راک مترقي يا همان Prog-Rock
Progressive Rock

راک مترقي يا همان Prog-Rock از انواع سبک موسيقي است که از سبکهاي موسيقي اواخر ده 60 شکل گرفته است. زماني که بيتلها آمدند، سعي کردند تا موسيقي راک سنتي را با سازهاي کلاسيک و شرقي ادغام کنند. البته مشکل آنها اين بود که الگو و غالب دقيقي نداشتند.

در همان زمان گروهاي ديگري مثل The Niceو Moody Blues بطور حساب شده اي موسيقي راک را با موسيقي کلاسيک ترکيب کردند؛ و اين حرکت را Early Progressive ناميدند که پل ترقي اي بود بين Psychedelic-Rock و Prog-Rock.

King Crimson - Epitaph

خيلي از تاريخ نويسان موسيقي از King Crimson بعنوان اولين و حقيقي ترين گروه موسيقي Prog-Rock که اولين بار در فوريه 1969 برروي صحنه رفت، ياد مي کنند. بلافاصله بعد از آنها گروههاي Prog-Rock انگليسي آمدند از قبيل Genesis ،Yes ،Jethrotull ،Palmer ،Emerson Lake و Pink Floyd.

کاملا" واضح است که King Crimson تاثير بزرگي بر موسيقي راک گذاشت و واضحتر از آن گروههايي مانند Genesis، Jethro tull و صد البته Pink Floyd. آنها با اينکه قبل از King Crimson شروع به کار کرده بودند، بعد از او سبک موسيقي شان تغيير پيدا کرد به طوري که مي توان گفت که نوع جديدي از موسيقي را بوجود آورد.

Genesis - I Can't Dance

Prog-Rock در اروپاي مرکزي خيلي پرطرفدار بود و در حقيقت اولين نوع موسيقي راکي بود که در کشورهاي ايتاليا و فرانسه متداول شد. مثلا" در کشور ايتاليا Premiata Forneria Marcani -PFM و Le Orme و يا در فرانسه Ange و Magma. از گروههايي که نام برده شد تنها PFM بود که توانست بطور مشخصي در کشورهاي انگليسي زبان مطرح شود. تاريخ نويسان و طرفداران اين نوع موسيقي سعي کردند راههايي را براي طبقه بندي Prog-Rock در ده 1970 پيدا کنند اما هرگز موفقيت قابل توجهي بدست نياوردند.

The Canterbury Scene را مي توان يکي از زير مجموعه هاي گروه هاي Prog-Rock به حساب آورد و يا به عبارتي ديگر گروههايي از اين قبيل گروههايي بودند که به اصطلاح بازاري و سطح پايين ناميده مي شدند. اوج عامه پسند موسيقي Prog-Rock از اواسط ده 1970 شروع شد و آنزماني بود که تعدادي از گروههاي New World Prog تشکيل شده بودند، مثل Rush که کانادايي بودند، Kansas که اهل کانزاس و همچنين Dixie Dregs که اهل جورجيا بود.

Moody Blues - Nights In White Satin

با پيشرفت Prog-Rock در اواخر 1970 نظرهاي خيلي عامه پسند و انتقادي در انگليس و آمريکا حرکت کرد به سمت ساده بودن بطوري که موسيقي خارج از تشنج و خشونت باشد. در اوايل ده 1980 اوجگيري در اين سبک شروع به زنده شدن کرد، هنرمنداني مثل Marillian، Saga و Kate Bush گروههاي ديگري در اين دوره به سطح بالائي رسيدند که سبک بعضي از آنها New Progressive ناميده شد.

در همان زمان بعضي از گروههاي Prog-Rock جهت حرکت موسيقي خود را تغيير دادند و شروع به استفاده از عناصر الکترونيکي کردند. در سال 1984 گروه Yes به طور غير منتظره اي آهنگي را منتشر کرد با نام Owner of a Lonely Heart (صاحب يک قلب تنها) که شماره يک در جدول موسيقي آن زمان شد، که شامل افکتهاي الکترونيکي مدرن در زمان خودش بود و آنقدر قابل دسترسي بود که در Disco ها هم پخش مي شد. همين مسئله باعث شد که خيلي از طرفداران اين نوع موسيقي ناراحت و نگران بشوند براي مسيري که در آن زمان براي خود در نظر گرفته اند.

Yes - Owner of a lonely heart

اما در ده 1980 اين موسيقي داراي فرم خاصي شد و آن را ديگر به اسم Progressive مي شناختند. گروههاي مانند King Crimson که شروع به سعي در پيشرفت، و مطابق کردن صدا و موسيقيشان بروز کرده بودند ديگر به آنها Progressive نميگفتند. بعضي گروههاي جديد که خود را Prog-Band مي ناميدند شروع به استفاده از Mellotron هاي قديمي کردند که بتوانند دوباره موسيقي Progressive اوايل ده 1970 را بوجود بياورند.

از نظر سبک موسيقي راک Progressive بازگشت ديگري را هم در دوره 1990 (زماني که موج سوم اين سبک موسيقي بوجود آمد) داشت، که باعث شد دوباره اين موسيقي انرژي بيشتري بگيرد که گروههايي مثل The Flower King از سوئد، Porcupine Tree از انگليس، Spocks Bread از آمريکا از اين دست به چشم مي خوردند.

نوآوري هاي موسيقي دانان فعال در اين زمينه باعث شد تا Progressive Rock به نوع جديدتر و جديتري در عرصه موسيقي امروزي تبديل شود، اين راه و حرکت همچنان نيز ادامه دارد.