فرودگاه بین‌المللی امام خمینی


فرودگاه بین‌المللی امام خمینی که در 30 کیلومتری جنوب تهران واقع است، از فرودگاه مهرآباد دورتر بوده و برای جایگزینی این فرودگاه راه‌اندازی شده است. این فرودگاه در اواخر دوره‌ی پهلوی و به نام احمدآباد در حال ساخت و راه‌اندازی بود تا بتواند با فرودگاه‌های منطقه به رقابت پرداخته و به عنوان بزرگترین و برترین فرودگاه خاورمیانه شناخته شود. اما با پیروزی انقلاب و ناقص ماندن پروژه‌ی آن تا سال‌های متمادی جایگاه این فرودگاه را یک فرودگاه در دبی که توسط انگلیس طراحی و ساخته شد، گرفت. طراحی این فرودگاه توسط گروهی از طراحان آمریکایی و بر اساس فرودگاه دالاس انجام شده است. بعد از انقلاب جمهوری اسلامی طی قراردادی ادامه‌ی ساخت این فرودگاه به بنیاد مستضعفان و جانبازان واگذار شد اما در میان راه این امر به کنسرسیومی از کمپانی‌های ترک و اتریشی ارائه شد. تا اینکه این فرودگاه در سالگرد تثبیت انقلاب اسلامی بازگشایی شده اما مدت کوتاهی بعد از بازگشایی به علت مشکلاتی که در تامین سوخت و در قرارداد بسته شده بین فرودگاه و وزارت نفت وجود داشت، این فرودگاه تعطیل شد. در این زمان بسیاری از خطوط هوایی ایران از جمله مهم‌ترین آنها، آسمان، با پرواز از فرودگاهی که توسط غیرایرانی‌ها اداره می‌شود، مخالفت نمودند. فردای آن روز از کنسرسیوم اروپایی تقاضا شد که عوامل خود را از این فرودگاه بیرون کند و اداره‌ی فرودگاه به ایران ایر واگذار شد. اما ایران ایر این کار را انجام نداد تا حدی که فردای آن روز نیروهای نظامی این فرودگاه را بسته و تنها یک پرواز از دبی به این فرودگاه انجام شد و پرواز دیگری که قرار بود در این فرودگاه بنشیند به علت مخالفت فرودگاه مهرآباد با فرود در آن، به اصفهان منتقل شد. باقی پروازهای این فرودگاه نیز به مهرآباد انتقال داده شدند. با تمام این مشکلات پس از باز شدن مجدد فرودگاه طی مذاکرات خرازی، وزیر امورخارجه‌ی وقت با همتای خود در ترکیه در طول مدت 5 روز، اداره‌ی فرودگاه پس از 2 هفته که تحت نظر ترک‌ها انجام پذیرفت، به دست نیروهای داخلی سپرده شد. مدیریت جدید فرودگاه با توجه عدم حضور نیروهای خارجی در این فرودگاه، مشکلات امنیتی را از اداره‌ی این فرودگاه حذف کرد اما باقی مشکلات در جای خود باقی مانده‌اند. کمتر از یک سال بعد کانادا و انگلستان به تبعه‌های خود اخطار دادند که از این فرودگاه استفاده نکنند، زیرا یکی باندهای این فرودگاه بر روی قناتی قدیمی بنا شده که امکان ریزش و ایجاد سانحه خواهد داشت. با این خبر بسیاری از پروازهای این فرودگاه دچار اخلال شد تا اینکه باند 29 چپ (غربی) این فرودگاه برای همیشه تعطیل شده و پروازهای این فرودگاه در روز کاهش یافت.

هم اکنون بیشتر پروازهای بین‌المللی تهران به کشورهای منطقه، شرق دور، اروپا و حتی امریکای شمالی از این فرودگاه انجام می‌شود، اما این فرودگاه هیچ‌گاه نتوانست به جایگاهی که قرار بود به آن دست یابد، برسد.
از معایب اصلی این فرودگاه دور بودن آن از مرکز شهر و نبود وسایل نقلیه‌ی عمومی مناسب برای دستیابی به فرودگاه، وجود تنها 2 گیت چک امنیتی، کمبود امکانات رفاهی در فرودگاه و منطقه‌ی اطراف و تاخیر و اشتباه در جابجایی بار مسافران اشاره نمود.
پیشنهادات:


- برقراری سیستم حمل و نقل عمومی موتوری تا راه‌اندازی خطوط مترو
- راه‌اندازی شعباتی از رستوران‌ها و فروشگاه‌های زنجیره‌ای
- راه‌اندازی مرکز استراحت و متل‌هایی در اطراف فرودگاه در فاصله‌ی مجاز و مناسب
- افزایش تعداد گیت‌ها و مکانیزه کردن سیستم
- راه‌اندازی سیستم تبدیل
منبع:سایت آویا