جوزپه وردی ( Giuseppe Verdi )
جوزپه وردی ( Giuseppe Fortunino Francesco Verdi )درتاریخ 10 اکتبر 1813 لورونکوله [1] زاده شد . ( تقریبا 5 ماه پس از تولد ریچارد واگنر در لایپزیگ ) .نخستین اپرای او به نام اوبرتو [2] به سال 1839 در میلان با استقبال رو به رو شد و سومینش که در 1842 به صحنه رفت او را به شهرت رساند . سیزده سال بعد وقتی ریگولتو [3] ، ایل تراواتوره [4] و منحرف ( لاتراویاتا ) [5] به صحنه رفت محبوب ترین آهنگساز و اپرا نویس جهان بود . آثارش با آثار افسانه ای می یر-بیر پهلو می زد . وردی متخصصی بود که متاع مورد نیاز مردم را تهیه می کرد ، و هرگز ادعا نکرد که یک موسیقیدان فاضل است . حتی وقتی در اوج شهرت بود اعلام می کرد که مصلحت اندیش [6] است . در یکی از نامه هایی که در 1869 نوشته اشاره می کند :
« در خانه من اثری از موسیقی پیدا نمی شود ، هیچوقت به بایگانی ملی موسیقی نرفته ام ، اگر به ناشری مراجعه کردم برای استفسار و استنطاق نبوده . به آثار خوب نت علاقمندم اما نه از طریق مطالعه نت . گاهی به اپرا خانه می روم و مینشینم و گوش می دهم ... باز هم می گویم که در میان آهنگسازان گذشته و حال من کمترینم ، و از دانش بهره چندانی ندارم »حقیقت داشت ؛در سخن نیز چندان فصاحتش نبود . از آثار خود صحبت نمی کرد ، مگر برای آنان که مستقیما درگیر بودند : ناشر آثارش ، رهبر ارمستر ، و خوانندگان . آنچه از موسیقی می خواست این بود که سخنگوی او باشد و به جای او حرف بزند ، حتی با اوقات تلخی در جواب مردمی که خاطراتش را طلب می کردند می گفت :
«هرگز به خودم اجازه نمی دهم بنشینم ، وقتم را صرف نوشتن خاطراتم بکنم ! »در کودکی هیچ اشاره ای به اینکه روزی غول بزرگ موسیقی ایتالیا خواهد شد از خود صادر نکرد . اما استعداد داشت ، البته نه آن استعداد تاریخی و تماشایی که موزارت و مندلسون ظاهر کرده بودند . در زادگاهش لورونکوله ، نزدیک بوستو [7] در دوک نشین پارما [8] نزد ارگ نواز دهکده موسیقی یاد می گرفت . پدرش مهمانخانه و خواربار فروشی کوچکی داشت ، و از استعداد فرزندش لذت می برد . و آخر سر هم ترتیبی داد تا عاقبت توانست یک پیانو دست دوم برای او بخرد . وقتی جوزپه به ده سالگی رسید پدرش او را به بوستو فرستاد و تحت سرپرستی ذوست پینه دوزش قرار داد . در آنجا بود که که توجه یکی از بازرگانان محلی به نام آنتونیو بارتزی [9] که مردی بخشنده دست دلباز بود به او جلب شد . بارتزی او را به عنوان خانه شاگرد پذیرفت و بهترین آموزش موسیقی را که در آن شهر امکان پذیر بود در اختیارش قرار داد . که البته چیز زیادی نبود . وردی با ارگ زن محلی که سرپرست ارکستر کوچک شهر هم بود کار می کرد ، به زودی وقتی از خود استعداد نشان داد جانشین او شد . چندی بعد بارتزی او را به میلان فرستاد تا به کنسرواتور وارد شود . در 18 سالگی موسیقیدان جوان ما وارد شهر شد .
هر چه امید بر سر داشت ناگهان بر باد رفت . آنچه در بوستو آموخته بود برای ورود به کنسرواتور کافی به نظر نمی رسید . صدای پیانویش بسیار ضعیف و دانشش در باب موسیقی نظری ناقص بود . دو سال در شهر ماند ، معلم خصوصی گرفته بود . حتی کار روی اپرای اوبرتو را نیز آغاز کرد . در 1834 به بوستو بازگشت و دو سال بعد با دختر بارتزی ، ماگریتا ازدواج کرد . از روی علاقه اپرای اوبرتو را به پایان برد ؛ بخت یاری کرد و مورد توجه بارتولومیو مه - رلی مقاطعه کار اپرای اسکالا قرار گرفت . مه - رلی خطر کرد و به یک آهنگساز گمنام فرصتی داد ، و هنگامی که اوبرتو با استقبال رو به رو شد پاداش خود را گرفت . در یک اقدام مال اندیشانه به وردی پیشنهاد کرد 3 اپرا در فاصله 8 ماه برای او بنویسد . اولین قرار داد مربوط به روز پادشاهی بود . یک اپرا-کمیک که وردی مجبور شد در ایامی که برای مرگ دو فرزند و بعد همسرش عزادار بود به پایان برساند . این اثر با موفقیت هماره نشد و تعجبی نیز نداشت . شکستی از این دست نه تنها بر او تاثیر هراس انگیزی گذاشت ، بلکه مدت تقریبا زیادی او را خانه نشین کرد . دیگر فعالیت نداشت حتی به فکر افتاد آهنگسازی را رها کند .و همین سر خوردگی ها و نگرانی ها باعث شد رابطه درونی نزدیکتری با مردم موسیقی پرست و عوام الناس بر قرار کند . نوشت :
« شاید هم اپرای بدی باشد . با این حال مردم برای کار های بدتر از این هم سخت نگرفتند ، حتی دست هم زدند . اما برای اپرای من دست نزدند ، تحمل کردند و هیچ نگفتند ، برای این باید سپاسگذار باشم ! ... قصد سرزنش مردم را ندارم ، انتقادشان را می پذیرم ، فقط از شرایط دلتنگم که مرا از تحسین و تشویق ایشان محروم کرد »دومین اپرای او اپرای نابوکو بود و با این اپرا ایتالیا به قهرمان اپرای خود که تازه رسیده بود سلام می کرد .این اپرا امروز از بسیاری جهات نشان از یک وردی شکل نیافته دارد . پس از آن وردی اپرا های بیشماری نوشت و شهرتی بی نظیر به دست آورد.
پس از مرگ همسر اولش وردی با زنی به نام جوزپینا استرپونی [10] زندگی می کرد و سرانجام در 1859 با او عهد ازدواج بست .این ازدواج موفق ولی فاقد بچه بود .
واپسین سال های عمر
در حالی که همسر او جوزپینا مخالف کار کردن او بود دیگران از جمله بویتو او را تشویق به ساختن اپراهایی از آثار شکسپیر می کردند . آنتونی و کلئوپاترا ؟ شاه لیر ؟ تبدیل لیر به موسیقی ذهنش را مشغول کرده بود جوزپینا به او التماس می کرد که استراحت کند می گفت : وردی پیر است و خسته . خودش هم پیر و خسته بود . عاقبت در 1897 در گذشت . وقتی وردی خبر مرگ همسرش را شنید از جا برخاست ، گیج و گنگ بود ، هیچ نمی گفت ، ساعت ها همانطور ایستاده بود . بقیه عمرش در سانتا آگاتا گذشت ، اما گاهی به میلان می رفت تا دوستان قدیمی را ملاقات کند . و در میلان بود که مرگ در رسید . حمله ای دست داد ؛ یک هفته بیهوش بود ، و نهایت در 27 ژانویه 1901 جهان را وداع گفت .
دانلود کنید :>>> بیشتر :
La Traviata Act I
La Traviata Act II
La Traviata Act III
دانلود کنید :
Destiny
دانلود کنید :
Il Travator Act I
Il Travator Act II
___________________
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
پاسخ : جوزپه وردی ( Giuseppe Verdi )
علاقه مندی ها (Bookmarks)