تانک لئوپارد
تانک لئوپارد اولین بار در سال 1963 توسط آلمان غربی تولید گردید . بیش از 6000 دستگاه از این تانک تولید گردید و به کشورهای عضو پیمان ناتو تحویل گردید.
تانک لئوپارد در دهه های 60 و 70 به یکی از تانک های موفق تبدیل شد . جنگ افزار اصلی تانک یک توپ 105 میلیمتری بود و علاوه بر آن دو مسلسل MG-3 کالیبر mm62/7 یکی به صورت موازی با توپ و دیگری بر روی بر جک نصب گردیده بود. این تانک هنوز در ارتش بعضی از کشورها در حال خدمت می باشد .
در اواخر دهه ی 70 میلادی با آشکار شدن ضعف تانک های غربی مقابل تانک های قدرتمند کشورهای پیمان ورشو که به تانک های T 72 و T 64 مجهز بودند . طراحی یک تانک جدید و قدرتمند تر در آلمان غربی شروع شد . تولید تانک جدید که لئوپارد 2 نام داشت . در سال 1979 آغاز شد. تانک لئوپارد2 از لحاظ مشخصات فیزیکی بزرگتر از لئوپارد 1 و از لحاظ سیستم کنترل و ناوبری با آن بسیار متفاوت است .
بدنه ی تانک از سه بخش تشکیل شده ؛
1- اتاقک راننده که در بخش جلو قرار دارد .
2- بخش فرماندهی و کنترل که در وسط بدنه قرار دارد .
3- بخش موتور که در انتهای بدنه قرار دارد .
تانک لئوپارد
اتاقک راننده به سه عدد پریسکوپ مجهز است و سمت چپ راننده فضای ذخیره سازی مهمات است. یک دوربین نیز در انتهای تانک نصب شده که تصاویر را بر روی یک نمایشگر تلویزیونی در اختیار راننده قرار می دهد تا بتواند در جهت عکس حرکت کند. برجک نیز در وسط تانک قرار دارد . نسل سوم زره های مرکب بر روی تانک نصب گردیده و زره های قسمت کنار و جلو که در معرض آتش دشمن قرار دارد به کمک قطعاتی تقویت گردیده .
این زره ها در نقش عایق های صوتی و حرارتی نیز برای تانک عمل می نماید . پریسکوپ های تانک قابلیت o360 گردش و امکانات دید در شب دارد . جایگاه توپچی به یک مسافت باب لیزری و آشکارساز مادون قرمز و هدف یاب حرارتی است. که از آنها برای ماموریت های ضد بالگرد نیز می توان اشاره کرد.
اتاقک خدمه به آشکار ساز انفجار و سیستم اطفاء حریق مجهز است. همچنین یک دیواره ضد حریق قسمت موتور را طوری از اتاقک جدا کرده تا در صورت انفجار یا آتش سوزی موتور به خدمه آسیبی نرسد. سیستم تهویه مطبوع تانک فضای مناسبی را برای فعالیت خدمه مهیا کرده است.
تانک به سیستم ناوبری دوگانه ی مکان یاب جهانی GPS و ناوبری خودکار مجهز است . سلاح اصلی تانک یک توپ mm 120 بدون خان L 44 است که در مدل A6 با یک توپ mm 120 با نام L 55 با طول لوله ی بلندتر تعویض گردیده . طول بلندتر لوله باعث افزایش سرعت و قدرت نفوذ گلوله شده است. این توپ به سیستم فشنگ پران اتوماتیک مجهز است. قابل ذکر است که تانک معروف M1A2 (آبرامز) ایالات متحده دقیقاً از همین توپ استفاده می نماید و این توپ در آمریکا تحت لیسانس آلمان تولید می شود. قدرت فوق العاده ی توپ ، توان درگیری تانک با اهداف پروازی کم ارتفاع را به آن داده است و به این منظور از گلوله های ویژه ای که توسط ایالات متحده طراحی گردیده استفاده می نماید .
موتور دیزل MTUMB873 با توان 1500 اسب و یا MTUMB883 با توان 1650 اسب قابلیت حرکت با سرعت 72 کیلومتر بر ساعت را به تانک می دهد .
تانک لئوپارد 2 گونه های مختلفی دارد. مدل های A4 الی A1 بسیار به هم شبیه هستند ولی گونه های A5 و A6 با بقیه متفاوتند. زره مدل A5 مستحکم تر است و مدل A6 که جدیدترین و پیشرفته ترین مدل می باشد . سیستم های حفاظت ضد مین، موتور کمکی و کنترل آتش دستلیک پیشرفته تری مجهز است. تاکنون 3200 دستگاه از این تانک تولید گردیده و در اختیار ارتش کشورهای اتریش ، دانمارک ، هلند ، نروژ ، سویس، سوئد و اسپانیا قرار داده شده. مدل دیگری از تانک لئوپارد مدل S می باشد که در سال 2002 به ارتش سوئد تحویل گردید. این تانک به سیستم فرماندهی کنترل و یک زره غیر عامل جدید مجهز می باشد. تانک مدرنیزه شده ی لئوپارد یکی از بهترین و پیشرفته ترین تانک های جهان از لحاظ تحرک قدرت آتش و سیستم دفاعی می باشد. شاید تنها مشکل آن وزن 62 تنی آن است که حمل و نقل و نگهداری آن را مشکل می سازد ولی این وزن تاثیری بر قدرت تحرک و مانورپذیری آن نگذاشته .
در سال 1998 تانک لئوپارد 2 مدل A5 توسط مجری معتبر military ordanance به عنوان بهترین تانک رزمی جهان انتخاب گردید. لازم به ذکر است که تانک آبرامز امریکا در رده ی دوم و تانک T90 روسها در رده هفتم قرار گرفت .
تانک لئوپارد اولین بار در سال 1963 توسط آلمان غربی تولید گردید . بیش از 6000 دستگاه از این تانک تولید گردید و به کشورهای عضو پیمان ناتو تحویل گردید.
تانک لئوپارد در دهه های 60 و 70 به یکی از تانک های موفق تبدیل شد . جنگ افزار اصلی تانک یک توپ 105 میلیمتری بود و علاوه بر آن دو مسلسل MG-3 کالیبر mm62/7 یکی به صورت موازی با توپ و دیگری بر روی بر جک نصب گردیده بود. این تانک هنوز در ارتش بعضی از کشورها در حال خدمت می باشد .
در اواخر دهه ی 70 میلادی با آشکار شدن ضعف تانک های غربی مقابل تانک های قدرتمند کشورهای پیمان ورشو که به تانک های T 72 و T 64 مجهز بودند . طراحی یک تانک جدید و قدرتمند تر در آلمان غربی شروع شد . تولید تانک جدید که لئوپارد 2 نام داشت . در سال 1979 آغاز شد. تانک لئوپارد2 از لحاظ مشخصات فیزیکی بزرگتر از لئوپارد 1 و از لحاظ سیستم کنترل و ناوبری با آن بسیار متفاوت است .
بدنه ی تانک از سه بخش تشکیل شده ؛
1- اتاقک راننده که در بخش جلو قرار دارد .
2- بخش فرماندهی و کنترل که در وسط بدنه قرار دارد .
3- بخش موتور که در انتهای بدنه قرار دارد .
تانک لئوپارد
اتاقک راننده به سه عدد پریسکوپ مجهز است و سمت چپ راننده فضای ذخیره سازی مهمات است. یک دوربین نیز در انتهای تانک نصب شده که تصاویر را بر روی یک نمایشگر تلویزیونی در اختیار راننده قرار می دهد تا بتواند در جهت عکس حرکت کند. برجک نیز در وسط تانک قرار دارد . نسل سوم زره های مرکب بر روی تانک نصب گردیده و زره های قسمت کنار و جلو که در معرض آتش دشمن قرار دارد به کمک قطعاتی تقویت گردیده .
این زره ها در نقش عایق های صوتی و حرارتی نیز برای تانک عمل می نماید . پریسکوپ های تانک قابلیت o360 گردش و امکانات دید در شب دارد . جایگاه توپچی به یک مسافت باب لیزری و آشکارساز مادون قرمز و هدف یاب حرارتی است. که از آنها برای ماموریت های ضد بالگرد نیز می توان اشاره کرد.
اتاقک خدمه به آشکار ساز انفجار و سیستم اطفاء حریق مجهز است. همچنین یک دیواره ضد حریق قسمت موتور را طوری از اتاقک جدا کرده تا در صورت انفجار یا آتش سوزی موتور به خدمه آسیبی نرسد. سیستم تهویه مطبوع تانک فضای مناسبی را برای فعالیت خدمه مهیا کرده است.
تانک به سیستم ناوبری دوگانه ی مکان یاب جهانی GPS و ناوبری خودکار مجهز است . سلاح اصلی تانک یک توپ mm 120 بدون خان L 44 است که در مدل A6 با یک توپ mm 120 با نام L 55 با طول لوله ی بلندتر تعویض گردیده . طول بلندتر لوله باعث افزایش سرعت و قدرت نفوذ گلوله شده است. این توپ به سیستم فشنگ پران اتوماتیک مجهز است. قابل ذکر است که تانک معروف M1A2 (آبرامز) ایالات متحده دقیقاً از همین توپ استفاده می نماید و این توپ در آمریکا تحت لیسانس آلمان تولید می شود. قدرت فوق العاده ی توپ ، توان درگیری تانک با اهداف پروازی کم ارتفاع را به آن داده است و به این منظور از گلوله های ویژه ای که توسط ایالات متحده طراحی گردیده استفاده می نماید .
موتور دیزل MTUMB873 با توان 1500 اسب و یا MTUMB883 با توان 1650 اسب قابلیت حرکت با سرعت 72 کیلومتر بر ساعت را به تانک می دهد .
تانک لئوپارد 2 گونه های مختلفی دارد. مدل های A4 الی A1 بسیار به هم شبیه هستند ولی گونه های A5 و A6 با بقیه متفاوتند. زره مدل A5 مستحکم تر است و مدل A6 که جدیدترین و پیشرفته ترین مدل می باشد . سیستم های حفاظت ضد مین، موتور کمکی و کنترل آتش دستلیک پیشرفته تری مجهز است. تاکنون 3200 دستگاه از این تانک تولید گردیده و در اختیار ارتش کشورهای اتریش ، دانمارک ، هلند ، نروژ ، سویس، سوئد و اسپانیا قرار داده شده. مدل دیگری از تانک لئوپارد مدل S می باشد که در سال 2002 به ارتش سوئد تحویل گردید. این تانک به سیستم فرماندهی کنترل و یک زره غیر عامل جدید مجهز می باشد. تانک مدرنیزه شده ی لئوپارد یکی از بهترین و پیشرفته ترین تانک های جهان از لحاظ تحرک قدرت آتش و سیستم دفاعی می باشد. شاید تنها مشکل آن وزن 62 تنی آن است که حمل و نقل و نگهداری آن را مشکل می سازد ولی این وزن تاثیری بر قدرت تحرک و مانورپذیری آن نگذاشته .
در سال 1998 تانک لئوپارد 2 مدل A5 توسط مجری معتبر military ordanance به عنوان بهترین تانک رزمی جهان انتخاب گردید. لازم به ذکر است که تانک آبرامز امریکا در رده ی دوم و تانک T90 روسها در رده هفتم قرار گرفت .
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)