پروتکلSNMP امکان پیاده‌سازی بر روی محیط‌های متعدد با کاربری در شبکه‌های وسیع و یا شبکه‌هایی با کاربردهای محدود و کوچک را دارا می‌باشد.


پروتکل SNMP برای سیستم‌های مدیریت در شبکه به منظور مونیتورینگ تجهیزات نصب شده در شبکه کاربرد دارد و شامل یک لایه کاربردی، یک پایگاه داده و بخش داده می‌باشد.
داده مدیریتی پیکربندی سیستم را توصیف می‌نماید. داده‌ها توسط کاربردهای مدیریتی تنظیم و مقداردهی می‌شوند. معماری و ساختارSNMP متشکل از مجموعه ای از ایستگاه های مدیریت شبکه و المان‌های شبکه است.
المان‌های مدیریتی کاربردهای مربوط به مدیریت را اجرا می‌کنند . این المان‌ها وظیفه کنترل و مونیتورینگ تجهیزات شبکه را بر عهده دارند. SNMP ارتباط بین المان‌های مدیریتی و المان‌های شبکه را در لایه کاربردOSI برقرار می‌نماید.


هر سیستم مدیریتی با استفاده از یک بخش نرم‌افزاری(agent) اطلاعات لازم را از طریقSNMP به سیستم مدیریتی منتقل می‌نماید. همان‌طور که قبلا هم اشاره شده است،SNMP پورت161 از UDP را برایagentها و پورت 162 را برای مدیریت استفاده می‌کند. مدیریت می‌تواند درخواست‌ها را از طریق هر پورت مبدای به پورت161 یک agent بفرستد و هر agent پاسخ درخواست مدیریت را به پورت‌های مبدا می‌فرستد.


مدیریت پیام‌های هشدار و اطلاع‌رسانی را از طریق پورت162 دریافت می‌نماید، اما یک agentاجازه دارد پیام‌های هشدار و اطلاع‌رسانی را از طریق هر پورت ‌در دسترس خود ارسال نماید.


تجهیزات شبکه که از پروتکلSNMP استفاده می‌نمایند، یک گره مدیریتی در شبکه تشکیل می‌دهند. این گره‌ها و تجهیزات مدیریتی، وظیفه جمع‌آوری و ذخیره اطلاعات مدیریتی و تبدیل آن‌ها به داده‌هایی قابل استفاده برایSNMP را بر عهده دارند.


یک agent درواقع یک ماژول نرم‌افزاری مدیریت شبکه است و در مورد داده‌های محلی گره شبکه، اطلاعات مدیریتی دارد و آن‌ها را به فرمت قابل تفسیرSNMP، ترجمه می‌نماید.
ساختار مدیریتی توسط زیربخشی از SNMP با نام MIB و یا (Management Information Bases) تعریف می‌شود.MIB ساختار مدیریتی یک سیستم را توصیف می‌کند. هر واحدMIB با نام OID و یا (Object Identifier) نام دارد و متغیری را در بر می‌گیرد که توسطSNMP قابل خواندن و تفسیر می‌باشد. هر OID می‌تواند به لایه‌ای از OSI مربوط باشد.


پروتکلSNMP، دارای یک متعادل‌کننده بار نیز می‌باشد. این بخش(dispatcher) وظیفه مدیریت ترافیک بار را درSNMP برعهده دارد. برای بسته‌های داده‌ای که خارج می‌شوند، یکdispatcher نوع پیام و نوع پردازشی که باید روی آن انجام پذیرد، را مشخص می‌نماید. سپس پیام را به ماژول مورد نظر راهنمایی می‌نماید. Dispatcher پیام مربوطه را برای ارسال به لایه انتقال می‌سپارد.
برای پیام‌های ورودی،dispatcher پیام‌ها را از لایه انتقال دریافت می‌نماید و هر پیام را به ماژول متناظر برای پردازش می‌دهد و پیام را به کاربرد موردنظر راهنمایی می‌نماید.