تصاویری از سحابی ها

[بهناز]

سلام دوستان
این تصاویرو از توی وبلاگم انتخاب کردم.
امیدوارم شما هم لذت ببرید.
یاعلی

[diamonds55]

به گزارش خبرگزاری مهر، تصاویر روزانه سال بین المللی نجوم از تاریخ 6 ژانویه 2009 تا تاریخ 10 ژانویه 2009 میلادی بر روی سایت رسمی سال نجوم به این شرح قرار گرفته است.
تصویر 6 ژانویه 2009: این تصویر با استفاده از تلسکوپ هابل در هنگامی گرفته شده است که سیاره مشتری ماه خود Ganymede را پوشش داده و ماه گرفتگی ایجاد کرده است. با وجود اینکه Ganymede به صورت هفتگی بر مدار مشتری در حال گردش است، ماه گرفتگی در آن به ندرت پیش می آید. این تصویر جزئیات با ارزشی را نیز از سطح یخ زده Ganymede به نمایش گذاشته است.

ماه Ganymede و سیاره مشتری

تصویر 7 ژانویه 2009: دو تلسکوپ فضایی هابل و اسپیتزر به منظور کشف فرایندهای در حال وقوع در کهکشان راه شیری با استفاده از اطلاعات یکدیگر به ارزیابی منطقه ای در این کهکشان با جزئیاتی بسیار دقیق و با استفاده از نور مادون قرمز شدند. این نور برای کاوش در مرکز کهکشان راه شیری به دلیل اینکه نور عادی توسط غبارهای کیهانی تاثیر خود را از دست می دهند، بسیار موثر است. این تصویر از ترکیب بالغ بر 2 هزار تصویر به ثبت رسیده از تلسکوپ هابل به دست آمده است. ابرهایی از گازهای درخشان و غبار تاریک در کنار سه خوشه ستاره ای بزرگ در این تصویر قابل مشاهده اند.

کهکشان راه شیری

تصویر 8 ژانویه 2009: این امواج ضربتی با سرعتی برابر 500 هزار کیلومتر بر ساعت فضا را در می نوردند. این ساختار رنگی شامل امواج طولانی است که بر روی صفحه ای از گازهای درخشان در حرکت است. این پدیده سحاب مدادی نام داشته و در فاصله 800 سال نوری و با ارتفاع 5 سال نوری قرار گرفته است. این سحاب بخشی بسیار کوچک از ابرنواختر "ولا" که تنها قطر آن 100 سال نوری است، بوده که بر اساس نظریه های مختلف این توده ستاره ای بالغ بر 11 هزار سال پیش متلاشی شده است.

سحاب مدادی یا میله ای

تصویر 9 ژانویه 2009: کهکشان غبار آلود، وسیع و مارپیچ مانند NGC 4945 در مرکز این تصویر تلسکوپی مشاهده می شود. این کهکشان در فاصله 13 میلیون سال نوری از زمین قرار گرفته و ابعاد آن با کهکشان راه شیری برابری می کند اما رصدهای مادون قرمز و اشعه ایکس نشان می دهد که انرژی شدیدتری در مرکز این کهکشان وجود داشته و شکل گیری ستارگان در مرکز این کهکشان با سرعت بالایی در حال انجام است.

کهکشان NGC 4945

تصویر 10 ژانویه 2009: کاوشگران سیاره مریخ طی ماه ژانویه پنجمین سالگرد فعالیتهای خود بر روی سیاره سرخ را جشن می گیرند. این تصویر، تصویری از غروب آرام خورشید را بر روی سطح مریخ به نمایش گذاشته است که توسط کاوشگر اسپیریت به ثبت رسیده است.

غروب خورشید مریخی

منتظر عکسهای نجومی در روزهای آتی باشید.

[diamonds55]

تصویر نجوم روز؛ تصویر قسمتی از صورت فلکی تکشاخبه گزارش خبرگزاری مهر، در مرکز این تصویر زیبای نجومی که به چهاردهمین روز از سال نوپای نجوم تعلق دارد، می توان سحاب درخشان NGC 2170 را مشاهده کرد.
این سحاب که نور ستاره های داغ اطراف خود را بازتاب می دهد در کنار یک سحاب یا توده گازی آبی فامی، منطقه تابشی قرمز رنگ و ستارگان رنگارنگ قرار گرفته که نزدیکی آنها تصویری یکپارچه را ارائه می کند.
گازها، ابرها، غبار و ستارگان داغ موجود در این تصویر یکی از اجزای همیشگی این ساختار کیهانی هستند که زادگاه ستارگان فراوان و رنگارنگی بوده و در صورت فلکی Monoceros یا تکشاخ واقع شده است.

ابر مولکولی Mon R2 در صورت فلکی تکشاخ

ابر غول پیکر مولکولی تصویر Mon R2 نام داشته و در فاصله 2 هزار و 400 سال نوری قرار گرفته و وسعت آن 40 سال نوری تخمین زده شده است.

[diamonds55]

به گزارش خبرگزاری مهر، تصویر بیست و یکمین روز از سال نجوم به پدیده ای آسمانی و زیبا اختصاص داده شده است که در اثر وزش باد در مسیر های غیر عادی به وجود می آید.
ابرها در این تصویر که از کوه های تاروروا در نورث آیلند، نیوزیلند به ثبت رسیده است با اجتماع در منطقه ای شکل محدب وار به خود گرفته اند که این پدیده به دلیل وزش باد در جهتی غیر از جهت افقی به وجود می آید. جریان باد به طود عادی بیشتر در جهت افقی در حرکت است تا عمودی. با این حال زمانی که منبع وزش باد کوه ها و تپه باشند نوسانات شدید عمودی باد جریان گرفته و جای خود را به جریان افقی می دهد.

کوه های تاروروا، نیوزیلند

هوای خشک موجود بر فراز این نوسانات می تواند موجب لایه لایه شدن درصد رطوبت در ابرها و تشکیل آنها به صورت لایه ای در سطوح متفاوت رطوبتی شود. نتیجه این فرایند شکل گیری ابرهای محدبی شکل با ظاهری حجیم به شکل ابرهای تصویر فوق خواهد بود.

[diamonds55]

به گزارش خبرگزاری مهر، دو جرم برجسته و زاویه دار در این تصویر تلسکوپی دو جرم شبه ستاره هستند که در نزدیکی صورت فلکی شمالی قرار گرفته اند.

خوشه ستاره ای کروی NGC 2419

جرم سوم خوشه ستاره ای کروی شکل NGC 2419 است که در فاصله 300 هزار سال نوری واقع شده است. این خوشه را گاهی به نام "سرگردان کهکشانها" نیز می خوانند.
این خوشه مانند دیگر خوشه های ستاره ای درخشان است اما به دلیل فاصله زیاد نور آن به نظر کم رنگ می آید. به گفته اخترشناسان خوشه NGC 2419 دارای منشا برون کهکشانی بوده است. به این معنی که این خوشه می تواند باقی مانده کهکشانی کوچک که توسط کهکشان راه شیری جذب و از هم متلاشی شده است، باشد اما فاصله بی کران آن به زمینیان فرصتی اندک را برای مطالعه و مقایسه خصوصیات آن با دیگر خوشه های ستاره ای که در حال پرسه زدن در هاله کهکشان راه شیری هستند، خواهد داد.
تصویر بعدی به یک پدیده میان کهکشانی که به واسطه وزش بادهای ستاره ای از سوی یک ستاره عظیم به شکل یک حباب درخشان تبدیل شده است، تعلق داشته و NGC 7635 یا ابر گازی حبابی نام گرفته است.

ابر حبابی

این تصویر تلسکوپی با استفاده از زمان نوردهی بالا و فیلتر هیدروژن آلفا به منظور نمایش دقیق جزئیات حباب کیهانی و محیط اطرافش به ثبت رسیده است. فاصله ابر حبابی 10 سال نوری تخمین زده شده و همین امر تصویر برداری از آن را با مشکلاتی مواجه کرده است.
در قسمت بالا و راست مرکز این حباب ستاره داغ و درخشانی قرار گرفته است که جرم آن 10 الی 20 برابر جرم خورشید زمین است. بادهای قدرتمند ستاره ای و تشعشعات قوی ستاره مرکزی در برابر مواد چگال تر ابرهای مولکولی محیط اطراف، ساختار حبابی این گازهای درخشان را تشکیل داده است.

[diamonds55]

به گزارش خبرگزاری مهر، ستاره AE Aurigae ستاره ای که به نظر آتشین می رسد، نام جرمی درخشان است که به دلیل احاطه شدن توسط ابر کیهانی IC 405 به ستاره درخشان سحابی شهرت یافته و به دلیل وجود گازهای سرخ رنگ چهره ای آتشین به خود گرفته است.
پدیده آتش در کهکشانها هنگامی رخ می دهد که مولکولها به سرعت جذب اکسیژن را آغاز کنند که این فرایند تنها در شرایط وجود میزان مناسبی از اکسیژن امکانپذیر بوده و در محیط پر انرژی و کم اکسیژن ستارگان ممکن نخواهد بود.
موادی که در این تصویر به شکل غبار یا دود دیده می شوند هیدروژن های بین ستاره ای هستند که از رشته های تاریک ذرات غبار کربن دار برخوردارند.
این ستاره درخشان در مرکز ابر گازی کیهانی قرار گرفته و با انرژی و حرارتی بالا و نوری آبی رنگ الکترونها را از میان گازهای اطراف خود می راند. زمانی که یک پروتون الکترونی را جذب می کند نور قرمز رنگی منتشر می شود که تجمع این نور چهره ای سرخ را به این سحاب کیهانی بخشیده است.

ستاره درخشان سحابی

ستاره درخشان سحابی که در تصویر فوق قابل مشاهده است در فاصله هزار و 500 سال نوری و با وسعت 5 سال نوری است که با استفاده از تلسکوپی کوچک از صورت فلکی اوریگا قابل مشاهده خواهد بود.

[kamanabroo]

شكل پرواز يه عقاب مي مونه اين سحابي
اگه دقت كني مي بينيش!!

[diamonds55]

به گزارش خبرگزاری مهر، سحابی "NGC 1579 رنگارنگ" که به سحابی معروف ترفاید شباهت فراوانی دارد در قسمت شمالی آسمان زمین قرار گرفته است. این سحابی در فاصله 2 هزار و 100 سال نوری و در میان صورت فلکی پروسئوس واقع شده است.
این سحابی از نظر رنگهای آبی و قرمز که به همراه رگه هایی از غبار تاریک در مرکز ابر کیهانی قرار گرفته اند به سحابی ترفاید شباهت دارند. در هر دو ابر کیهانی غبارها نور ستارگان را به گونه ای بازگشت می دهند که انعکاس آبی رنگی به وجود می آورد اما بر خلاف تریفاید نور قرمز رنگ موجود در NGC 1579 تحت تاثیر ابرهای درخشان گاز هیدروژن به وجود نیامده است.
این غبارهای درخشان قرمز فام ناشی از ستاره ای جوان است که به تنهایی به عنوان ساطع کننده ای قدرتمند خواص نور قرمز رنگ هیدروژن را از خود بروز می دهد.

سحابی NGC 1579

تصویر آخرین روز از اولین ماه سال نجوم به بقایای کم فروغ ابرنواختر Simeis 147 تعلق دارد که با نام علمی Sh2-240 نیز شناسایی می شود. این پدیده زیبا و رو به زوال با وسعت 150 سال نوری در صورت فلکی تاروث واقع شده است.

ابرنواختر Simeis 147

رگه های باریک رنگارنگی که در تصویر مشاهده می شوند ناشی از تابش اتم های هیدروژن، سولفور و اکسیژن بوده که با ترکیب با یکدیگر منطقه ای از گازهای درخشان و رنگارنگ را به وجود آورده اند.
سن بازمانده های این ابرنواختر به صورت تقریبی 40 هزار سال نوری تخمین زده شده و بازمانده ای از اولین انفجار بزرگ ستاره ای است. از عواقب این انفجار بزرگ علاوه بر به جا ماندن این ابرنواختر در حال گسترش، ستاره نوترونی در حال چرخشی است که از هسته ستاره اصلی خود به جا مانده است.

[diamonds55]

[diamonds55]