دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید

مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.

توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
نمایش نتایج: از شماره 1 تا 5 , از مجموع 5

موضوع: یوهانس برامس ( Johannes Brahms )

  1. #1
    کـــــــاربر فــــعال
    نوشته ها
    11,737
    ارسال تشکر
    9,700
    دریافت تشکر: 12,916
    قدرت امتیاز دهی
    1271
    Array

    Cool یوهانس برامس ( Johannes Brahms )




    یوهانس برامس ( Johannes Brahms ) آهنگساز و پیانیست آلمانی ، به روز 7 می 1833 در هامبورگ چشم به جهان گشود .پدرش بازیگر تئاتر بود ، در اپرا نیز گاهی نقشی واگذار می کردند که بخواند ؛ باس می خواند . چون فرزندش به شش سالگی رسید تشخیص داد استعداد فوق العاده ای در موسیقی دارد . از بخت مساعد این کودک 6 ساله در دامان معلم و موسیقیدان خوبی چون ادوارد ماکسن افتاد که یک رژیم سخت باخ برای او برقرار نمود . مارکسن شک نداشت که یوهان استعداد به خصوصی در موسیقی دارد و این اعتقاد را هرگز به تردید راه نداد . وقای در 1847 مرگ مندلسون را به او خبر دادند ، گفت :
    اینک ارباب و استاد هنر از میان ما رفت اما بدانید برامس در راه است .
    و در آن زمان برامس 14 ساله بود . از آن پس برامس تمام عمر معلم خود را عزیز داشت . او را همیشه احترام کرده ، کنسرتو پیانو در سی - ماژور را به او تقدیم نمود . مارکسن ده سال پیش از برامس در 1886 در گذشت .
    برامس در ده سالگی کنسرت های عمومی برگزار کرد ، پیانو می نواخت . نان آور خانواده نیز به شمار می رفت . در کاخ اشراف می نواخت ، در اقامتگاه های ساحلی ، برای مردم فقیر و حتی در فاحشه خانه ها . و این آخری جراحاتی باقی گذاشت . زندگیش تمام از زنان نا آرام بود ، همه عمر روابط او با فواحش گذشت .( ماکس گراف داستانی حکایت کرده از برامس کبیر ، که شبی در سال 1880 به یکی از کافه های مشکوک وارد شد ، ناگان فاحشه ای معروف پیش آمده ، او را پشت پیانو دعوت نمود . « استاد برای ما موسیقی رقص بنواز » و استاد اطاعت کرد . و نشست سنفونی در دو مینور را با یک پیانو کوچک نواخت .)




    آنچه او را از ازدواج بازداشت تجربه های کودکی جوانیش بود که با فواحش داشت ، چند بار وسوسه شد ولی نهایتا پس کشید . رابطه ای با آگاتا فون زیبولد داشت ، که مهمترین زن زندگیش بود . پس از این که با او نامزد شد نامه ای از روی عصبیت برای وی فرستاد :
    «دوستت دارم . باید دوباره تو را ببینم . ولی از قید و بند بیزارم ... » *
    و آگاتا طبعا مانند دختری محتاط و مال اندیش عمل کرد ؛ نامزدی را پس گرفت . مردی که چنان نامه ای را نوشته بود نمی توانست شوهر خوبی باشد . بعد ها در یک لحظه ی اعتماد با یکی از دوستانش از کار کودکانه ی خود سخن راند :

    «این نخستین بار بود که تحت تاثیر یک زن قرار گرفتم ، و بدان من همچون دیگران به این چیز ها افتخار می کنم » [?]
    در 20 سالگی آثار برجسته ای برای پیانو ساخته بود ؛ از جمله اسکرتزو در می بمل- ماژور و سونات پیانو در دو ماژور و فا مینور . این ها چون واریاسون ها روی تم هندل کاملا جدی متین و پر گوشت بود . باس های کوبنده ای داشت ، در گوشه هایی تنا آرام و بی قرار که هیچ یک جذابیت کاملی القا نمی کرد . نوازندگان پیانو اغلب به این نوع موسیقی علاقمند نبودند . مانند آخرین آثار بتهوون گرچه برای پیانو بود اما علیه آن رفتار می کرد ، ضد پیانو . ذوق لیست را پس میزد ، و آرایش های شیرین شوپن را به سویی افکنده بود ، و برای نخستین بار بیش از آن که به بافت توجه کند به معنا پرداخته بود . هرگز مایل نبود از راه این موسیقی یک شبه به عنوان آهنگساز خوبی مشهور شود .
    برامس با ویولونیست‌های مشهوری چون رمنی و یواخیم آشنا شد و در طول این آشنایی بود که رمنی موسیقی محلی مجارستان را به برامس معرفی کرد و تحت تأثیر آن برامس رقص های مجار خود را نوشت. شومان در سالهای آخر عمرش در گاهنامه جدید موسیقی نوشتاری تحت عنوان راه‌های نو راجع به برامس نوشت و او را نابغه اعلام کرد که در نتیجه توجه بسیاری را به آثار او معطوف ساخت . با مرگ کلارا در سال ۱۸۹۶ ضربه مهلکی بر برامس وارد آمد و از این به بعد بود که برامس هرچه بیشتر خود را در آستانه مرگ احساس می‌کرد. تحت تأثیر این احساس بود که برامس باوقارترین لیدهایش به نام چهار آواز جدی و پرلودهای کورال را برای ساز ارگ نوشت. همان گونه که جریان موسیقی رمانتیک نیمه نخست سده نوزدهم در آثار واگنر به حد کمال خود رسید. هم‌زمان با آن جریان موسیقی رمانتیک –کلاسیک مندلسون و در اواخر شومان در آثار برامس به حد نهایی و کمال مطلوب انجامید. هر دو نابغه بزرگ قرن نوزدهم ، واگنر و برامس از نظر سبک موسیقیایی دقیقاً در نقطه مقابل یکدیگر قرار داشتند و در موسیقی آنها به ندرت عوامل مشترکی یافت می‌شود.بدون شک برامس یکی از برجسته‌ترین آهنگسازان رمانتیک به شمار می‌آید و موسیقی‌پژوهان از سه «ب» در تاریخ ، باخ، بتهوون و برامس به عنوان سه آهنگساز بزرگ نام برده‌اند .یکی از خصوصیات برجسته موسیقی رمانتیک گرایش به موسیقی فولکوریک است و برامس نیز یکی از آهنگسازانی است که به موسیقی فولکوریک آلمانی علاقه شدیدی داشت و در نتیجه بیشتر نغمه‌های سازی و آوازی او رنگ و بوی آهنگهای محلی را دارند.برامس جوان جند کنسرت عمومی اجرا کرد، اما به‌عنوان یک پیانیست مشهور نشد؛ گرچه بعداَ او در زندگی‌اش نخستین نمایش از پیانو کنسرتو شماره یک در سال ۱۸۵۹ و پیانو کنسرتو شماره دو در سال ۱۸۸۱ را اجرا کرد.همچنین او شروع کرد تصنیف کند، اما کوششهای او توجه کسی را جلب نکرد ، تا اینکه او با ادوراد رم نی در سال ۱۸۵۳ در یک تور، کنسرت را ادامه داد . در این تور اوبا ژوزف یواخیم ، فرانتس لیست وبعداَ با آهنگساز بزرگ آلمانی روبرت شومان آشنا شد .گرچه ادوارد رم نی از کوتاهی برامس نسبت به احترام به لیست دلخور شده بود اما در دربار وایمار، جایی که لیست موسیقیدان آن دربار بود ، قطعه سونات B minor را صمیمانه اجرا کرد.بسیاری از دوستان برامس ذکر کرده‌اند که ادوارد رم نی ، شخصیت درباری لهستانی ، از برامس جوان انتظار داشت که با تمرینهای عمومی همنوایی کند و مودبانه یک قطعه مشهور را تحسین نماید که برامس در انجام دادن یا ظاهر نشدن هر دو موفق نشد بنابراین با فروتنی تحسین کرد . او به برامس گفت که دوستی آنها باید خاتمه پیدا کند هرچندروشن نبودکه آیا دلیل آن ، بی‌احترامی بودکه به لیست شده بود یا چیز دیگری.



    به هر حال یواخیم یکی از نزدیکترین دوستان او شده بود ، و شومان ، با مقاله‌هایش نقش مهمی را در هوشیار کردن همگان برای قطعه هنری که مرد جوان می‌نواخت ایفا نمود و بدینوسیله از برامس جوان پشتیبانی کرد. بنابراین برامس با همسر شومان آشنا شد ، کلارا آهنگساز و پیانیست که ۱۴ سال از او بزرگ‌تر بود، با کسی که تمام عمر با او ادامه داد، با هیجانات احساساتی ، اما همیشه ارتباط افلاطونی داشت . برامس هرگز ازدواج نکرد.او در سال ۱۸۶۲ بطور دائم در وین اقامت نمود و کاملاَ تمرکز بر آهنگسازی را شروع کرد. سرانجام برامس یک شهرت قوی را بنا نمود، و به زندگی خود به‌عنوان یک آهنگساز بزرگ نگریست . این ممکن است بالاخره به او اطمینان داده تا تکمیل کننده اولین سمفونی‌ اش باشد. بنابراین از سه سمفونی دیگر برای ترقی پیروی کرد (۱۸۷۷، ۱۸۸۳، ۱۸۸۵) .برامس سفرهای متعددی کرد ، هم برای تجارت (تورهای کنسرت) و تفریح. او اغلب در فصل بهار ایتالیا را می‌دید. و معمولاَ به‌دنبال یک مکان روستایی خرم بود برای آهنگسازی در تابستان. در سال۱۸۹۰ ، برامس ۵۷ ساله تصمیم گرفت آهنگسازی نکند. به هر حال معلوم بود، که نمی‌تواند از تصمیمش اطاعت کند. و در سالهای پیش از مرگش تعدادی از شاهکارهایش را تولید کرد ، شامل دو سونات کلارینت اپوس ۱۲۰ (۱۸۹۴)، و چهار آواز مهم اپوس ۱۲۱ (۱۸۹۶).


    >>> بیشتر :

    بازی تمام شد همه با هم کلاغ پر !!

    - – – ––•(-•LaDy Ds DeMoNa •-)•–– – – -


  2. #2
    کـــــــاربر فــــعال
    نوشته ها
    11,737
    ارسال تشکر
    9,700
    دریافت تشکر: 12,916
    قدرت امتیاز دهی
    1271
    Array

    پیش فرض پاسخ : یوهانس برامس ( Johannes Brahms )

    سمفونی شماره 3 (Symphony No. 3) برامس

    سمفونی شماره 3 در فا ماژور اپوس 90 (Symphony No. 3 in F major, Op. 90) در سال 1883 در شهر ویسبادن توسط یوهانس برامس نوشته شد .وی این سمفونی را پس از 6 سال از اتمام سمفونی دوم خود ساخته است . در این شش سال برامس بهترین و بزرگترین شاهکار های خود ( مانند ویلون کنسرتو ، پیانو کنسرتو شماره 2 ، اورتور های تراژیک و فستیوال آکادمی ) را خلق کرده است .
    نخستین بار این سمفونی در2 دسامبر 1883 توسط ارکستر فلارمونیک وین تحت رهبری هانس رایختر به روی صحنه رفت . اجرای کامل این اثر حدود 40 دقیقه زمان می برد .هانس رایختر این اثر را سمفونی اروئیکای برامس نامید .
    همچنین این سمفونی مخصوصا موومنت سوم مورد تشویق عمومی قرار گرفت هرچند که اجرای عمومی این سمفونی با درگیری هایی هم همراه بود چرا که ریچارد واگنر ، آهنگساز مشهور آلمانی چند ماه قبل فوت کرده بود و طرفداران وی اجرای این اثر را در همان سال نوعی توهین به واگنر تلقی کردند و سعی نمودند تا جلوی اجرا گرفته شود ولی موفق نشدند . درهر اجرا برامس به موسیقی به دقت گوش میداد و نسخه اصلی سمفونی را تصحیح میکرد تا جایی که بلاخره این اثر در می 1884 به طور کامل منتشر گردید .
    تم موومنت سوم این سمفونی هم اکنون یکی از مشهورترین تم های موجود است که در فیلم ها و آهنگ های بسیاری از آن الهام گرفته شده است


    .


    موومنت سوم


    ساز ها
    ساز های خانواده بادی-چوبی :

    • 2 فلوت
    • 2 ابوا
    • 2 کلارینت
    • 2 فاگوت
    • کنترافاگوت

    ساز های خانواده بادی-فلزی :

    • 4 هورن
    • 2 ترومپت
    • 3 ترومبون

    ساز های کوبه ای :

    • تیمپانی

    ارکستر زهی :

    • ویلون
    • ویولا
    • ویلون سل
    • کنتراباس

    ساختار
    این سمفونی ساختار 4 موومنتی زیر را دنبال میکند :

    1. Allegro con brio
    2. Andante
    3. Poco allegretto
    4. Allegro

    موومنت اول : فا ماژور
    موومنت دوم : دو ماژور
    موومنت سوم : دو مینور
    موومنت چهارم : شروع با فا مینور اتمام با فا ماژور



    دانلود
    ِ
    بازی تمام شد همه با هم کلاغ پر !!

    - – – ––•(-•LaDy Ds DeMoNa •-)•–– – – -


  3. #3
    کـــــــاربر فــــعال
    نوشته ها
    11,737
    ارسال تشکر
    9,700
    دریافت تشکر: 12,916
    قدرت امتیاز دهی
    1271
    Array

    پیش فرض پاسخ : یوهانس برامس ( Johannes Brahms )

    پسورد کلیه فایل ها : www.fiddlersatan.blogspot.com به کوچک نوشته شدن حروف در هنگام تایپ دقت فرمایید .
    بازی تمام شد همه با هم کلاغ پر !!

    - – – ––•(-•LaDy Ds DeMoNa •-)•–– – – -


  4. #4
    کـــــــاربر فــــعال
    نوشته ها
    11,737
    ارسال تشکر
    9,700
    دریافت تشکر: 12,916
    قدرت امتیاز دهی
    1271
    Array

    پیش فرض پاسخ : یوهانس برامس ( Johannes Brahms )

    ویلون کنسرتو ( Violin Concerto ) برامس



    ویلون کنسرتو در ر ماژور اپوس 77 ( Violin Concerto in D major, Op. 77 ) تنها ویلون کنسرتو اثر یوهانس برامس است که وی آن را در سال 1878 نوشته و به دوست ویلونیست خود به نام ژوزف یواخیم ( Joseph Joachim ) تقدیم کرده است . به گفته یواخیم این اثر یکی از برترین ویلون کنسرتو های آلمانی تاریخ است .
    این اثر برای اولین بار در 1 ژانویه 1879 در لایپزیگ به تک نوازی یواخیم و رهبری برامس به روی صحنه رفت . به اصرار یواخیم ویلون کنسرتو اپوس 61 اثر بتهوون نیز به عنوان ابتدای برنامه اجرا شد . گفته می شود که بعد ها برامس از این کار ابراز ناراحتی کرده است :
    « درتمام کنسرت از گام ر ماژور استفاده شد به طوری که خود من هم حوصلم سر رفت چه برسد به مخاطبان ! »
    البته برامس تغییرات زیادی در این نسخه به وجود آورد و در نهایت این ویلون کنسرتو یک سال بعد توسط ناشر همیشگی برامس ، فریتز سیمراک چاپ شد .
    پس از اجرا ، این کنسرتو با انتقادات شدید موسیقیدانان ، ویلونیست ها و رهبران ارکستر مواجه شد . دو رهبر ارکستر مشهور با نام های هانس فون بلو و همچنین ژوزف هلمزبرگ این اثر را نه اثری برای ویلون بلکه " اثری بر ضد ویلون " خواندند . هنریک ویناویسکی این اثر را " غیر قابل اجرا " نامید . ویلونیست مشهور پابلو دو ساراسته نیز از نواختن این قطعه امتناع کرد . به گفته او :
    «من به هیچ وجه حاضر نیستم به عنوان تک نواز ویلون به روی صحنه برم و در قسمت آداجیو تمام ملودی اصلی را ابوا بنوازد و من تماشا کنم .»
    بر خلاف تمامی این انتقادات امروزه مخاطبان این اثر را یکی از برترین قطعات خاص ویلون می شناسند . اجرای این اثر به دلیل وجود مکث های زیاد ، آکورد های شکسته و واریاسیون های متفاوت مهارت زیادی می طلبد . ناگفته نماند که گام ر ماژور به دلیل کوک «سل،ر،لا،می» ویلون ، از جمله مناسب ترین گام ها برای نواختن ویلون به شمار می رود . در این کوک بسیاری از نت ها به صورت دست باز اجرا می شود . به همین دلیل در طول تاریخ آهنگسازان بی شماری قطعات خود را در ر مینور یا ر ماژور خلق نموده اند .


    ساختار
    این ویلون کنسرتو سه موومنت زیر را دنبال می کند :

    1. Allegro non troppo D major
    2. Adagio F major
    3. Allegro giocoso, ma non troppo vivace - Poco più presto D major

    ابتدا برامس قصد داشته مانند پیانو کنسرتو شماره 2 خود ، 4 موومنت برای این کنسرتو خلق کند ولی گویا موومنت دوم این اثر Scherzo را بعد ها حذف و آن را با موومنت سوم ترکیب کرده و یک موومنت طولانی به نام آداجیو نوشته است .


    ساز ها
    ساز های بادی-برنجی :

    • 4 هورن
    • 2 ترومپت

    ساز های بادی-چوبی :

    • فلوت
    • فاگوت
    • ابوا
    • کلارینت

    ساز های کوبه ای :

    • تیمپانی

    ساز های زهی :

    • ویلون
    • ویلونسل
    • ویولا
    • کنتراباس

    + تک نواز ویلون



    دانلود تصویری :

    مشخصات :
    ارکستر فلارمونیک وین
    رهبر ارکستر : لئونارد برنشتاین
    تک نواز : گیدون کرمر
    378Mb

    Part 1
    Direct Link
    Rapidshare / Megaupload / MediaFire / zSHARE / Deposit Files / Hotfile / Badongo


    Part 2
    Direct Link
    Rapidshare / Megaupload / MediaFire / zSHARE / Deposit Files / Hotfile / Badongo

    Part 3
    Rapidshare / Megaupload / 2 Shared / zSHARE / Deposit Files / Hotfile / Badongo
    بازی تمام شد همه با هم کلاغ پر !!

    - – – ––•(-•LaDy Ds DeMoNa •-)•–– – – -


  5. #5
    کـــــــاربر فــــعال
    نوشته ها
    11,737
    ارسال تشکر
    9,700
    دریافت تشکر: 12,916
    قدرت امتیاز دهی
    1271
    Array

    پیش فرض پاسخ : یوهانس برامس ( Johannes Brahms )

    کنسرتویی برای ویلون و ویلونسل ( Double Concerto ) برامس



    کنسرتو برای ویلون و ویلونسل در لا مینور اپوس 102 (The Double Concerto in A minor Op. 102) در تابستان 1887 توسط یوهانس برامس خلق شد . این اثر آخرین کنسرتو و همچنین آخرین اثر ارکسترال وی به شمار می رود . برامس این کنسرتو را برای دو سازی نوشت که هیچ سر رشته ای از آنان نداشت . وی این اثر را به ویلونسل نواز رابرت هاوسمن (Robert Hausmann) و همچنین دوست همیشگی خود ژوزف یواخیم (Joseph Joachim) تقدیم کرد . گفته می شود که همسر یواخیم ، آملیا ، پس از طلاق با برامس رابطه ای آغاز کرده بود و این برای تیره کردن روابط آنان کافی بود تا اینکه برامس به عنوان عذرخواهی و برای آرام کردن دوست صمیمی خود ، این قطعه را نوشت . این قطعه برای اولین بار در 18 اکتبر 1887 اجرا شد .


    ساختار
    این کنسرتو ساختار سه موومنی زیر را دنبال می کند :


    • Allegro
    • Andante
    • Vivace non troppo

    پس از اجرای نخست یواخیم و هاوسمن به همراه برامس چندین بار دیگر در طی سال های 1887-1888 این کنسرتو را به روی صحنه بردند . برامس نسخه دستنویس این اثر را به یواخیم هدیه کرد . در انتهای این نسخه ، این جمله مکتوب است : «به افتخار کسی که برایش خلق کردم»
    این اثر با انتقاداتی نیز همراه بوده است . کلارا شومان ، همسر رابرت شومان ، این اثر را "نه چندان بزرگ برای دو ساز فوق العاده" نامید . همچنین ریچارد اشپخت آن را یکی از کسل کننده ترین آثار برامس به حساب آورد.
    شایعاتی است ازینکه برامس کنسرتو دومی برای ویلون و ویلونسل نوشته و بعد ها به دلیل بیماری نت های آن را سوزانده است . حقیقت این مطلب بر ما پوشیده است . پس از این کنسرتو رابرت هاوسمن از وی خواست که یک کنسرتو دیگر فقط برای ویلونسل بنویسد برامس پذیرفت ولی افسوس که هیچگاه فرصت نکرد آن را شروع کند . البته موسیقی برامس در این کنسرتو به دلیل تجربه های قبلی ( ویلون کنسرتو ، دو سونات ویلون و همچنین دو سونات ویلونسل) کاملا پخته به گوش می رسد . به نظر می رسد برامس در هنگام خلق اثر ، از اعتماد به نفس کافی برخوردار نبوده است وی در یکی از نامه های خود به کلارا شومان می نویسد :
    «نوشتن برای دو سازی که صداهایشان با یک تخیل تغییر میکند بسیار سخت و متفاوت است ، اصلا نمیدانم چیزی که مینویسم به اندازه کافی گوش نواز است یا نه »
    کلارا در نامه های متعدد به برامس وی را قوت قلب داده و به ادامه کار تشویق می کند . وی حتی کمک خود را به برامس پیشنهاد داده که وی آن را رد میکند . امروزه این اثر یکی از زیباترین کار های برامس به شمار می رود .






    دانلود تصویری :

    مشخصات :
    ارکستر فلارمونیک وین
    رهبر ارکستر : لئونارد برنشتاین
    تک نواز : گیدون کرمر ، میشا میشسکی
    371Mb


    بازی تمام شد همه با هم کلاغ پر !!

    - – – ––•(-•LaDy Ds DeMoNa •-)•–– – – -


اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •