باكتري هاي مولد اسيد لاكتيك
افزودن اين باكتري ها سبب توسعه شكمبه و بهبود وضعيت سلامتي به واسطه متاثر شدن ميكرواكولوژي دستگاه گوارش مي شوند. توليد پروبيوتيك هاي باكتريايي بر اساس باكتري هاي مولد اسيد لاكتيك مي باشد. ولي موفقيت در اين مورد كامل نبوده زيرا استفاده از سويه هاي متفاوت و غير موثر، ثبات، كم اين فراورده ها ( كاهش سريع تعداد سلول هاي زنده) و بي تاثير بودن اين مواد در مقدار كم علل اين موضوع مي باشند.
لاكتوباسيل ها قادر به توليد آنزيم هاي كربوهيدراتاز بوده و بدين طريق به هضم اين مواد كمك مي كنند. اين با كتري ها با كمك به تجزيه غذا در روده كوچك مانع از سرازير شدن اين مواد غذايي غير قابل هضم به روده بزرگ مي شوند.( روده بزرگ جايگاه فعاليت اكولاي است).
سويه مفيد اين گروه از باكتري ها استرپتوكوكوس فاسيوم است كه توانايي خاصي در توليد اسيد لاكتيك دارد. تغذيه گوسا له ها با ماست حاوي لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس سبب تسريع در عمل نشخوار گوساله ها مي شود. افزودن بيفيدوباكتريوم به جيره بچه خوكها در طي هفته اول زندگي سبب كاهش تعداد كلستريديوم در مدفوع و بهبود افزايش وزن در بچه خوكها شده است. فومياكي و همكاران (1995) اثر اعمال بيفيدوباكتريوم و لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس را بر روي گوساله ها مورد بر رسي قرار دادند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه اعمال اين باكتري ها سبب افزايش وزن روزانه و ضريب تبديل بهتر و كاهش اسهال نسبت به گروه شاهد شده است. همچنين اثرات مشابهي نيز از افزودن اين باكتري ها به جيره به جيره بچه خوكها مشاهده شده است. جني و همكاران (1991) با افزودن باكتري هاي باسيلوس ساب تيلوس به تنهايي و همراه با لاكتوباسيلوس لاكتيس به جيره گوساله هاي شير خوار اثرات آنرا مورد بررسي قرار دادند. در اين پژوهش گوساله ها يكباره، در روز سي ام از شير گرفته شدند و از روز 44-31 جيره آغازين دريافت كردند. نتايج نشان داد كه هيچ يك از پارامترهاي مورد بررسي افزايش وزن و بازده خوراك تحت تاثير تيمارها قرار نگرفت ونيز مورلي (1995) با برسي اثر پروبيوتيك ها بر روي سلامتي و رشد گوساله تفاوت معني داري را در بين تيمارها مشاهده نكرد.
كشت مخمر در جيره آغازين
استفاده از كشت مخمر در جيره آغازين در جيره گوساله هاي شيرخوار در جهت بهبود عملكرد مورد توجه قرار گرفته است. وجود غلات بالا در جيره آغازين سبب كاهش pH و در نهايت پاراكراتوزيس شكمبه مي شود. آزمايشات بر روي شمبه گوسا له ها نشان داده كه نوسانات pH در دامنه 8/5-5 است. بنابراين هيپر اسيديتي در گوساله هايي كه جيره آغازين دريافت مي كنند، عاملي براي محدوديت خوراك مي باشد. با توجه به اينكه آسپرژيلوس اريزا و ساكاروميسس سرويسيه سبب تحريك باكتري هاي مصرف كننده لاكتات مي شوند و برداشت لاكتات را توسط مگاسفرا السيدني و سلونوموناس روميننتيموم تحريك مي كنند، استفاده از اين مواد در جيره آغازين اثرات نامطلوب كاهش pH را مي كاهد. بنابراين پيشنهاد مي شود كه احتمالا پاسخ مثبت گوساله ها به كشت مخمر مربوط به افزايش pH باشد. زاين وهمكاران (1999) با استفاده از 12 گوساله اخته اثرات پروبيوتيك هاي غير باكتريايي را بر روي سلامتي گوساله هاي پرواري مورد بررسي قرار دادند. گوساله ها در 2 تيمار شاهد و تيمار آزمايشي دريافت كننده 28 گرم ساكاروميسس سرويسيه قرار داده شدند. نتايج نشان داد كه ساكاروميسس سرويسيه سبب كاهش 48 درصدي در بيماري ها و كاهش 44 درصدي در روزهاي بيماري شده است. كيوگلي و همكاران (1992) در جيره آغازين گوساله ها كه حاوي غلات بالايي بود اثرات بيكربنات سديم و كشت مخمر را بر تحريك شكمبه، رشد و مصرف خوراك در گوساله ها مورد بررسي قراردادند. در تيمار كشت مخمر، 2/0 درصد مخمر ساكاروميسس سرويسيه و در تيمار بيكربنات 3 درصد از اين ماده استفاده شد. در اين آزمايش اثر معني داري بر ماده خشك مصرفي، افزايش وزن و يا بازده خوراك ديده نشد، ولي نيتروژن اوره اي پلاسما در تيمار بيكربنات سديم كاهش داشت. كالي و همكاران (1992) با افزودن كشت مخمر به جيره گوساله ها و بره ها كاهش روزهاي بيماري، افزايش مصرف خوراك و همچنين اثرات مثبت در متابوليسم ازت، روي و آهن را مشاهده نمودند. همچنين در پژوهش ديگري افزودن كشت مخمر در جيره بره ها در زمان استرس حرارتي مورد برسي قرار گرفت. در اين پژوهش كشت مخمر سبب افزايش عملكرد در گروه تغذيه شده با مخمر، در مقايسه با گروه شاهد شد. در مورد گاوهاي شيري نيز كاهش دماي راست روده با افزودن آسپرژيلوس اريزا مشاهده شده است. مارش و همكاران (2002) با افزودن 10 گرم كشت مخمر به جيره گوسا له هايي كه تازه از شير گرفته شده بودند، افزايش معني داري را در افزايش وزن روزانه مشاهده كردند.
عصاره حاصل از قارچ آسپرژيلوس اريزا
محتواي اين عصاره به خوبي تعريف نشده ولي فرض بر اين است كه اين عصاره فاقد سلولهاي زنده است و حاوي مقاديري از آنزيم هاي فعال و ويتامين هاي گروه ب مي باشد. اين عصاره اثري مشابه با كشت مخمر بر روي عملكرد حيوانات اهلي دارد. بهركا (1991) با بررسي اثر آسپرژيلوس اريزا بر فعاليت ميكروبي شكمبه و توسعه آن اثرات مثبتي را در فعاليت ميكروبي شكمبه مشاهده نمود. در اين پژوهش گوساله هاي تغذيه شده با آسپرژيلوس اريزا يك هفته زود تر از گوساله هاي شاهد از شير گرفته شدند و در تيمار آسپرژيلوس اريزا مقاد ير پروپيونات و استات، كل باكتري هاي بي هوازي همي سلولوتيك، پكتينوليتيك و سلولوتيك بيشتر از گروه شاهد بود.
علت تفاوت در نتايج
در گزارشات ارائه شده در مورد اثرات آسپرژيلوس اريزا و ساكاروميسس سرويسيه بر توان توليدي و مصرف خوراك و افزايش وزن تفاوت هايي مشاهده مي شود. برخي از پژوهش ها اثرات مثبت اين مواد را مربوط به اوايل زايش مي دانند، به همين دليل اكثر آزمايشات در استفاده از اين مواد در اوايل زايش انجام شده است. پژوهش هاي انجام شده بر روي اين مواد در شرايط متفاوت از يكديگر انجام شده است. پژوهش ها بر روي گاوهاي شيري نشان داد كه اين مواد سبب افزايش قابل توجهي در توليد شير شده اند. استفاده از كشت مخمر در جيره گوساله هاي پرواري كه با جو تغذيه شده بودند افزايش وزن 19 درصدي را نشان داده است. در حاليكه پاسخ نرهاي پرواري تغذيه شده با سيلاژ در حد اشتها به علاوه 2 كيلوگرم كنسانتره فقط افزايش 7/6 درصدي را در رشد روزانه نشان داده است. در مروري بر آزمايشات انجام شده براي ارزيابي اين مواد در توليد گاوهاي شيري نشان داده شده كه جيره هاي بر پايه سيلاژ ذرت نسبت به جيره هاي بر پايه سيلاژ گراس اثر بهتري بر توليد داشته اند. ويليامز (1991) وقتي از جيره هايي با نسبت 40 به 60 علوفه به كنسانتره استفاده كرد، افزايش 17 درصدي را در توليد شير مشاهده نمود، ولي زماني كه نسبت علوفه را در جيره بالا برد، پاسخ توليد به 14 درصد رسيد. همچنين وقتي در جيره از گندم و يونجه استفاده شد، توليد شير افزايش داشت در حاليكه با جايگزين كردن ذرت به جاي گندم اثري بر توليد ديده نشد. به طور كلي پاسخ هاي متفاوتي در استفاده از آسپرژيلوس اريزا و ساكاروميسس سرويسيه در جيره هاي گاوهاي شيري و گوساله هاي شير خوار مشاهده شده است. به طوري كه برخي از آزمايشات اثرات مثبتي را با افزودن اين مواد بر روي مصرف خوراك و توليد شير نشان داده اند، ولي در تعدادي از پژوهش ها چنين پاسخ هايي مشاهده نشده است. در يك پژوهش اثر كشت مخمر روي عملكرد گوساله هاي جوان مورد بررسي قرار گرفت، در اين آزمايش هيچ يك از صفات مورد بررسي از جمله تخمير شكمبه، مصرف خوراك وافزايش وزن روزانه تحت تاثير كشت مخمر قرار نگرفت. اما در پژوهش مارش (2002) كه بر روي گوساله ها انجام داد، افزايش معني داري در پارامترهاي مورد بررسي مشاهده شد. همانطور كه بيان شد پاسخ هاي گوساله ها و گاوهاي شيري به اين فراورده ها متفاوت مي باشد. به دليل وجود اين تفاوت در نتايج آزمايشات، پايوا (1993) پيشنهاد كرد كه عواملي همچون مرحله شيردهي، نوع علوفه، شيوه خوراك دهي، نسبت علوفه به كنسانتره و نوع جيره در بروز اين تفاوتها موثر مي باشند. همچنين وجود گونه هاي بسيار متنوع از كشت مخمر مي تواند دليل ديگري براي تفاوت در نتايج باشد، به طوري كه هنوز بين سويه هاي موجود اين مواد بهترين گونه از جهت فعاليت پروبيوتيكي مشخص نشده است. با اين وجود در طي آزمايشاتي كه تا سال 1990 انجام شده، در 55 درصد از پژوهش ها افزايش توليد شير گزارش شده است
منبع:سایت دام آوران
علاقه مندی ها (Bookmarks)