قدیمی ترین پل جهان در دزفول

[باستان شناس]

قدیمی ترین پل جهان در دزفول





قدیمی ترین پل جهان در دزفول با گذشت بیش از 10 قرن از ساخت آن همچنان سالم و با دوام محل تردد عابرین و خودروهای سواری است.


این پل در سال 260 میلادی به دستور شاپور اول ساسانی توسط 70 هزار اسیر رومی دربند ایرانیان احداث شد و در حالی كه بیش از 10 قرن از عمر آن می گذرد به عنوان باستانی ترین پل جهان اكنون نیز محل تردد خودروهای سواری دزفول و اندیمشك است.

این پل دارای 14 دهانه است و آب رودخانه دز از زیر آن عبور می كند.


پل مزبور از سنگ ساروج و آهك بنا شده و در دوران حكومت عضدالدوله دیلمی، صفویان و پهلوی چندین بار بازسازی شده اما پایه های پل حكایت از دوران ساسانی دارد.
به گفته مورخان این پل یك اثر منحصر بفرد تاریخی است كه تاكنون توانسته تا این زمان دوام بیاورد.


این پل كه در مركز شهر دزفول قرار دارد شرق و غرب شهر را به هم متصل كرده و راه عبور و مرور شهرهای اندیمشك، شوشتر و دزفول را به هم پیوند داده است.


شایان ذكر است طی 2سال اخیر به خاطر حفاظت از این اثر مهم باستانی، تردد خودروهای سواری از پل دزفول یك طرفه اعلام شد و امید است با آغاز ساخت پل پنجم دزفول كه پایین تر از پل قدیم احداث می شود و بهره برداری از آن، پل قدیم دزفول به طور كامل بسته اعلام شود تا این اثر مهم باستانی همچنان محفوظ بماند.



منبع:
نمای ایران

[vacuum]

با عرض سلام خدمتتون، این گفته ی شما سندیت تاریخی ندارد زیرا قدیمی ترین پل، پل شادروان است که در شهرستان شوشتر واقع است و زمان ساختمان اين پل به دورهٔ ساسانيان و شاپور اول مربوط است، يکى از شروط آزادى قيصر روم و سربازانش ساختن پل شادروان بود که از طرف قيصر نيز مورد قبول واقع شده بود. احتمالاً اين پل قبلاً وجود داشته و در اثر جنگ ويران شده و در دورهٔ‌ ساسانيان آن را بازسازى کرده‌‌اند و بيشتر نوشته‌ها دلالت به ساخت اين پل در زمان ساسانيان دارد. پس از اتمام پل شادروان ، شاپور ، قيصر دوم و روميان اسير را آزاد کرد و به وطن خود بازگشتند و بعضى از روميان از شوشتر خوششان آمد و ماندگار شدند، قدمت این پل به 18 قرن پیش بر می گردد و جالب تر از آن مکانی در شوشتر به نام تخت قیصر وجود دارد که قیصر روم از آن جا به دلیل ارتفاعی که داشته بازسازی پل را نظاره گر بوده است، به قول شاعر" اگر از هول قیصر بند شادروان گسست از هم، بدیدی دست و پا در بند آخر زار و گریانش"

[vacuum]

پل شادروان در شاهنامه ی فردوسی

از شاهنامه فردوسی

همـــی بـــرد هـــر ســو برانــوش را /*/ بــدو داشــتــــی در سخـــن گـوش را

یکـــی رود بـــــد پهـــن در شوشـــتر /*/ کـه مـاهی نکـــردی بــروبــر گــــذر

برانـــــوش را گفـــت گــــر هندســـی /*/ پلـی ســاز آنـــجا چنــان چـون رسـی

کـه مـا بــازگـردیـم و آن پـل بـه جـای /*/ بـمـانــــد بـــه دانـایـــــی رهــنـــمای

بـه رش کـــرده بـالای ایـن پـل هــزار /*/ بخـواهـی ز گـنـج آنـچـه آید بـه کــار

تــــــو از دانـــــشی فیلـــــسوفان روم /*/ فـــراز آر چنــدی بران مـرز و بــوم

چو این پل برآیــد سوی خــان خــویش /*/ بـــرو تازیــان بــاش مهمــان خـویش

ایــــــا شــــــــادمانی و بـــاایمنــــــــی /*/ زبـــد دور وز دســت اهـــریـمـنــــی

بـــه تـــــدبیر آن پــــل باســــتاد مـــرد /*/ فـــراز آوریــــدش بـــران کــار کرد

بپردخـــــت شـــــاپور گنجــــی بـــران /*/ کــه زان باشـــد آســـــانی مردمــــان

چو شــد شـه برانـــوش کـرد آن تمـــام /*/ پلـــی کــــرد بـــالا هـــزارانش گــام

چو شــد پـل تمـام او ز شــششتر برفت /*/ سـوی خـــان خـــود روی بنهـاد تفـت