ارتفاع در هوانوردی

[N I M A]

ارتفاع در هوانوردی


ارتفاع ، معیاری از بلندیِ یک نقطه و یا یک جسم از سطح و یا منبع مشخصی است. منبع رایج ارتفاع، سطح متوسط آب دریاها و سطح زمین واره WGS-84 است که توسط GPS مورد استفاده قرار می گیرد. در هوانوردی ارتفاع بر حسب واحد فوت سنجیده می شود ولی برای کاربران غیر هوانورد ممکن است ارتفاع بر حسب مایل و یا متر اندازه گیری شود.
هنگامی که ارتفاع افزایش می یابد ،فشار هوا کاهش پیدا می کند، این اصل پایه عملکرد ارتفاع سنج فشاری را تشکیل می دهد که یکaneroid barometer (فشار سنجی که فشار مطلق را نشان می دهد) بوده و به گونه ای مدرج شده است که به جای فشار،ارتفاع را نشان بدهد.شایان ذکر است که کاهش فشار سبب کمبود اکسیژن برای کسانی می شود که به ارتفاع های بالا صعود می کنند.

ارتفاع در هوانوردی:


در هوانوردی، بارت ارتفاع می تواند چند معنی داشته باشد.در واقع یک سری اصول پایه ایِ امنیتِ پروازی وجود دارد که هر دو گروهی که به مبادله اطلاعات در این زمینه می پردازند کاملاً آگاهند که کدام معنی مورد استفاده قرار می گیرد.ارتفاع حقیقی (True Altitude) ،بلندی بالاتر از سطح متوسط آب های دریا ها می باشد. استفاده از این واژه در مکالمات رادیویی هوانوردی UK ،به معنی سنجش ارتفاع عمودی یک سطح، یک نقطه (یا یک جسمی که به عنوان یک نقطه در نظر گرفته می شود )، از سطح متوسط آب دریاها می باشد.
بلندی(height): میزان بالا بودن از یک نقطه مبنا بر روی زمین می باشد.در مکالمات هوانوردی UK ،برای اشاره به ارتفاع عمودیِ یک سطح، نقطه، یا جسمی که به عنوان نقطه در نظر گرفته می شود از یک مرجع مشخص ، از واژه بلندی استفاده می کنند که این مرجع مشخص عموماً ارتفاع فرودگاه است.
ارتفاع مطلق (Absolute altitude): منظور از ارتفاع مطلق ، در حقیقت ارتفاع یک هواپیما از زمین و یا عوارض زمینی است که بر روی آن در حال پرواز است .
ارتفاع نشان داده شده(indicated altitude): ارتفاعی است که ارتفاع سنج نشان می دهد.
ارتفاع فشاری(pressure altitude):ارتفاع فشاری میزان بلندی از یک سطح مبنا (به طور نمونه،1013.2 میلی بار یا 29.92 اینچ جیوه و 15 درجه سانتی گراد) می باشد. ارتفاع فشاری تقسیم بر 100 فوت به عنوان سطح پروازی( Flight Level ) در نظر گرفته می شود، بنابراین وقتی ارتفاع سنج عدد 18000 فوت را در شرایط فشاری استاندارد نشان می دهد، هواپیما در سطح پروازی 180 قرار گرفته است. پایین تر از سطح پروازی 180 ،ارتفاع ها به هزار خوانده می شوند برای مثال 13000 به شکل سیزده هزار و 7000 به شکل هفت هزار خوانده می شوند.
ارتفاع چگالی (Density Altitude): رتفاع چگالی ،ارتفاعی است که برای شرایطی غیر از شرایط اتمسفر استاندارد جهانی (ISA) در نظر گرفته می شود که در آن چگالی با چگالی که در شرایط اتمسفر استاندارد در نظر گرفته شده برابر نیست.عملکرد هواپیما به ارتفاع چگالی آن بستگی دارد که تحت تاثیر فشار هوا و درجه حرارت می باشد.در یک روز خیلی داغ،ارتفاع چگالی در یک فرودگاه ممکن است خیلی بالا باشد به طوری که مانع از برخاستن هواپیما و خصوصاً هلیکوپتر یا هواپیماهای بار گیری شده شود.
مناطق ارتفاعی:


با وجود این که ارتفاع معمولاً به عنوان بلندی از سطح متوسط آب دریاهای یک منطقه در نظر گرفته می شود،برای استفاده در جغرافیا،واژه بلندی (elevation) عموماً ترجیح داده می شود.
مناطق کوهستانی با سه منطقه ارتفاعی شناخته می شوند:
بسیار بلند :1500تا 3500 متر
خیلی بالا 3500تا 5500 متر
بیشترین ارتفاع ها که بیش از 5500 متر است

سفر در ارتفاع های بالا منجر به برخی مشکلات پزشکی از قبیل علایم ملایم بیماری acute mountain sickness (بیماری که به علت قرار گرفتن در فضایی با فشار هوای کم بروز می کند) ، بیماری کشنده High Altitude pulmonary oedema (بیماری ورم ریوی بر اثر ارتفاع های زیاد) و High Altitude Cerebral Oedema (بیماری ورم مغزی بر اثر ارتفاع های زیاد) می شود. مامی این شرایط به علت قرار گرفتن در شرایط کمبود اکسیژن حاد در اثر پرواز در ارتفاع های زیاد صورت می گیرند.

منبع:
aerospaceusr.ir