. اگر مقاله رو پیدا کردم حتما میذارم ببینید.

منتظریم

[نخبه برق]

به نظر من چيني

[bekaria]

به نظر من چيني

سختترين زبان ماندارين چينيه

[moji5]

یه زبان تایلندی هست که فقط صدا در میارن اصلا" حرف خاصی ندارن البته فکر کنم ندارن
بیشتر شبیه به صدای گربست
البته جسارت نشه واسه فهم بیشتر گفتم

[neginekimiya]

سخت ترین زبان کدام است؟تا کنون فکر کرده اید که آموختن کدام زبان از همه دشوارتر است؟ اگر مدتی است که مشغول یادگیری زبان خارجی هستید ، شاید گمان کرده اید که سخت ترین زبان را برای یاد گرفتن انتخاب کرده اید. آیا واقعا یادگیری یک زبان نسبت به زبان دیگر مشکل تر است؟ عوامل مختلفی یادگیری زبان را آسان یا دشوار می کنند. مهم ترین آنها زبان مادری شماست





زبانی که با آن گفتگو می کنید ، با آن رشد کرده و بزرگ شده اید. این زبان می تواند بیشترین تاثیر را روی زبان هایی که می آموزید ، بگذارد. عوامل دیگری مانند: الفبا ، سیستم نوشتاری ، قواعد و دستور زبان ، صداهای جدیدی که باید تولید کنید. این در واقع ترکیبی از مشخصه های یک زبان و نیز تجربیات شخصی شما ست . اما اگر اکثریت مردم موافقند که یادگیری زبانی دشوار است ، پس احتمالا همین طور است. اکثریت مردم زبان چینی را سخت می دانند. دو دلیل برای این مطلب وجود دارد. گرامر زبان چینی سخت نیست چون واقعا دستور زبان چینی بسیار آسان است. این تن صدا هاست که کار را دشوار می کند. یک کلمه را می توان با چهار تن صدای مختلف گفت و از آن چهار معنی متفاوت برداشت کرد. در بعضی لهجه های دیگر مثل(Cantonese) ۹ آهنگ مختلف صدا وجود دارد . دلیل دیگر دشوار بودن زبان چینی سیستم نوشتاری سنتی آن است که هم اکنون نیز بطور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. برای هر کلمه یک سمبل و نشانه وجود دارد و یادگیری نوشتن و خواندن چند هزار کلمه ی اصلی زبان چینی را دشوار می سازد.
از دیگر زبانهای دشوار می توان از عربی ، روسی ، ژاپنی ، لهستانی و بسیاری دیگر زبان ها نام برد. چه چیزی باعث دشوارتر یا آسان تر شدن زبانی از زبان دیگر می شود. متاسفانه پاسخ ساده ای برای این سوال وجود ندارد. برخی زبان های دارای ویژگی هایی هستند که یادگیری آن ها را از زبان های دیگر آسان تر می سازد. اما بیشتر بستگی به زبان هایی دارد که شما با آنها آشنایی دارید ، بخصوص زبان مادریتان. زبان مادری شما موثرترین عامل در یادگیری زبان های دیگر است. زبان هایی که وجه تشابهات بیشتری با زبان مادری داشته باشند ، یادگیری شان آسان تر خواهد بود. زبان هایی که کمتر مشابه زبان مادری باشند ، آموختن شان دشوارتر است. بسیاری از زبان ها بینابین قرار دارند. این مطلب دو طرفه است ، برای شخص چینی زبانی که قصد یادگیری زبان انگلیسی را دارد، زبان انگلیسی همان قدر سخت است که یک فرد انگلیسی زبان بخواهد زبان چینی را بیاموزد.
● زبان های مرتبط:
یادگیری زبانی که ارتباط نزدیکی با زبان مادری دارد ، بسیار آسان تر از زبانی است که کاملا با زبان مادری بیگانه است. زبان های مرتبط در بسیاری از موارد مشابه و مشترکند و با مفاهیم جدید کمتری در ارتباط هستند. از آنجا که زبان انگلیسی یک زبان ژرمن است ، زبان های آلمانی ، نروژی ، سوئدی ، اسکاندیناوی کاملا به یکدیگر مربوط می باشند و یادگیری آنها نسبت به زبان های غیر مرتبط بسیار آسان تر است.
● گرامر مشابه:
یکی از مشخصه های مشترک بین زبان های مرتبط است. در زبان سوئدی ترتیب کلمات و صرف افعال شبیه به زبان انگلیسی است که در نتیجه یادگیری آن نسبت به زبان آلمانی آسانتر خواهد بود. زبان آلمانی به مراتب از لحاظ ترکیب کلمه و صرف فعل پیچیده تر می باشد. اگر چه هر دو زبان مرتبط با زبان انگلیسی می باشند ، زبان آلمانی دارای دستور زبان پیچیده تری است. زبان های رومنس (فرانسه ، ایتالیایی، پرتغالی و تعدادی دیگر از زبان ها) دارای ویژگی های مشترک بسیاری هستند ، چرا که از زبان لاتین بوجود آمده اند. برای کسانی که به یادگیری یکی از این زبان ها مشغولند ، بسیار متداول است که یک یا دو زبان دیگر در این گروه را نیز می آموزند. این زبان ها بقدری شبیه بهم هستند که می توانید یک یا دو زبان دیگر را همزمان بیاموزید.
وجوه مشترک تنها در زبان های مرتبط رخ نمی دهد. زبان های متفاوت هم می توانند کیفیت های مشابهی داشته باشند. انگلیسی و چینی در واقع دستور زبان مشابهی دارند که تا حدودی مشکلاتی برای افراد چینی زبان بوجود می آورد.
● لغات هم ریشه و قرض گرفته شده:
این از مشخصه هایی است که زبان های رومنس را به یکدیگر شبیه می سازد و در این مورد با زبان انگلیسی وجه مشترک پیدا می کنند. زبان های رومنس اکثر لغات خود را از لاتین گرفته اند. زبان انگلیسی بسیاری از لغات خود را مستقیما از لاتین گرفته است و بقیه کلمات از زبان فرانسوی قرض گرفته است. تعداد بی شماری از لغات فرانسوی در زبان انگلیسی وجود دارد. به این دلیل است که اسپانیایی ، فرانسوی ، ایتالیایی از دیگر زبان ها آسان تر بنظر می رسند. همیشه لغات قرض گرفته شده بین دو زبان وجود دارد. تعداد شگفت آوری از لغات انگلیسی در زبان ژاپنی موجود است که کمی با تلفظ ژاپنی تغییر شکل یافته ،اما می توان آن ها را تشخیص داد.
● صداها:
زبان ها صداهای گوناگون دارند. گرچه تمام افراد از صدا های اصلی یکسانی استفاده می کنند ، بعضی از صداها در بعضی زبان ها در زبان مادری یافت نمی شود. صدای (o) اسپانیایی دقیقا همان (o) زبان انگلیسی نیست. بعضی از حروف صدادار زبان فرانسوی در زبان انگلیسی وجود ندارند. در حالیکه ( (rفرانسوی برای افراد انگلیسی زبان خیلی دشوار است ،
( (rچینی به آن خیلی شبیه است. مدتی طول می کشد تا با این صداها ی جدید آشنا بشوید. بسیاری از افراد تلاش زیادی برای یادگیری این صداها نمی کنند و از این رو یادگیری این زبان تا حدی برای آن ها دشوار بنظر می رسد.
● تن صدا:
تعداد کمی از زبان ها از تن صدا استفاده می کنند. یعنی از زیرو بمی صدا برای تلفظ کلمات استفاده می کنند. این کار بسیار دقیق و ظریف است و برای کسانی که قبلا از آهنگ زیرو بم صدا استفاده نکرده اند ، دشوار است. چینی تنها زبانی نیست که از تن و آهنگ صدا استفاده می کند. زبان سوئدی هم از این آهنگ زیرو بم صدا کمک می گیرد ، اما نه به پیچیدگی زبان چینی. این کار را می توان با گوش دادن به گویندگان این زبان ها یاد گرفت. مثال هایی از آهنگ صدا را هم می توان در زبان انگلیسی یافت که تعداد کمی را تشکیل می دهند و فقط در موارد خاصی بکار می روند. برای مثال در انگلیسی آمریکایی متداول است که تن صدا در آخر جملات سوالی بالا برود.
● سیستم نوشتاری:
بعضی از زبان ها از سیستم نوشتاری و خط گوناگونی استفاده می کنند که تاثیر اصلی بر یادگیری آسان و سخت زبان خواهد داشت. بسیاری از زبان های اروپایی خط مشابهی با زبان انگلیسی دارند. اما دارای علائم و نشانه های دیگری هم هستند که صداها ی خاصی را نشان می دهد. مثل حرف (o)نروژی که خطی روی آن دارد یا ( (nاسپانیایی که یک خط قوس دار روی آن قرار می گیرد. معمولا یادگیری این حروف آسانی نیست. اما بعضی زبان ها که از این هم پیشتر می روند ، دارای الفبای متفاوتی هستند. یونانی ، هندی ، روسی و بسیاری از زبان های اسلاوی اروپای شرقی از خط متفاوتی استفاده می کنند. این امر آموختن زبان را پیچیده تر می کند. بعضی زبان ها مثل یهودی ، عربی ، از راست به چپ نوشته می شوند که به دشواری مطلب می افزاید.
بعضی از زبان های آسیایی مثل ژاپنی ، کره ای و چینی بیشتر از یک سیستم نوشتاری استفاده می کنند. این زبان ها تا حدی از خط رومانی (مثل حروف انگلیسی) استفاده می کنند. زبان چینی مادر تمام سیستم های دشوار نوشتاری است. در این زباک برای نشان دادن یک کلمه از یک سمبل و نشانه استفاده می شود. یعنی باید هزاران سمبل مختلف را برای خواندن زبان چینی بیاموزید. بعلاوه ، این نشانه ها شکل آواشناسی ندارند ، بنابراین مشکل بتوان پی برد که چگونه تلفظ می شوند . برای مثال حتی اگر زبان اسپانیایی را بلد نباشید ، می توانید کلمه ((palabra را حدس بزنید ، اما زمانی که به یک کلمه چینی نگاه می کنید ، سردرگم می شوید.
● اختلاف فرهنگی:
بعضی از زبان ها در واقع دارای جوانب فرهنگی هستند که ساختار زبان را تشکیل می دهند. در زبان انگلیسی می توان با افراد ناشناس مودبانه صحبت کرد. اما در بسیاری از زبان ها ی اروپایی ، کلمات متعددی برای کلمه ی you یا همان شما بکار می رود. این بستگی دارد که با چه کسی صحبت می کنید. حتی اگر بخواهید مطلب یکسانی را بیان کنید. سطح احترام در ژاپنی تا حد زیادی رعایت می شود و کلمات متفاوتی مورد استفاده قرار می گیرد. بستگی دارد که بخواهید با خواهرتان ، با یک غریبه ، با رئیس تان یا با رئیس جمهور حرف بزنید.
آنچه یک زبان را از زبان دیگر دشوار تر می سازد ، تنها به زبان مادری تان یا دیگر زبانهایی که بلد هستید، مربوط نیست. عوامل دیگری هم مانند هوش ، استعداد ذاتی و طبیعی تان برای یادگیری زبان ، حافظه و مهارت شنوایی تان نیز موثرند.
بسیاری از این موارد می تواند با تمرین پیشرفت یابند. آیا یادگیری اسپانیایی کار آسانی است ؟ ضرورتا اگر زبان مادریتان انگلیسی باشد ، در مقایسه با زبان های دیگر این زبان آسان تر خواهد بود. چون از خط مشابهی استفاده می کنید. تلفظ آن در مجموع بسیار شبیه بوده و گرامر آن چندان دشوارنیست و بسیاری از کلمات آن آشناست. اگر زبان مادریتان ایتالیایی باشد، کار به مراتب راحت تر است. اگر زبان مادری تان چینی باشد، احتمالا اصلا کار آسانی نیست.
موسسه دفاع از زبانهای مانتری کالیفرنیا ،از زبان های بسیار آسان تا زبان های خیلی دشوار به چهار گروه تقسیم کرده است. این ارزیابی بر اساس تعداد ساعات مورد نیاز برای آموزش هر زبان صورت گرفته است.
۱) گروه اول : زبان های آفریقایی ، دانمارکی ، آلمانی ، فرانسوی ، ایتالیایی، نروژی ، پرتغالی ، رومانی ، اسپانیایی ، سوئدی ، سواهیلی ، تعداد ساعات مورد نیاز برای آموزش این زبان ۴۸۰ ساعت می باشد.
۲) گروه دوم: زبان های بلغاری، فارسی ، یونانی ، هندی ، اردو ، اندونزی ، مالی است که ۷۲۰ ساعت برای آموزش آنها نیاز است.
۳) گروه سوم: زبان های بنگالی ، چک ، فنلادی ، یهودی ، لهستاین ، نپالی ، روسی ، تایی ، ترکی و ویتنامی است. ساعات مورد نیاز برا آموزش آنها ۷۲۰ ساعت می باشد.
۴) گروه چهارم : زبانهای عربی ، چینی ، ژاپنی ، کره ای است . تعداد ساعات مورد نیاز برای آموزش آن ها ۱۳۲۰ ساعت می باشد.

ترجمه از: مریم ابدالی
http://ezinearticles.com/?What-is-the-Hardest-Language-to-Learn
http://ezinearticles.com/?What-Makes-One-Language-Harder-or-Easier-Than-Another
http://www-personal.umich.edu/~wbaxter/howhard.htm
منبع : aftab.ir

[ezraeele memari]

salam doostan.man daneshjoye foghe lisans dar ukrain hastam v be zabane russi v hamintor englisi mosalatam...be nazare man hich zabani sakht nist!!!va har zabani ra bayad be shiveha v raveshhaye khodesh yad gereft...albate mohit ham bi tasir nist masalan man be zabane ukraini ham ta hododi ashnaei daram bedoone inke amoozeshi dide basham!kholase inke bayad ba yek barnameriziye dorost v monaseb pish raf v dar yadgiriye zaban nabayad ajale kard...movafagh bashid