نمایش فیلم

[LaDy Ds DeMoNa]

نمایش فیلم ( Exhibition )
نمایش عبارت است از ، به نمایش گذاشتن فیلمی در سینما ، برای مردمی که بلیط تهیه کرده اند.

نمایش فیلم در سالن سینما می تواند اثر مهمی بر تجربه ما از فیلم دیدن داشته باشد. زیرا از طرفی این فیلم ها برای نمایش در سینما ساخته شده اند و مسلما کیفیت آنها در این نوع نمایش بهتر است و از طرف دیگر سینماها از امکانان تصویری و صوتی بسیار بهتری نسبت به سیستم های دیگر نمایشی برخوردارند.



دستگاه نمایش ( Projector )

دستگاهی که تصاویر را پی در پی و با سرعتی مشخص روی پرده می اندازد ، تا تماشاگر با استفاده از توهم حرکت که در چشم و ذهنش شکل می گیرد ، آنها را به صورت تصاویری پیوسته و متحرک تماشا کند.


گرچه تحولات بسیاری در دستگاه های نمایش صورت گرفته ، اما اساس آنها کماکان مانند گذشته است. در این دستگاه ها فیلم از حلقه ای به نام حلقه تغذیه وارد دستگاه نمایش می شود و سپس به یک مکانیسم تناوبی می رسد ، که هر قاب فیلم را برای مدت بسیار کوتاهی ( بسته به سرعت نمایش فیلم ) ، در برابر دریچه دستگاه نمایش نگه می دارد تا نور ببیند. وقتی قاب سر جایش در مقابل دریچه قرار گرفت ، شاتر باز می شود و تصویر به کمک لامپ پر نوری ، از طریق دریچه تصویر به عدسی دستگاه و از آنجا به پرده سینما می رسد.
برای جلوگیری از بروز چشمک روی پرده که می تواند ناشی از نور متناوب باشد ، شاتر در هنگام نمایش هر قاب فیلم صامت ، سه مرتبه و هنگام نمایش هر قاب فیلم ناطق ، معمولا دو مرتبه جلوی نور را می گیرد. در نتیجه عملا تعداد تصویری که در هر ثانیه به چشم انسان می رسد در فیلم های صامت سه برابر و در فیلم های ناطق دو برابر می شود ، که چشم قادر به تفکیک آنها نیست.
عدسی های دستگاه نمایش ، بهترین حالت کانونی و وضوح را در گشادترین و باز ترین درجه f خود عرضه می کند.

فیلم بعد از دریچه تصویر ، بلافاصله از برابر کلگی صدا می گذرد. تغییر پهنه یا شدت نور فیلم برداری شده روی لبه صدای اپتیک به مدد نور لامپ کوچکی ، که لامپ تحریک نام دارد خوانده می شود و تغییر شدت نور این لامپ به کمک یک سلول فتوالکتریک به ضربه های الکتریکی تبدیل می شود و آنها نیز به امواج صوتی بدل می شوند و پس از تقویت در سالن سینما ، پخش می شوند. کلگی صدای اپتیک جلوتر از عدسی تصویر قرار دارد. همگاه سازی صدا و تصویر به این صورت حاصل می شود که برای مثال ، صدا 21 قاب جلوتر از تصویر متناظرش ، در فیلم های 35 میلیمتری و 26 قاب جلوتر از تصویر متناظرش ، در فیلم های 16 میلیمتری قرار می گیرد. این به این علت است که در دستگاه نمایش ، فاصله ای میان کلگی صدا و تصویر وجود دارد ، لبه صدا باید جلوتر از لبه تصویر قرار گیرد تا این فاصله جبران شود و در نتیجه صدا و تصویر به صورت همگاه پخش شود.

فیلم سرانجام روی حلقه ای به نام حلقه گیرنده جمع می شود و به این ترتیب نمایش فیلم صورت می گیرد.


سرعت نمایش ( Projection Speed )

سرعت عبور فیلم در دستگاه نمایش را ، که بر اساس تعداد قاب هایی که در هر ثانیه به کمک عدسی دستگاه نمایش ، به نمایش در می آید ، اندازه گیری می شود را ، سرعت نمایش گویند.

در گذشته ، فیلم های صامت را با سرعتی در حدود 16 قاب در ثانیه به نمایش در می آوردند تا حرکتی مشابه حرکت معمولی را به نمایش بگذارد ، اما فیلم های صامت امروزی را با سرعت 16 تا 18 قاب در ثانیه به نمایش در می آورند. لازم به ذکر است که در اوایل تاریخ سینما ، سرعت نمایش فیلم صامت عملا متغیر بود ، چون دوربین های فیلم برداری ، دستی کار می کردند و به همین خاطر به طور دقیق نمی توانستند سرعت فیلم برداری را تنظیم کنند ، از طرف دیگر دستگاه نمایش نیز دستی بود و آن را نیز نمی شد به طور دقیق تنظیم کرد.

با ورود صدا به سینما ، برای عرضه صدای فیلم به نحو مطلوب و کاملا واضح ، سرعت نمایش فیلم ها به 24 قاب در ثانیه افزایش پیدا کرد.



پرده ( Screen )

پرده ، سطح بزرگ بازتابنده ای است که تصویر سینمایی را ، از دستگاه نمایش روی آن می اندازند و به نمایش در می آورند. اندازه پرده به اندازه سالن سینما بستگی دارد. غالب پرده های سینما ، از جنس پلاستیک مات هستند ، که بر قابی چوبی یا فلزی استوار شده اند. سطح رویی پرده آغاشته به مواد اکسیدی است و دارای خلل و فرج های ظریفی است ، تا صدا از بلندگوهای کار گذاشته شده در پشت آن ، به راحتی و به وضوح به تماشاگران برسد. چنین پرده هایی نور پخش شده را در جهات مختلف بازتاب می دهند.

پرده هایی از جنس های دیگر نیز وجود دارند ، ولی کاربردشان به دلیل عیوبی که دارند کمتر است ، برای مثال پرده هایی که ذرات آلو مینیمی روی آنها پاشیده می شود. این مواد ، کنترل نسبی پراکندگی نور پرده را امکان پذیر می سازند ، ولی تصویر شفافی ارائه نمی دهند. پرده های منجوقی ( پرده هایی که روی آنها ذرات شیشه پخش شده ) نیز وجود دارند که قابلیت کنترل پراکندگی نور را دارند ، اما از آنها تنها باید در سالن های کم عرض استفاده کرد.


اتاقک نمایش ( Projection Booth )

اتاقی کوچک که معمولا در عقب و بالای سالن سینما قرار دارد و از آنجا ، تصاویر فیلم ها از پنجره ای که در آن تعبیه شده ، بر پرده می افتد و فیلم به نمایش در می آید. در این اتاقک ها علاوه بر دستگاه نمایش ، دستگاه های کنترل تجهیزات صدا ، نور سالن ، پرده و پرده های تزئینی هم قرار دارد.

در این اتاقک فردی به نام آپاراتچی ، مسئول راه اندازی دستگاه نمایش برای نمایش فیلم است. او همچنین باید تجهیزات مربوط به صدای فیلم ها را هم راه اندازی کند. در ضمن او مسئول نور سالن سینما و پخش موسیقی هم هست. او موظف است که پیش از نمایش فیلم ، حلقه ها را کنترل کند که درست و مرتب باشند ، سپس دستگاه نمایش را به راه اندازد و به موقع عمل تعویض فیلم را انجام دهد و نیز اطمینان حاصل کند که وضوح تصویر و صدا مناسب باشد. امروزه بخش اعظم این کارها به صورت خودکار و توسط دستگاه های مخصوص انجام می شود.