شعرهای و نامه هاي عاشقانه !

[ریپورتر]

آمدی آتش بجانم ریختی
شعله بر دامان پاکم ریختی
آمدی با یک صدا مستم کنی
ناگهان با یک نگاه هستم کنی
آمدی من را رها سازی بدشت
قلب من افتاد زیر پایت و شکست
خواستم تا فراموشت کنم
بلکه در یادم در آغوشت کنم
خواستم تا بشویم این گناه
غرقه گشتم در سیلاب فنا
خواستم تا نفس گیرم زخود
بلکه آرام گیرم بعد موت
ای دریغا مرگ هم من را نخواست
چونکه دامانم پلید بود از نخست

[ریپورتر]

در زمان غوطه ور و در زمین دلتنگم
خون خود می خورم و با قضا میجنگم
از دروغ و هوس و رنگ و ریا بیزارم
عاشق سادگی و صلح و دل یکرنگم
باده در دست به هر ساز و نوا می رقصم
خرم و شاد به یک جرعه ساقی منگم
بام تا شام پی یار و می و خال و خمم
این چنین است که بر شیشه ی عمرم سنگم
قلب چرکین شده را نیست جز این ره چاره
ارغوان جام به یک قطره بشوید زنگم
پیش رویم همه اسرار عیان است ولی
باز در قافیه ی شعر خودم می لنگم

[ریپورتر]

مشنو از نی من حکایت می کنم
از دل نی من روایت می کنم
من به هر جمعیتی خندان بدم
شور عشق پیر و برنایان بدم
سالیان در سور و سات و بزم و رقص
بی نوای نی محفلشان به نقص
شادی شاه و گدا و عاشقان
می سرودم با نوایی خوش ز جان
گرمی محفل منم در من دمید
با نوایم جام می را سر کشید
لیک روزی خنده هایم ناله شد
بر سرم پرپر گلی آلاله شد
شرحه شرحه سینه ام شد از غمش
ناله دارم روز و شب در ماتمش
در نفیرم مرد و زن زاری کنید
اشک ها با ناله ام جاری کنید
در دلم دارم دمادم سوز را
چون حکایت میکنم آن روز را

[ریپورتر]

این شعرها دیگر برای هیچ‌کس نیست

نه! در دلم انگار جای هیچ‌کس نیست

آن‌قدر تنهایم که حتی دردهایم

دیگر شبیه دردهای هیچ‌کس نیست

حتی نفس‌های مرا از من گرفتند

من مرده‌ام در من هوای هیچ‌کس نیست

دنیای مرموزی‌ست ما باید بدانیم

که هیچ‌کس این‌جا برای هیچ‌کس نیست

باید خدا هم با خودش روراست باشد

وقتی که می‌داند خدای هیچ‌کس نیست

من می‌روم هرچند می‌دانم که دیگ

پشت سرم حتی دعای هیچ‌کس نیست

[ریپورتر]

اي كه مي پرسي نشان عشق چيست ؛
عشق چيزي جز ظهور مهر نيست ...
.عشق يعني مهر بي چون و چرا ؛
عشق يعني كوشش بي ادعا .....
عشق يعني مهر بي اما اگر ؛
عشق يعني رفتن با پاي سر ....
.عشق يعني دل تپيدن بهر دوست ؛
عشق يعني جان من قربان اوست ...
.عشق يعني خواندن از چشمان او ؛
حرفهاي دل ولی بی گفتگو .....
عشق يعني عاشق بي زحمتي ؛
عشق يعني بوسه بي شهوتي .....
عشق ، يار مهربان زندگي ؛
بادبان و نردبان زندگي .....
عشق يعني دشت گلكاري شده ؛
در كويري چشمه اي جاري شده ....
.يك شقايق در ميان دشت خار ؛
باور امكان با يك گل بهار ....
.در خزاني برگريز و زرد و سخت ؛
عشق تاب آخرين برگ درخت ....
.عشق يعني روح را آراستن ؛
بي شمار افتادن و برخاستن
عشق يعني زشتي زيبا شده ؛
عشق يعني گنگي گويا شده ....
.عشق يعني مهرباني در عمل ؛
خلق كيفيت به زنبور عسل ....
.عشق يعني گل به جاي خار باش ؛
پل به جاي اينهمه ديوار باش ....
.عشق يعني يك نگاه آشنا ؛
ديدن افتادگان زير پا ......
عشق يعني تنگ بي ماهي شده ؛
عشق يعني ماهي راهي شده .....
عشق يعني آهويي آرام و رام ؛
عشق صيادي بدون تير و دام .....
عشق يعني برگ روي ساقه ها ؛
عشق يعني گل به روي شاخه ها ....
.عشق يعني از بديها اجتناب ؛
بردن پروانه از لاي كتاب

[ریپورتر]

و من خوشبختم.....
آیا سقفی بالای سرت هست؟
نانی برای خوردن
لباسی برای پوشیدن
و ساعتی برای خوابیدن داری؟ آری
نامی برای خوانده شدن
کتابی برای آموختن
و دانشی برای یاد دادن داری؟ آری
بدنی سالم برای برداشتن سبد یک پیرزن.
سقفی برای شاد کردن یککودک
دهانی برای خندیدن و خنداندن داری؟ آری
لحظه‌ای برای حس کردن
قلبی برای دوست داشتن
و خدایی برای پرستیدن داری؟ آری
پس خوشبختی بسیارخوشبخت

[ریپورتر]

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد
لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد
با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر
هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد
هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد
خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد

[ریپورتر]

دل من یه روز به دریا زد و رفت
پشت پا به رسم دنیا زد و رفت
پاشنهء کفش فرارو ور کشید
آستین همت رو بالا زد و رفت
دل من یه روز به دریا زد و رفت
پشت پا به رسم دنیا زد و رفت
پاشنهء کفش فرارو ور کشید
آستین همت رو بالا زد و رفت

یه دفعه بچه شد و تنگ غروب
سنگ توی شیشهء فردا زد و رفت
حیوونی تازگی آدم شده بود
به سرش هوای حوٌا زد و رفت
دفتر گذشته ها رو پاره کرد
نامهء فرداها رو تا زد و رفت
حیوونی تازگی آدم شده بود
به سرش هوای حوا زد و رفت
به سرش هوای حوا زد و رفت

دل من یه روز به دریا زد و رفت
پشت پا به رسم دنیا زد و رفت
زنده ها خیلی براش کهنه بودن
خودشو تو مرده ها جا زد و رفت

هوای تازه دلش میخواست ولی
آخرش توی غبارا زد و رفت
دنبال کلید خوشبختی می گشت
خودشم قفلی رو قفلا زد و رفت
یه دفعه بچه شد و تنگ غروب
سنگ توی شیشهء فردا زد و رفت
حیوونی تازگی آدم شده بود
به سرش هوای حوا زد و رفت
دفتر گذشته ها رو پاره کرد
نامهء فرداها رو تا زد و رفت
حیوونی تازگی آدم شده بود
به سرش هوای حوا زد و رفت

[ریپورتر]

برای آخرین بار خدا کنه بباره
تو این شب کویری
یه قطره از ستاره

همیشه بودی و من تو رو ندیدم انگار
بگو ، بگو که هستی ، برای آخرین بار

وقتی دوری ، تنهاییم نزدیکه
قلبم بی تو می ترسه تاریکه



چه لحظه ها که بی تو
یکی یکی گذشتن
عمرمو بردن امّا یه لحظه بر نگشتن

تو چشم من نگاه کن
منو به گریه نسپار
حالا که با تو هستم
برای اوّلین بار

برای آخرین بار

[ریپورتر]

خانه ای ساخته ام
پلکانش همه مهر،دربهایش احساس
شیشه اش آینه ادراک است
آه اما خانه
ساکنش درویش است ، آن تهیدست خیال ، آن تهیدست رفیق
او کسی می خواهد رغبت یکرنگی در وجودش باشد
او کسی می خواهد که وجودش باشد
رنج ابیات دلش را خواند ، هیجان نگه اش را داند
او کسی می خواهد ، نی لبک زن باشد
بربط و ضرب و سه تار
همه فرمانبر دستش باشند
ماه وخورشید و فلک ، همه محو نگه نرگس مستش باشند
او تو را می خواهد
نغمه اش شیوا کن
خانه اش زیبا کن