سه تارت را زمین مگذار ( به استاد شجریان)

[ØÑтRдŁ§]

سه تارت را زمین مگذار

که جانگیرم من از آداب آن بی تاب تک مضراب

سه تار دست تو یعنی کلام ایزد دان

که من را می شود قبله نما آواز زیبایش

سه تار تو پر است از واژه های آن دل لبریز از مهرت




سه تارت را زمین مگذار ای سردار سرسبزی

که آواز پر از شور همایونی تو از عشق سرشار است

پر از نوراست ماهورت عجب دشتی است آن گوشه

نمی دانم ، فروغ پرتو حسنت تشعشع تا کجا دارد

فقط دانم که در بزمت حضوری "ربنا" دارد




سه تارت را زمین مگذار

که من قبله نما گم کرده ام غیر از صدای تو

سه تارت را زمین مگذار ای استاد خوش الحان

که می لرزد تفنگ زورگویان از "ندا"ی ساز زیبایت

سه تارت را زمین مگذار ای استاد آزادی

ندای تازه می روید از آهنگ مسیحایت

تویی در اوج این غوغای عشقبازان

سه تار تو پر از آواز شهناز است

پر از رندان مست و پر از دستان و سرمستان




سه تارت را زمین مگذار ، که سازت خوب می داند

نوید صلح و آزادی ، چسان خواند

هوا بس ناجوانمردانه سرد است

اگر دنیا زمستان است ، تو در بگشای

بت چین را بیاور تا زند چاووش

به فریاد بلند صبح و بیداری

نوید عشق در راه است




سه تارت را زمین مگذار

که:

ما دلشدگان خسرو شيرين پناهيم

ما كشته آن مه رخ خورشيد كلاهيم