آشنایی با حیوانات

[matrix]

سوسک



جانداری است بندپا از رده حشرات، زیررده بالداران (Pterygota) فرو-رَده نوبالان (Neoptera)، راسته سوسریان (Blattodea). سوسک نامی کلی است برای خانواده سوسکی‌ها.

سوسکها بزرگ‌ترین گروه حشرات را به خود اختصاص داده‌اند و در محیط زیستهای مختلفی دیده می‌شوند. از زمینهای سنگلاخی تا جنگلهای استوایی تحت قلمرو سوسکها به حساب می‌آید. بیشتر سوسکها قدرت پرواز دارند.آنها دارای بالهایی هستند که وقتی در حال پرواز نیستند آنهارا در محفظه محکمی روی پشت خود جمع می‌کنند و در زیر این محفظه نگهداری می‌کنند. سوسکها از انواع مختلف گیاهان، گونه‌های حیوانات و لاشه‌های مرده آنها تغذیه می‌کنند.


تمام سوسکها دارای بخش‌هایی برای نیش زدن و جویدن در ناحیه دهان خود هستند. بعضی از سوسکها دارای آرواره‌های بزرگی هستندکه آنها را قادر می‌سازد که طعمه خود حمله کرده و او را قطعه قطعه کنند. سوسکهای دیگر مثل شپشه گندم دارای آرواره‌های کوچکی در انتهای پوزه درازشان می‌باشند. شپشه گندم پوزه بلند خود را برای سوراخ کردن اجسام سخت و رسیدن به غذا، به کار می‌برد.او دارای شاخکهای زانویی بوده که می‌تواند آنها را خم کرده و در شیار پوزه اش پنهان کند. کوچک‌ترین حشرات جهان سوسکهای دارای بالهای پردار می‌باشند. بدن بعضی از آنها دارای طول کمتر از ۵ میلیمتر (۵۰/۱ اینچ) می‌باشد. نوع نر سوسک گرد آمریکایی جنوبی درازترین سوسک در جهان است. این سوسک دارای دو شاخ بزرگ است و می‌تواند تا ۱۵ سانتیمتر (۶ اینچ) رشد کند و قد بکشد. بیشتر سوسکها هرگز آب نمی‌نوشند. بچه بعضی از سوسکها می‌توانند بدون غذا تا ۵ سال زنده بمانند.
در حدود ۳۷۰.۰۰۰ گونه مختلف سوسک شناخته شده است. آنها در تمام نقاط جهان، روی زمین، رودخانه‌های آب شیرین و دریاچه‌ها پراکنده هستند.



سوسک هیسینگ ماداگاسکار (Gromphadorhina portentosa)، این حشره هشت سانتیمتر طول دارد


بعضی گونه‌های سوسک:

• سوسک شناگر بزرگ
• سوسک شاخ گوزنی
• سوسک طلایی

[matrix]

اسب اصیل انگلیسی

این نژاد دیرینهٔ طولانی‌ای ندارد و از آمیزش اسب‌های اصیل عربی با اسب‌های محلی در انگلستان به وجود آمده‌است. بلندی جدوگاه اسب‌های اصیل انگلیسی بین ۱٫۶۵ تا ۱٫۸۰ متر است. اسبان این نژاد تیزپاترین اسب‌های دنیا هستند و از آن‌ها در مسابقات اسب‌دوانی به خصوص مسابقات تاخت استفاده می‌شود. این اسب‌ها معمولاً در مسابقات درساژ و پرش نیز موفق هستند. اسب‌های اصیل انگلیسی نسبتاً حساس، زودشکن و عصبی هستند، که با توجه به تقلا و ریسکی که حین مسابقات می‌کنند قابل توجیه‌است. رنگ بدن آن‌ها نیز معمولاً کهر، کهر تیره، خاکستری و سیاه است. رنگ‌های ابرش و طلایی نیز در آن‌ها دیده می‌شود. رنگ سفید بسیار نادر است. گردن و پاهای این نژاد بسیار کشیده می‌باشد.

[matrix]

گوریل



گوریل‌ها از بزرگترین نخستی‌ها هستند. این حیوانات خشکی زی هستند و در جنگلهای آفریقا زیست می‌کنند. گوریل‌ها به دو گونه تقسیم شده‌اند و هر کدام از آن دو گونه خود به ۴ یا ۵ زیرگونه تقسیم گشته‌است. «دی.ان.ای» گوریل‌ها ۹۸٪-۹۹٪ با «دی.ان.ای» انسان یکسان است و بعد از دو گونه شامپانزه نزدیکترین خویشاوند نوع انسان است.
گوریل‌ها در جنگلهای استوایی و نیمه استوایی زندگی می‌کنند و زیستگاهشان درصد کوچکی از آفریقا را شامل می‌شود و بیشتر گوریل‌ها در ارتفاعات زندگی می‌کنند و زیستگاه گوریل‌های کوهستانی در کوه «آلبرت ریفت» و جنگلهای مرتفع «ویرونگا ولکانوئوس» در ارتفاعات ۲۲۲۵ متری تا ۴۲۶۷ متری است. گوریل‌هایی که در سرزمینهای پست زندگی می‌کنند در جنگلهای انبوه و مرداب‌ها و باتلاق های پایین‌تر از سطح دریا زندگی می‌کنند.


نزدیک‌ترین خویشاوند گوریل‌ها٬ شامپانزه‌ها و انسان‌ها هستند که جد مشترک گوریل‌ها از انسان‌ها و شامپانزه‌ها ۷ میلیون سال پیش جدا شده ‌است. ژن انسان میانگین ۱.۶٪ با ژن گوریل تفاوت دارد و این تفاوت هم به خاطر چند عدد کپی هر ژن است. اخیرا سه گونه گوریل مطرح بود؛ گوریل زمینی غربی گوریل زمینی شرقی و گوریل کوهی ولی اکنون توافق شده که دو گونه بیشتر وجود ندارد گوریل زمینی غربی و شرقی که هر کدام دو زیر گونه دارند و به‌تازگی نیز مشخص شده سومین زیرگونه نیز در یکی از گونه‌ها وجود دارد.انواع گوریل‌ها که دانشمندان بر روی آن توافق دارند به این ترتیب هستند:
عادات

گوریل پشت نقره‌ای


گوریل پشت نقره‌ای یک گوریل نر بالغ است. معمولا بیشتر از ۱۲ سال سن دارد و از موهای نقره‌ای پشتش شناخته می‌شود. گوریل پشت نقره‌ای دندان‌های نیش بزرگ و کاملا رشد کرده‌ای دارد. نرهای بالغ پشت سیاه معمولا بالای ۱۱ سال سن دارند.
پشت نقره‌ای قوی است و رهبر گروه‌ است. هر پشت نقره‌ای رهبر یک گروه ۵ تا ۳۰ عددی است و در مرکز توجه گروه قرار دارد. وی همه تصمیم‌ها را می‌گیرد. در درگیری‌ها بین اعضای گروه نقش میانجی را ایفا می‌کند و برای حرکت گروه تصمیم می‌گیرد. گروه را به سمت مراکزی که غذا وجود دارد راهنمایی می‌کند و مسئولیت رفاه و امنیت گروه را بر عهده دارد. نرهای جوانتر پشت سیاه نامیده می‌شوند و ممکن است حفاظت و امنیت را پشتیبانی کنند و پشت نقره‌ای را حمایت کنند.

گوریل پشت سیاه




نرها هنگامی که ۱۱ ساله شدند به آرامی گروه اصلی خود را ترک می‌کنند و یا به تنهایی یا با گروههای نرهای ۲ تا ۵ ساله تا قبل از اینکه برای جفت یابی و بعد از آن تولید مثل آماده شوند حرکت می‌کنند. بچه گوریل معمولا ۳ تا ۴ سال کنار مادرش می‌ماند. پشت نقره‌ای که رهبر گروه‌است از کودکان یتیم شیرخوار مراقبت می‌کند اما همیشه نمی‌تواند از تعداد زیادی از آنها مراقبت کند.
هر گاه یک نر جوان نافرمانی کند یا یک نر خارجی مشکل به وجود بیاورد پشت نقره‌ای غرّش می‌کند و مشتهایش را به سینه‌اش می‌کوبد٬ شاخه‌ها را می‌شکند٬ دندانهایش را نشان می‌دهد و به سمت جلو حمله می‌کند. گاهی یک نر جوان از طرف رهبر مسن عهده‌دار رهبری می‌شود. اگر رهبر به علت بیماری٬ جنگیدن یا شکار غیر قانونی از بین برود گروه از هم متلاشی می‌شود و اعضای گروه به سایر گروه‌ها می‌پیوندند. خیلی از موارد پیش می‌آید که یک نر دیگ با کشتن پشت نقره‌ای گروه٬ آن گروه را کاملا تصرف کند و خطر بزرگی وجود دارد که نر غالب بچه‌های پشت نقره‌ای کشته شده را نیز از بین ببرد.
غذا و جستجو برای آن

گوریل‌ها حیواناتی گیاه‌خوار هستند و جزو حیواناتی می‌باشند که غذای خود را نیم خورده رها می‌کنند. گوریل‌ها برگ و میوه و حتی گاهی حشرات کوچک را نیز می‌خورند. گوریل بیشتر روز خود را به خوردن صرف می‌کند. دندانهای نیش بزرگ و بلندش به او اجازه می‌دهد تا گیاهان سخت و محکم مانند ساقه بامبو را خرد کند و بخورد. گوریل‌های زمینی اساسا از میوه تغذیه می‌کنند اما گوریل‌های کوهی از شاخ و برگ گیاهان و ساقه و ریشه آنها تغذیه می‌کنند.




دوره آبستنی گوریل ماده ۳۴ هفته به طول می‌انجامد و معمولا یک بچه بدنیا می‌آورد. ۳ تا ۴ سال بین هر زایمان فاصله‌است زیرا تا وقتی بچه‌ها در کنار مادر هستند٬ مادر دیگر آبستن نمی‌شود. ماده‌ها در ۱۰-۱۲ سالگی بالغ می‌شوند و این مدت در اسارت کمتر است و زودتر بالغ می‌شوند. نرها نیز در ۱۱-۱۳ سالگی به بلوغ می‌رسند. طول عمر گوریل‌ها ۳۰ تا ۵۰ سال است. اما در مورد این موضوع بحث است و مواردی که سن بالاتر داشته باشند دیده شده است. مثلا در باغ وحش دالاس در آمریکا یک گوریل به نام «جنی» هنوز در سن ۵۵ سالگی زنده‌است. چیزی که ذهن دانشمندان را این اواخر مشغول کرده درگیری گوریل‌ها با جنس مخالف می‌باشد.
هوش


گوریل ها خویشاوندی نزدیکی با انسان می‌دارند و همچنین بسیار باهوش هستند. حتی عده کمی از گوریل ها در اسارت نوعی زبان مستقل از زیر مجموعه زبانهای اشاره را فرا گرفتند.
استفاده از ابزار

بر طبق مشاهدات تیم «توماس برور» در جامعه حفظ حیات وحش در سپتامبر ۲۰۰۵ گوریل ها اکنون توانایی استفاده ابزار در طبیعت را دارند. یک گوریل ماده در پارک ملی کنگو مشاهده شده‌است که از یک چوب برای سنجش عمق یک باتلاق استفاده می‌کرده‌است و ماده دیگری دیده شده که از یک تکه چوب به عنوان تکیه گاه در زمانی که می‌خواست ماهیگیری کند استفاده کرده‌است. این نشان می‌دهد که گوریل ها استفاده از ابزار را هم اکنون فراگرفته‌اند.
در سپتامبر ۲۰۰۵ یک گوریل دو سال و نیمه در حالی که در یک پناهگاه با سنگ در حال شکستن یک بادام بود دیده شده و زمانی استفاده کردن از ابزار در گوریلها دیده شده که شامپانزه‌ها ۴۰ سال زودتر استفاده از ابزار در طبیعت را می‌دانستند و بسیار عالی از یک چوب برای شکار کردن موریانه‌ها استفاده می‌کردند. داستان هایی در میان مردم بومی رواج دارد که گوریل ها در دفاع از خود در برابر حیوانات درنده از سنگ و چوب استفاده می‌کنند. گوریل ها دارای دستی نیمه دقیق هستند و مطمئنا می‌توانند از هر نوع ابزار ساده و اسلحه استفاده کنند.

[matrix]

مورچه‌خوار



جانوری است از بالاراستهٔ بیگانه‌بندیان (Xenarthra)، از راستهٔ کرک‌داران (Pilosa)، از زیرراسته کرم‌زبانان (Vermilingua)
نام بیگانه‌بندیان برای آن‌ها به این علت برای بالاراستهٔ این جانوران برگزیده شده که بندهای مفاصل بدن ایشان با دیگر گروه‌ها تفاوت بسیار دارد.
مورچه‌ها و موریانه‌ها در صورت احساس خطر، تقلا می‌کنند و گاز می‌گیرند، با وجود این آنها آن قدر ریز و کوچک اند که پستانداران ‏مورچه خواری مانند مورچه خوار فلس دار و آرمادیلو ترسی از آنها ندارند. آن ها در یک لحظه با زبان دراز و چسبناکشان دهها مورچه یا موریانه را می مکند و ‏می خورند.


نوعی مورچه خوار غول پیکر وجود دارد که طول بدن آن از سر خرطوم تا نوک دم آن بین 1.2 تا 1.8 متر میباشد. دارای پاهای بلندی است رنگ این پستاندار عموما در مشتقات خاکستری است.
همچنین به آن Ant-bear به معنی مورچه خرس نیز گفته میشود دلیل این نامگذاری به اینخاطر است که پنچه ها و خز (پوست) این حیوان شباهت زیادی با خرس دارد و گاهی اوقات در نگاه اول با خرس اشتباه گرفته میشود.
این حیوان اغلب اوقات بسیار منرزوی است و زیستگاه آن در اسپانیا و جنوب و آمریکای مرکزی است و علاقه زیادی به جنگلهای انبوه دارد. دید بینایی ضعیفی دارد درعوض حس بویایی قوی دارد.
غذاى آن بطور عمده از موریانه‌ است، با خرطوم بلند خود به راحتی لانه موریانه ها را ویران کرده و به زبون درازش موریانه هارا شکار میکند. آب دهان مورچه خوار چسبناک است و موریانه ها و حشرات به خوبی به آن می چسبند.

مورچه خوار دندانی ندارد پس هنگامی که با زبان خود مشغول جمع کردن حشرات و موریانه ها از روی زمین است مقداری سنگ ریزه همراه حشرات به داخل دهان و خرطوم بلندش می آید که به کمک همین سنگریزه ها میتواند حشرات را در دهانش خرد و مقداری هضم کند.
به ندرت صداهایی از خود درمی آورد که زیر و جیغ مانند است. (ترجمه شده از wikipedia)
+ حیوان بی آزاری است ، اگر یه روز از خواب پاشدید و دیدید که یکی از آنها در حیاط منزلتان به همراه خانواده اش به پیکنیک آمده دست و پای خود را گم نکنید و نیازی هم نیست که با پلیس تماس بگیرید؛
این اتفاق برای ساکنان روستاهای آمریکای جنوبی امری عادی است ، به زبان ساده تو ایرون گربه داریم تو آمریکای جنوبی مورخور!

[matrix]

بز کوهی

بز کوهی یا «بز وحشی» بصورت دسته‌های کوچک در کوهستان‌ها زندگی می‌کنند، در کوه‌های ایران از این حیوان بسیار دیده می‌شود. در کوهستانهای آسیای صغیر و کوههای هیمالیا و هندوکش فراوان است و توسط شکارچیان شکار می‌شود.

ویژگی‌های ظاهری

ویژگی‌های ظاهری بز کوهی: موهای بدن بطور کلی زبر و کوتاه هستند و در نرها در پایین چانه دسته‌ای از موهای بلند ریش مانند روئیده‌است. همچنین در پشت بدن در طول خط طولی تیره پشت از شانه تا حدود دم موها بلند شده و به صورت تیغه‌ای درآمده‌اند. دم کوتاه است و طول آن با موهای انتهایی کمی بیشتر از طول گوش است. پاها قوی و سم نسبتاً پهن است. ماده‌ها بدون ریش هستند و شاخ در آنها کوتاه است و طول آن معمولاً کمتر از ۲۰ سانتیمتر است. نرها شاخ بلند و زیبایی دارند که مانند شمشیر خمیده به طرف عقب متمایل شده‌اند. قاعده شاخها در روی جمجمه خیلی بهم نزدیک شده‌اند ولی بقیه شاخ به تدریج از هم دور شده و در نوک کاملاً از هم فاصل بیشتری پیدا می‌کنند. رنگ بدن در پایین گونه‌ها و پهلوهای گردن و پهلوهای بدن نخودی خاکستری که در روی رانها و پاهای جلو تیره‌تر متمایل به قهوه‌ای می‌شود. ریش بلند و سیاهرنگ و یک خط قهوه‌ای تیره رنگ در خط میانی پشت در عقب سرازبین گوش‌ها تا نزدیک دم وجود دارد و همچنین نوار عرضی تیره‌ای به همین رنگ در روی شانه به طرف پهلوها و پایین سینه ادامه دارد. پوزه در بالای سوراخ‌های بینی خاکستری تیره و پیشانی قهوه‌ای روشن که در جلوی قاعده شاخ‌ها تیره می‌شود. جمجمه حجیم و از استخوانهای ضخیم تشکیل شده و پهنای آن در ناحیه برجستگیهای حدقه خیلی زیاد و پوزه برعکس دراز و باریک است. استخوان‌های بینی کوتاه است.
چگونگی زندگی

بز وحشی معمولاً به صورت دسته جمعی زندگی می‌کنند. بیشتر گله‌های ده تا بیست راسی تشکیل می‌دهند. ولی گاهی گله‌های بزرگ بیش از ۷۰ راس از آنها دیده می‌شود. معمولاً گله به‌وسیله یک نر مسن و قوی رهبری می‌شود. گاهی نرهای جوان گله‌های جداگانه تشکیل می‌دهند. از گیاهان کوهستانی و جوانه درختچه‌ها و درختها تغذیه می‌کنند. بیشتر ارتفاعات زیاد را ترجیح می‌دهند ولی ممکن است تا کوهپایه پایین بیایند. از توانایی زیاد برای برای جست و خیز و دویدن روی صخره‌ها و پرتگاهها برخوردارند. معمولاً در صبح زود و عصرها می‌چرند و ساعات گرم روز را در سایه سنگها و صخره‌ها و بوته‌ها می‌خوابند.
جفت‌گیری و زاد و ولد

در پاییز جفت‌گیری می‌کنند و دوران آبستنی آنها ۵ تا ۵٫۵ ماه است. هنگام جفت‌گیری میان نرها نزاع می‌شود. نرهای مسن و قوی نرهای ضعیف و جوان را از گله رانده و یا چند ماده جفت‌گیری می‌کنند. زایش در بهار صورت می‌گیرد. بچه‌ها یک قلو و گاهی دو قلو هستند. بچه‌ها چند ساعت بعد از تولد به دنبال مادرشان راه می‌افتند و پس از چند روز می‌توانند به سرعت بدوند. در داخل معده بز جسم سختی وجود دارد که به پادزهر معروف است که در قدیم برای درمان مارگزیدگی و بعضی بیماریها بکار برده می‌شده‌است.
پراکندگی جهانی

مناطق پراکندگی یونان ، ترکیه ، شبه جزیره عربستان ، قفقاز ، ایران ، پاکستان ن هند و افغانستان محل زندگی بزهای کوهی می‌باشد.